Podsumowanie
Susvary to słuchawki najwyższych lotów, ale jak kilka innych – specyficzne. Tak samo jak AKG K1000, RAAL, HEDDphone i Abyss 1266, tak samo jak w istocie elektrostaty Staksa, potrzebujące normalnego a nie słuchawkowego wzmacniacza. Potrzebujące też bardziej od innych wymiany kabla na markowy, czego producent nie ukrywa, ale sam mógłby zrobić więcej. Bez tego są obarczone trudną do usunięcia aporią: przewyższają całą niemalże konkurencję swobodą propagacji i umiejętnością wyodrębniania dźwięków z tła, pozostałymi aspektami jej ustępując. Te aspekty nadganiają z lepszym okablowaniem, ale wówczas przewaga propagacji i wyosobniania znika. Dopiero wraz z wymianą kabla i jednocześnie kolumnowym wzmacniaczem oferują to wszystko, co zmienia słuchawki w otwarty system głośnikowy: zupełną bezpośredniość, trójwymiarowo formowane brzmienia o dużej kubaturze, wielką scenę, tętniące życiem ciśnieniowe medium, zupełną spójność pasma, głębię. Dźwięk maksymalnie szczegółowy, doświetlony, plastyczny, magiczny i wspaniały. Niezwykle też dokładnie odseparowany od tła i zindywidualizowany, dzięki czemu ponadprzeciętnie różnorodny. Niczym jedwabny kobierzec spójny, na obu skrajach rozciągnięty, przyjemnie ciepły, ze zjawiskowym pięknem przepływu głębokich barw i trójwymiarowych kształtów.
To wszystko ubożeje przy słuchawkowym wzmacniaczu, nawet tym bardzo mocnym i o wysokiej kulturze. Tam nie dorównają Susvary Final D8000 Pro i innym flagowcom sławnych firm. Zabraknie spoistości, brzmieniowej głębi i przede wszystkim sopranów, które nie będą piaskowały. Zostanie sama gładkość przepływu i nadzwyczajne wyczulenie na indywidualizm brzmieniowy. Wciąż znakomite będą szczegółowość i przejrzystość, ale przyjemność słuchania przy zbyt szeleszczących sopranach stanie się niekonkurencyjna.
To wszystko trzeba brać pod uwagę rozważając zakup i trzeba także to, że to słuchawki wyjątkowo wrażliwe na wszelkie zmiany otoczenia. Pod tym względem są lupą badawczą, pozwalającą doskonalej oceniać, co wniosła dana zmiana. Gdyby mogły grać przy wzmacniaczu słuchawkowym tak, jak grają przy głośnikowym, byłyby pośród innych liderem. Ale są z głośnikowego świata i tam mają inną konkurencję – jak one wygodne flagowe Staksy i nie przylegające do uszu RAAL, a także mniej wygodne HEDDphone i Abyss.
W punktach
Zalety
- Równorzędny konkurent najlepszych słuchawkowych dokonań, ale tylko przy głośnikowym wzmacniaczu.
- Zjawiskowa otwartość dźwięku, tak jakby muszle nie istniały.
- Też popisowe szybkość i dynamika.
- Pełne rozwarcie pasma po obu stronach – i to tak do wiwatu.
- Soprany wymagają wzmacniaczowej mocy, za to w zamian stają się spójne i trójwymiarowe
- Uspójnia się wraz z tym całe pasmo.
- Przebogata harmonika.
- Stuprocentowa detaliczność.
- Znakomitego poziomu separacja.
- Najwyższej klasy umiejętność indywidualizowania brzmień.
- Pieszczą dźwiękiem.
- Który zjawiskowo gładko przepływa i jest ciepły, co mu nie przeszkadza bywać kończystym czy chropawym.
- Ogromna scena.
- Wysokiego poziomu przejrzystość medium, które całe ożywa i jest ciśnieniowe.
- Wyraźne akustyka, perspektywa i holografia.
- Niezbyt daleki pierwszy plan podwyższa bezpośredniość i daje intymność kontaktu.
- Niezwykle czułe na najmniejsze zmiany w podawanym sygnale.
- Prawdziwy popis technologii planarnej.
- W tym mikronowo cienkie membrany oraz magnesy Stealth.
- Bardzo ładne.
- Bardzo wygodne.
- Przyjemne w dotyku.
- Stosunkowo lekkie.
- Porządnie opakowane.
- Dwa kable w komplecie.
- Znany producent.
- Polska dystrybucja.
Wady i zastrzeżenia
- Czasami trochę brak sopranowej łuny, zwłaszcza przy płytach K2.
- Piekielnie drogie.
- Tak naprawdę tylko do zwykłych wzmacniaczy, słuchawkowe nie dają rady.
- Kable skandalicznej jakości.
- W komplecie brak stojaka, a ochronny pokrowiec mógłby być czymś porządniejszym.
- Pewne aspekty brzmieniowe konkurencyjne cenowo RAAL i Stax SR-009 mają lepsze.
Dane techniczne HiFiMAN Susvara:
- Słuchawki wokółuszne, otwarte, planarne.
- Obustronne magnesy Stealth o równej sile działania.
- Membrana cienkości poniżej jednego mikrona ze złotymi elektrodami.
- Pasmo przenoszenia : 6 Hz – 75 kHz
- Impedancja : 60 Ω
- Czułość : 83 dB
- Waga : 450 g
- Kable: miedź monokrystaliczna w otoczce monokrystalicznego srebra; 1 x 3,0 m z końcówką 6,35 mm; 1 x 3,0 m z końcówką 4-pin.
- Opakowanie: sztywna kaseta.
- W komplecie książkowa instrukcja i welurowy pokrowiec.
- Cena: 30 990 PLN
System:
- Źródło: gramofon CSPort TAT2, odtwarzacz Ayon CD-35 II.
- Wkładka: ZYX Ultimate DYNAMIC.
- Kabel ramię-przedwzmacniacz: Siltechem Signature Avondale II.
- Wzmacniacze słuchawkowe: ASL Twin-Head Mark III, EAR Yoshino HP4, Phasemation EPA-007.
- Słuchawki: AKG K1000 (kabel Entreq Atlantis), Final D8000 Pro, Focal Utopia (kabel Luna Cables), HEDDphone (kabel Tonalium-Metrum Lab i Sulek), HiFiMAN Susvara (kabel FAW Noir Hybrid i Tonalium-Metrum Lab), Meze Empyrean (kabel Tonalium-Metrum Lab i Sulek), Sennheiser HD 800 (kabel Tonalium-Metrum Lab), Ultrasone Tribute 7 (kabel Tonalium-Metrum Lab).
- Kabel USB: Fidata.
- Kabel LAN: Ayon.
- Przetwornik: PrimaLuna EVO 100.
- Przedwzmacniacz gramofonowy: Ancient Audio Silver Stage.
- Przedwzmacniacz: ASL Twin-Head Mark III.
- Końcówka mocy: Croft Polestar1.
- Interkonekty: Acoustic Zen Absolute Cooper, Sulek Edia & Sulek 6×9.
- Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Harmonix X-DC350M2R, Illuminati Power Reference One, Sulek 9×9 Power.
- Listwa: Sulek.
- Kondycjoner masy: QAR-S15.
- Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
- Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Harmonix SF-200, Solid Tech „Disc of Silence
Różne myśli przychodzą do głowy po przeczytaniu tej recenzji. Może ja tak naprawdę nie znam jeszcze moich HE-6 – mają tak samo podłą skuteczność – 83,5 dB (no dobra, o pół decybela lepszą)? Ale moja końcówka mocy ma 125 W kanał przy 8 omach, więc przy 50 omach ile to będzie? 20 W? No trochę się boję, że że z HE-6 pójdzie siwy dym… A wzmacniacz słuchawkowy ma 8 watt/50 Ohm (Audio-gd Master 11 Singularity, już nieprodukowany).
Tak przy okazji odnośnie kabli – mam FAW Noir Hybrid HPC kilkuletnią już wersję (teraz jest chyba wersja nowsza), Tonalium i Lavricables Ultimate. Tonalium zdecydowanie najlepsze, całkowicie się zgadzam z opisem brzmienia – „srebrne” wysokie tony, ale po pierwsze to mi się bardzo podoba, a po drugie zależy od źródła i od tego, czym to źródło jest podłączone. Bo jak źródło podłączone jest coaxialem RCA WireWorld Gold Starlight 7 to wysokie tony robią się złociste i wręcz ciepłe. A jak coaxialem BNC Argentum Cw 1/1 to bardziej naturalne i niesamowicie wręcz rozdzielcze. Źródło to transport płyt CD Jay’s Audio CDT2 MKII. Natomiast FAW wycisza moim zdaniem wysokie tony.
Jeszcze o Tonalium – ten mój to raczej nie jest „MetrumLab” – jaka jest różnica Panie Piotrze – i co zrobić by zwykły Tonalium stał się „MetrumLab”?
Sam podchodziłem do mocy wzmacniacza z dużą ostrożnością, bo mam przedwzmacniacz z potencjometrami krokowymi, czyli nie da się startować od zera głośności. Ale w odtwarzaczu miałem regulację do minus kilkudziesięciu decybeli, czyli zupełne bezpieczeństwo. Obawy zresztą płonne – Susvary grały głośno na czwartym-piątym kroku (zależnie od głośności nagrania) przy pełnej mocy odtwarzacza.
HiFiMAN HE-6 na pewno lepiej zagra z normalnym wzmacniaczem, o ile tylko nie będzie dużego brumu, a być nie powinno. Startować należy od zerowej głośności i powinno być OK.
Ze zrobienie ze zwykłego Tonalium wersji Metrum Lab może być problem, bo ta firma na rynku kabli słuchawkowych raczej się nie udziela, ale można się skontaktować i może akurat. Jej metoda przedmuchiwania kabli prądem jest opatentowana i objęta tajemnicą – różnica względem zwykłego Tonalium nie jest duża, ale poprawia się transparentność. Mnie przedmuchali kilka kabli gratis, cena oficjalna od kabla to zdaje się koło tysiąc złotych, ale nie jestem pewien.
PS
Mnie to srebrzenie Tonalium też się bardzo podoba.
Bardzo dziękuję odpowiedź. Tylko jak bezpiecznie podłączyć słuchawki do odczepów głośnikowych – kiedyś była taka kosteczka HiFiMan HE – Adapter w sklepie RMS, z tyłu wpinało się kable ze wzmacniacza, a z przodu było wejście xlr 4 pin (szkoda że nie 2 x 3 pin xlr), ale teraz to jest produkt archiwalny. No i nie chciałbym rozbebeszać kabla…
Widziałem tę kostkę niedawno w ofercie, chyba jest do kupienia. Sam mam przejściówkę od Tonalium – ono i FAW też robią takie. Można też kupić cały kabel od razu z przyłączami głośnikowymi. W przypadku HE-6 to się powinno opłacić – z Lebena CS300 grały dużo lepiej poprzez odczepy niż gniazdo słuchawkowe.
Dziękuję.
A zatem są możliwości. Lebena nie mam, końcówka mocy to Audio-gd A1 125W/8 Ohm.
Napędzi HE-6 i pod Susvary w przyszłości będzie jak znalazł 🙂
O Lebenie pisałem tylko przykładowo.
I jeszcze jedno – ewentualnie za dużą moc wzmacniacza można korygować przy użyciu iFi iESL.
Mam Coplanda 215. W tej chwili „wzmacnia” ATH-ADX5000. Czy da radę napędzić Susvary/HE-6?
HE-6 napędzał znakomicie Leben CS-300 F, który ma moc 2 x 15 W. Copland podaje dla siebie wzmocnienie 10 dB – i to się wydaje za mało.
A gdyby tak podpiąć pod tego Coplanda wzmacniacz IFI CAN SE? Wyciąga 2W na kanał. Napędziłby te HE-6?
Pytam, bo mam ochotę na dobre planary. Susvary raczej nie, ale te HE-6 mogłyby być tymi „drugimi”
Ten iFi napędzi, ale czy dostatecznie dobrze, tego nie umiem powiedzieć.
A propo IFI wyszedł bardzo interesujący IFI Diablo. Wg specyfikacji po balansie podaje 5 W więc można wpinać każde planary. Może zrecenzujesz?
Rzeczywiście mocny diabełek, ale dla HE-6 nie dość. One z takiej około dziesięciowatowej mocy brzmią całkiem inaczej niż z pięcio.
Już z 8-mio watowej jest dobrze, ale jak może być bardzo dobrze z odczepów głośnikowych to grzech nie spróbować.
No i spróbowałem – mam od wczoraj przejściówkę od Tonalium.
HE-6 grają całkiem inaczej – ciemniej, gęściej, pełniej bardziej tak dostojnie. To na początek, bo przejściówka całkiem świeża jeszcze.
Nie powinno się tak mówić, ale powiem: – A nie mówiłem?
No mówił Pan, no i wielkie dzięki za recenzję Susvar – natchnienie do eksperymentu.
Widzę, że na forum audiohobby dywagowane są wątpliwości odnośnie basu w moich K1000. Skąd ten bas i jaki, o tym pisałem przy wielu okazjach, ale wyłożę raz jeszcze, zaznaczając na wstępie, że nic a nic i pod żadnym względem nie ustępuje temu od Susvar; technicznie nawet okazał się nieco lepszy – lepiej obrazował pojemności i architekturę brzmieniową bębnów przy takim samym zejściu i mocy ogólnej.
Na to, że bas ten jest nie tylko dobry, ale rewelacyjny, mam wielu świadków, bo wiele osób słuchało moich AKG po przeróbce, a dwie posłuchawszy nabyły i poszły w ich przerabianiu tą samą drogą. Prócz tego, przy okazji recenzji słuchawek Mysphere, byłem w kontakcie z projektantem K1000, który zapewniał mnie (a wcześniej robił to na forum head-fi), że ich egzemplarz wzorcowy dysponował rewelacyjnym basem, jednym z najdoskonalszych w słuchawkowej historii. Niemniej należy nadmienić, że bas z Ultrasone T7 oraz wcześniejszych Ultrasone Edition 7 i 9 jest potężniejszy i od tego w K1000, i od tego w Susvarach, co u T7 wymaga wymiany kabla, a u Edition 7 i 9 nie.
Przejdźmy do tego, jak taki bas uzyskać. Rzecz nie bierze się z przerabiania Twin-Head. Jego wkład to wyłącznie bycie PRZEDWZMACNIACZEM – nic nie ma wspólnego z mocą, jedynie z pięknem brzmienia. Przeróbka wręcz go osłabiła – oryginalne lampy 2A3 zastąpione zostały też dużymi, ale słabszymi triodami 45᾽. Przeróbka kompleksowa, nawet całkowita – z oryginału została obudowa. Wymieniono wszystkie kondensatory oraz dodano dwa wielkie wyjściowe wyrzucone na zewnątrz i dwa bocznikujące w środku. Zmieniony został transformator, podstawki lamp i same lampy, zmieniono wszystkie gniazda słuchawkowe i interkonektów, a w miejsce pojedynczego potencjometru Alpsa są teraz dwa krokowe, osobne dla każdego kanału. To wszystko robił pan Darek, a całe zewnętrzne (łączenie części, bo jest dzielony) i wewnętrzne okablowanie wymieniło Tonalium.
Twin-Head to, jak podkreślam, przedwzmacniacz – w roli słuchawkowego wzmacniacza za słaby nawet dla HEDDphone. Dlatego dla nich, Susvar i K1000 źródłem mocy był Croft Polestar1, także solidnie przerobiony. To klasyczna końcówka mocy, kosztująca kiedyś (już nieprodukowana) zaledwie 800 funtów – przeróbki kosztowały mnie kilka tysięcy, a koszt pary (w oryginale jest jedna) lamp sterujących to dodatkowe 3600 złotych. Ważny jest też interkonekt pomiędzy T-H a Croftem, tu był nim Sulek Edia (wypełnienie i muzykalność), ważne też kable zasilania, podstawki i kondycjoner masy.
Ale to wszystko jest o wiele mniej ważne, niż przeróbka samych słuchawek, bo każdy wysokiej klasy system o wystarczającej mocy sobie świetnie poradzi. (Osobiście preferuję w torze obecność dużych triod, byle nie tych tandetnych, sam używam Emission Labs.) Koniecznie – i to jest clou! – trzeba w K1000 wymienić kabel; co nie jest łatwe, ale Tonalium potrafi. Dla pełni szczęścia powinien to być kabel Entreq Atlantis, lub może ich nowy flagowiec – Entreq Olympus. (Olympus jest podobno bardziej przejrzysty i szybszy, ale daje trochę mniej wypełnienia, czyli problematyczna sprawa, wymagająca porównania.) Atlantisa mogę polecić w ciemno, jest polski dystrybutor – GFmod. Sam do wymiany kabla dodałem usunięcie grilli po stronie ucha i usunąłem bliższe twarzy poduszeczki skroniowe, zastępując je płaskim aksamitem. Zdjęcie maskownic poprawia bezpośredniość brzmienia, usunięcie poduszeczek zmienia pozycję względem ucha, dając poprawę nasycenia. Ale najważniejszy jest kabel:
POSIADANIE AKG K1000 Z ORYGINALNYM KABLEM TO NAWET NIE POŁOWA PRZYJEMNOŚCI ICH POSIADANIA!!!
BASU NIE BĘDZIE Z NIM NIGDY!!!
To fakt – przy K1000 z oryginalnym kablem HD800 to pluszowy miś.
Problem z kablami jest taki, że co słuchawki to inne złącza. W przypadku wymiany kabla w K1000 konieczna jest dodatkowo ingerencja w słuchawki. Czy to by miało sens, aby mając kilka par słuchawek, w tym K1000 zrobić tak:
– kupić jeden dobry kabel
– w K1000 wymienić oryginalny kabel na dwie krótkie końcówki wystające z muszli z jakimiś uniwersalnymi złączami, np. mini jack jak np. w HiFi Man czy Fostex.
Wtedy nowy dobry kabel pasował by bezpośrednio do HiFiMan jak i do tych K1000 z dorobionymi końcówkami.
Ponadto, stosując odpowiednie adaptery na końcówki mini jack w dobrym kablu, można by go podłączyć też i do HD800 i do EtherFlow.
Teoretycznie można – ale czy to ma sens? A jeżeli tak, to jaki standard byłby najlepszy na te końcówki dobrego kabla, bo może niekoniecznie mini jack?
No i kwestia drugiego końca kabla i mnogości standardów – czy teoretycznie jest możliwa przejśćiówka na łącze asymetryczne np. duży jack w sytuacji gdy oryginalny kabel jest symetryczny 2,5mm?
No bo inaczej to trzeba by kupić identyczne cztery Entreq Atlantisy z różnymi końcówkami. A właściwie osiem. A to już psychiatryk na długie lata.
ps. W GFmod jest Entreq Atlantis w wersji Infinity. Czy wiadomo coś Panu czym różni się od starej wersji?
– Nie wiem czym i czy w ogóle Atlantisy się różnią, spróbuję dopytać.
– Odnośnie możliwości podłączania K1000 poprzez gniazda przy muszlach, to zakładający Atlantisa takie coś mi proponował, ale odmówiłem, bo to by oznaczało degradację jakości. Ale zrobić oczywiście można, byle nie na złącza Lemo od Sennheiser HD 800, bo one przyjmują tylko włosowo cienkie druciki. Najlepiej chyba na mini XLR, tylko żeby pomiędzy złączką a przetwornikiem słuchawek też był porządny kabel. Tonalium chyba może dać swój, ale nie jestem pewny.
– Odnośnie przejścia z symetrycznej końcówki 2,5 mm na niesymetryczną, to da się chyba zrobić dystansową, ale czy są gotowe takie, to muszę przyznać – nie wiem. Któreś drogie słuchawki mają oryginalne kable z tym zakończeniem, to może jest tam na wyposażeniu także przejściówka?
oBravo HAMT Signature ma kabel zakończony 4-pinem i do niego firmowe przejściówki na symetryczne jacki 2,5 mm i 4,4 mm, a także na niesymetryczne 6,35 mm i 3,5 mm. Wystarczy zatem na kabel założyć 4-pin i z niego można przejściówką w cokolwiek, również symetrycznie w 2 x 3-pin.
Odpowiedź na pytanie zadane na audiohobby (nazwę forum w poprzednim wpisie już wczoraj poprawiłem, tak nawiasem audiohobby to forum potomne pierwotnego audiostereo):
Przepraszam za Error 500, jego usunięcia nie mogę się u informatyków doprosić. Odnośnie Tonalium, proszę kontaktować się pod numerem 734 147 746, można powoływać się na mnie.
I jeszcze jedna uwaga – słuchanie Cary 300B na takich 300B, ta jak jazda do tyłu na rowerze. Jest lepszy od SLI-80, ale wymaga większej pieczołowitości. Brumienie tego ostatniego pewnie by spadło po odsunięciu od reszty sprzętu, można też spróbować go czymś odgrodzić. Ważny jest też kabel pomiędzy nim a gramofonowym pre – jak jest prowadzony i czy ma grubą izolację. Najlepsze są specjalne do gramofonów.
A tak z ciekawości, co z Auris Nirvana? Jak przeglądałem o nim fora, czy headfaje czy cokolwiek, to właśnie bardzo często pojawiał się w towarzystwie Susvar.
Mocy też mu nie brakuje, może nie ma tyle co głośnikowe, ale 6,5W na kanał to też mało nie jest.
Możliwe, że dobrze pasuje, ale ja go nie słyszałem. Flagowy Auris Headonia pasuje raczej średnio, aczkolwiek po wymianie lamp pewnie grałyby z nim lepiej. Jednak sto procent możliwości Susvary pokazują dopiero z normalnym wzmacniaczem.