Recenzja: Crosszone CZ-10 MkII

Budowa i własności użytkowe

    Muszle Crosszone CZ-10 są o połowę mniejsze niż we flagowych CZ-1, lecz nie przeszkadza to im być takiej samej wielkości, co u przeciętnych wokółusznych. Zarazem oferują w tych pomniejszonych muszlach wszystkie rozwiązania wewnętrzne i zewnętrzne – ogólnie całą ideę Crosszone – na rzecz której coś specyficznego zjawia się na pokrywach: wystające kanały transmisji dźwięku.

      To nimi płynie do tyłu komory rewers sygnału akustycznego z 23-milimetrowego tweetera (umieszczonego maksymalnie z przodu) i ląduje za uchem. Kanał wygląda elegancko (jak całe zresztą słuchawki, mocno pachnące ekskluzją) – ma postać złotej beleczki. Bardziej centralnie i poniżej osi poziomej lokuje się wewnątrz muszli 35-milimetrowy przetwornik szerokopasmowy, obsługujący dany kanał, a bardziej z tyłu i powyżej średnicy identyczny, obsługujący kanał przeciwny. Sumarycznie dzieje się więc bez porównania więcej niż ma to miejsce w normalnych słuchawkach – nie dwie membrany, a sześć łącznie, do tego dwa dodatkowe kanały transmisyjne. W sumie coś niczym ośmiokanałowe kino domowe, na bazie dwukanałowej stereofonii.

     By móc to wszystko obsłużyć, wtyki kabla przy muszlach są symetryczne, same kable aż ośmiożyłowe. Natomiast wspólna końcówka do połączenia ze wzmacniaczem symetryczna już nie jest. Kabel dla sprzętu stacjonarnego ma 3,5 m długości, jest miękki i niesprężynujący (niemalże taki sam jak u Sennheiser HD 600). W komplecie znajdujemy także drugi (1,5 m) dla sprzętu przenośnego z końcówką mały jack. Kablowe wtyki z muszli wyjścia mają kątowe do przodu, więc nie ma najmniejszych problemów, o nic nie będą zawadzały. Same muszle są wyjątkowo ładne: matowa w rzadko nakrapiany baranek czerń ich pokryw w luksusowy wręcz sposób kontrastuje z lśniąco złotymi rurkami kanałów transmisji dźwięku, połowicznie w nich zatopionych. Powyżej, stylizowaną kursywą, też złoty, ale już zmatowiony napis Crosszone; a te pokrywy od zewnątrz okrągłe, ale pady po stronie ucha trójkątne. Ich obszycie to gruby, mający dziurkowaną wentylację welur, z miękkim, świetnie układającym się wypełnieniem.

Podobnie wyrafinowana, jak sam sposób produkcji dźwięku, jest konstrukcja pałąka. Jego chwytaki idealnie przylegają do muszli i łączą się z nim poprzez obrotnice, a zaraz za ich obrotowym połączeniem są na dłużni pałąka resorujące zawiasy o dużych trzpieniach, jednocześnie pozwalające muszlom się idealnie układać i dodatkowo, poprzez zwiększanie siły tarcia odginaniem ku górze, zapobiegają zbytnim luzom regulacyjnych prowadnic. Pałąk ma bowiem regulację długości: po obu stronach długie kształtki ze srebrzystego metalu chowają się i wysuwają w obszytą skórą od spodu część nagłowną. Sumą tego wszystkiego nieprzeciętna wygoda i przede wszystkim wyjątkowa łatwość dopasowywania słuchawek po założeniu; trzy osie obrotu muszli i płynne poszerzanie długości pałąka gwarancją pasowania. Tak duża ilość punktów regulacyjnych daje także możność odkładania muszli na płask, co przy ich konstrukcji zamkniętej nie tylko zapobiega rysowaniu, ale też nie musimy ściszać zdjętych, co nieraz się przydaje. Opis muszli L-R nie jest tutaj potrzebny, bo wychodzenie wtyków do przodu zabezpiecza przed odwrotnością, ale na wszelki wypadek naniesiono na pałąk ponad muszlami odnośne małe literki. Nie ma ich natomiast na końcówkach kabla, i to jest nie w porządku, bo wbrew niektórym sugestiom bynajmniej nie są dla stron brzmieniowo obojętne. Trzeba w tej sytuacji dobierać lepsze brzmienie w dwóch porównawczych odsłuchach, co trochę niepoważne.

      Zajrzyjmy jeszcze od strony wnętrza. Tweeter jest odsłonięty, a przetworniki szerokopasmowe schowane w komorach mieszających. Niezależnie od tego czy to on, czy któryś z 35-milimetrowych wooferów, membrany będą miały poprawiające kontrolę dźwięku przetłoczenia i napylenie berylem. Łącznym produktem sześciu przetworników dźwięk obejmujący pasmo 20 Hz – 40 kHz przy impedancji 75 Ω i czułości 99 dB. Słuchawki bez kabla ważą 385 gramów i wykonano je w Japonii, jak dumnie to głosi napis.

Otrzymujemy je od producenta w czarnym pudle wyłożonym atłasem, którego zewnętrzną powłokę stanowi miłe w dotyku tworzywo, przypominające fakturą irchę. Dwa kable, same słuchawki i instrukcja obsługi – tyle.

       Za te wszystkie nowe jakości w mistrzowsko prezentujących się muszlach, zapakowanych w eleganckie pudełko, przyjdzie nabywcy zapłacić cztery tysiące bez tradycyjnego ogonka, tak żeby z przodu trójka. Sądząc z wygody i wyglądu nie będzie to za dużo, ale co z tymi zmianami?