Podsumowanie

   Kabel jest bez wątpienia udany, choć taki na początek. Wolałbym móc napisać, że można przy nim zostać, ale byłbym w sprzeczności z sobą. Zresztą, co się będę tłumaczył? Recenzowałem kiedyś głośnikowy Tellurium Q Black Diamond kosztujący 20 tys. złotych, i on należy do takich, przy których się zostaje. Choć oczywiście zostać można z każdym, zależy od wymagań. Zakładam jednak, że audiofil dąży do stanu perfekcji i jeśli tak zakładać, to jest dokładnie jak mówię. Tellurium Q Silver II (mogę się o to założyć) opisywany był przez niektórych jako genialny i ostateczny, ale on jest z tych raczej na dzień dobry, choć w razie czego oferuje dźwięk na tyle miły dla ucha i w takim stopniu ciekawy, że da się z nim wcale długo w całkiem przyjemny dzień wchodzić. Tym łatwiej będzie o to, o takie przeciąganie, im mniej nam będzie chodzić po głowie porównywanie do lepszych. Bo nie ma złudzeń – każdy rasowy głośnikowy z przedziału 10-20 tys. okaże się znacznie lepszy. I okaże się głównie poprzez muzyczne ciało, którego tu brakuje. Miało być tego ciała w Silver II więcej niż w Silver I, i być może, że jest, ale nawet to więcej nie do końca wystarcza. To zresztą można nazwać regułą, tak się z reguły dzieje. Znakomity pod względem obrazowania i też najtańszy w ofercie głośnikowy Entreq Discover jest od tego Silvera dwa i pół raza droższy, a wadę ma tę samą. Ciała ma wprawdzie nieco więcej i gdy unikać brzmień basowych, to wszystko jest w porządku, ale gdy wypełnienie staje się twardą koniecznością, trzeba już szukać lepszego. Z jakiego diabła to wynika? Czy tylko z banalnej przepustowości ? Nie podejmuję się zgadywać, nie jest producentem kabli. Z pozycji więc recenzenta po raz kolejny powtórzę, że kabel jest udany, ale na audiofilski początek.

W punktach:

Zalety

• Ciekawe brzmienie.
• Bo holograficzne.
• Wyraźne,
• Szczegółowe.
• Oparte o przejrzyste medium.
• I jednocześnie medium ożywione.
• Też o bogate tekstury, mające czynnik „extension”.
• Który do nich się bardziej odnosi niż do promieniotwórczości całego dźwięku.
• Brzmienie równocześnie przyjemne.
• Bo wyczuwalnie ciepłe.
• Co jednak w większym stopniu odnosi się do brzmieniowej materii niż padającego na nią światła.
• Niemniej to światło też przyjemne, bo odrobinę ciepłe a wcale nie jaskrawe.
• Przyjemna także dźwięczność wpisana w melodyjność.
• I w ogóle strona muzyczna stoi na dobrym poziomie, mimo iż jej akurat producent nie obiecywał.
• Prócz braku jaskarawości nie ma też sybilacji.
• A operowanie pogłosem jest dobre, nie narażające na poczucie obcości.
• I jeszcze rzecz najważniejsza: sfera muzyczna nas wsysa.
• Poza tym dobra ergonomia.
• Kabel jest lekki.
• Skrętny.
• Ale zarazem mocny i niepodatny na uszkodzenia.
• Też dobrze opisany i dobrze siedzący w przyłączach.
• I przede wszystkim stosunkowo tani; z osiem przynajmniej razy tańszy od takich ostatecznych.
• Uznany producent.
• Świetne opinie oraz liczne nagrody.
• Polski dystrybutor.

Wady i zastrzeżenia

• Nacisk głównie na przestrzeń i wyraźność, brakuje czynnika masy.
• Średniej długości podtrzymanie.
• Nie będzie słodyczy w głosach.
• I ogólnie mniej niż u najlepszych czaru, potęgi i spoistości.

Sprzęt do testu dostarczyła firma: Szymański Audio

System:

• Źródło: Ayon CD-35 HF Edition.
• Przedwzmacniacz: ASL Twin-Head Mark III.
• Końcówka mocy: Croft Polestar1.
• Interkonekty: Sulek 6×9 & Sulek Audio.
• Głośniki: Reference 3A.
• Kable głośnikowe: Sulek 6×9, Tellurium Q Silver II.
• Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Harmonix X-DC350M2R, Sulek Power.
• Listwa: Power Base High End.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
• Stopki antywibracyjne: Acoustic Revive RIQ-5010, Avatar Audio Nr1, Solid Tech Discs of Silence.
• Kondycjoner masy: QAR S-15.
• Ustroje akustyczne: Audioform.
• Kot towarzyszący: Gary – rasa Maine Coon.