Recenzja: Meze ELITE

Podsumowanie

   Powiecie: „– Tyle gadania, a zapomniałeś o najważniejszym – o porównaniu do Meze EMPYREAN.”

Rzeczywiście, tego porównania jeszcze nie było, za sprawą faktu, że owe nieobecne. Ale sięgając do pamięci powiem, że Meze ELITE to większa bezpośredniość i lepsza personalizacja brzmień w sensie potęgi obecności. Też lepsza transparentność, pomimo komasującego stylu. Elegantsze soprany i bas mocniej uderzający, z wyraźniejszym obrazem i lepszym zestrojeniem z całością. A ponad wszystko mocniejsze czucie niezwykłości w sensie poziomu wyrafinowania i jednocześnie dają Meze ELITE (chociaż w nie tak aż dojmujący sposób) to, co charakteryzowało Sennheisera Orpheusa: poczucie wyjątkowego otwarcia na muzykę. U nich to nie jest aż tak mocne, ale muzyczny przestwór i u nich szeroko otwiera się przed słuchaczem, mającym silne poczucie dostępowania niezwykłości. Karol tylko przez moment ich słuchał przy okazji robienia zdjęć, i to mi właśnie powiedział: że poczuł tę niezwykłość.

Już wcześniej napisałem, że nie są to słuchawki dla lubiących analizy i maksymalizm zróżnicowań. Działają na rzecz ujednolicenia wyrazu i prędzej spokoju niż podniety. Dopiero z gramofonem osiągają poziom ekspresji bliski doskonałości, dopiero z winylami pod igłą muzyka zaczyna im wrzeć.

Poza tym są generalnie łatwe do napędzenia oraz dużo wybaczające, mimo że nie umilają. To nie Audeze LCD-3, gorące i gładkie tak bardzo, że słabości się same łatają. To także nie słuchawki w stylu Ultrasone Edition 5, generujące własną przestrzeń. W ogóle przestrzeń nie jest u nich na celowniku, na celowniku są brzmienia. Przestrzeń jest tylko miejscem akcji, chociaż nie można jej nic zarzucić. Najważniejsze jednak docieranie muzyki do słuchacza – obcowanie z jej pięknem w oprawie niezwykłości. Niezwykłości bezpośredniego kontaktu, analogowego ujęcia i uczuciowego zaangażowania większego niż u Meze EMPYREAN.

Ile to wszystko warte w wymiarze brzęku monet, będą sobie rozstrzygać ci, którzy są na etapie kupna szczytowej klasy słuchawek i mają odpowiedni budżet. Najgroźniejszy konkurent w sensie stylistycznego podobieństwa to kosztujące analogicznie Focal Utopie, ale nie miałem okazji bezpośrednio porównać. To też słuchawki szczególne, ale trudniejsze do optymalnego ustawienia w torze. Niemniej zdarza się im brzmieć wyjątkowo, tylko się trzeba bardziej naszukać. Do gramofonów jednak prędzej Meze ELITE albo flagowe Final. Dosyć podobne do ELITE są też HiFiMAN Susvara, ale przy całkiem innych wymogach odnośnie napędu i budżetu. Te dają większą scenę, większą swobodę przepływu dźwięku oraz więcej zwiewność, a tą samą analogowość i czucie obecności, jednak dopiero z bardzo mocnym wzmacniaczem.

W punktach

Zalety

• Wyjątkowo silne poczucie bliskości w obcowaniu z muzyką.
• Za sprawą bliskiego pierwszego planu i dużych źródeł.
• Czucia brzmieniowej potęgi.
• Perfekcji tonalnej i obrazowej.
• High-endowego wyrafinowania.
• Wysoce ponadprzeciętnej analogowości.
• Doskonałego scalenia w jedno muzycznego przekazu.
• Naturalnego ciepła.
• Braku obcych pogłosów.
• Miąższości.
• Umiejętnego różnicowania siły i delikatności.
• W przypadku dobrych źródeł muzycznego zapamiętania.
• Elegancko wtopionych w przekaz i całkowicie dźwięcznych sopranów.
• Dojmująco prawdziwych ludzkich głosów.
• Mocnego i dobrze technicznie oddanego basu.
• Całościowego poczucia niezwykłości w sensie jakości odtwórczej.
• Krok naprzód względem pierwowzoru.
• Unikalne rozwiązania techniczne.
• Ulepszona membrana.
• Ogromne pasmo przenoszenia.
• Efektowny wygląd.
• Wygodne w noszeniu i używaniu.
• Dwa komplety padów.
• Łatwe do napędzenia.
• Nadają się do sprzętu przenośnego i małych zestawów nabiurkowych.
• Znakomicie pasują do brzmień gramofonowych.
• Wyjątkowo eleganckie opakowanie.
• Można obstalowywać lepsze kable.
• Znany i ceniony producent.
• Poprzednik na pozycji flagowca cieszył się dużą popularnością.
• Polska dystrybucja.
• Ryka approved.

Wady i zastrzeżenia

• Nie dla zwolenników analiz.
• Nie dla lubiących mocne kontrasty.
• Nie dla lubiących sztuczne podniety.
• Jakościowe okablowanie za osobne pieniądze.
• Tor musi być dobrej jakości, bo one mu niewiele pomogą.
• Duży wzrost ceny względem poprzednika, a poprawiono samą membranę.

Dane techniczne Meze ELITE:

OGÓLNE

• Typ przetwornika: Rinaro Isodynamic Hybrid Array®
• Zasada działania: otwarte
• Pasmo przenoszenia: 3 Hz -112 kHz
• Impedancja: 32 Ω
• Nominalny SPL: 101 dB (1 mW/1 kHz)
• Maksymalny SPL: > 130 dB
• Całkowite zniekształcenia harmoniczne (THD): <0,05%
• Waga: 430 g

SPECYFIKACJA PRZETWORNIKA MZ3

• Kształt geometryczny: Owoidalny
• Rozmiary: 102 x 73 mm
• Waga przetwornika: 75 gramów
• Obudowa: Polimer wzmocniony włóknem szklanym
• Typ membrany: Rinaro Parus ® [MZ3SE]
• Aktywny obszar: 4650 mm 2
• Masa membrany: 0,11 g
• Masa akustyczna: 7,5 kg/m 4
• Dolna granica częstotliwości: 3 Hz
• Limit górnej częstotliwości: 112 000 Hz

Cena Meze ELITE: 18 400 PLN

System

• Źródła: PC, Astell & Kern A&futura SE180, Metronome AQWO SACD/CD, Avid Ingenium.
• Przetwornik: PrimaLuna EVO 100.
• Kable USB: iFi Gemini, Fidata HFU2 Series USB.
• Kabel koaksjalny: Tellurium Q Black Diamond.
• Konwerter: iFi iOne.
• Wzmacniacze słuchawkowe: ASL Twin-Head Mark III, Niimbus Ultimate HPA US 5.
• Słuchawki: Dan Clark STEALTH, Final D8000 PRO, HEDDphone, HiFiMAN HE-R10P, Ultrasone Tribute 7 (Kabel Tonalium – Metrum Lab).
• Interkonekty: Sulek Edia, Sulek 6×9, Tara Labs Air 1.
• Listwa: Sulek Edia.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Kondycjoner masy: QAR-S15.
• Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
• Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Divine Acoustics KEPLER, Solid Tech „Disc of Silence”.