Recenzja: music hall classic

   Nie powiem, żeby narastający zwyczaj pisania nazw własnych z małej litery specjalnie mi się podobał, lecz przyjmuję do wiadomości, iż w dobie powszechnego użycia klawiatur jest to oszczędność czasu. Poza tym adresy mailowe piszemy zawsze z małej – i to się rozpowszechnia, zjada duże litery. Firma Roya Halla okazała się pod tym względem profetyczna, gdyż założona została w 1985, kiedy o Internecie, mailach, twittach i klawiaturach na każdym kroku nikomu się jeszcze nie śniło. Mimo to założyciel wymyślił nazwę z małej – może aby przyciągać uwagę tym, było nie było, błędem formalnym, a może z innych przyczyn; nie nasza sprawa – w sumie to wszystko jedno, bo nie o litery chodzi. Chodzi o zasłużoną markę, której główną zasługą jest hi-fi dla zwykłych ludzi, jako że music hall nie celuje w nabywcę milionera i jego budżetowe nadwyżki. Wzmacniacze ważące jak pięć lodówek i gramofony jeszcze więcej zostawia innym producentom (TechDAS Air Force Zero waży 350 kg) – produkuje rzeczy normalne. I o takiej normalnej rzeczy tym razem będzie mowa. Ale troszkę też nienormalnej, gdyż to nie jest gramofon taki po prostu jeden z wielu, albo po prostu jeden z nowych, ale nawiązujący. Nawiązujący do linii wzorniczych sprzed półwiecza – jak to nazywa twórca: INSPIRED BY TURNTABLES OF THE PAST, tyle że  BUILT WITH THE BEST OF TODAY’S TECHNOLOGY.

Tośmy sobie brak dużych liter prędko powetowali, bo nazwę swą music hall pisze wprawdzie małymi, za to o walorach swoich produktów wyraża się w samych dużych.

Co w tym wypadku oznacza inspiracja gramofonami z przeszłości w wydaniu technologii najnowszej, o tym już za momencik, wpierw jeszcze coś o producencie. Na przykład to, że nas wprowadza w błąd na swojej stronie domowej, bo stoi tam jak wół, że ten classic turntable dostępny jest jedynie w USA, a sam go wczoraj przywiozłem z krakowskiego Nautilusa, który go udostępni każdemu za trzy dychy. Zapłacisz i jest twój; wychodzisz cały zadowolony z gramofonem pod pachą i żadne tam za ocean. Czepiam się? Rzeczywiście, trochę czepiam, ale tym razem to akurat ważne, bo takie słuchawki albo kable, to z USA w miarę łatwo, ale gramofon inna intryga i dobrze, że tu w dystrybucji jest.

Tak jeszcze przy okazji, to music hall chwali się w innym miejscu, że gramofony bynajmniej nie za Atlantykiem, ale w produkującej je od półwiecza czeskiej fabryce robi, tak więc o wiele bliżej im do nas niż do tej Ameryki i nie wiem po co te pogróżki odnośnie dostępności. Natomiast bez czepiania trzeba poinformować, że gramofony u tej firmy względem rangi znaczenia lokują się na pierwszym miejscu: „Nie istnieje kompletny system audio baz gramofonu” – oznajmia music hall, a nasze są super-ekstra. Nie tylko z pietyzmem i miłością wykonane, ale także ze znawstwem. Wszystkie z kompletnym wyposażeniem – w ramiona, wkładki i osłony oraz regulatory obrotów. Z wbudowanymi też przedwzmacniaczami (które można omijać), dokładnie wymierzone (aby ramię z talerzem idealnie współgrało), wyważone na wierzchu oraz odcięte od wibracji spodem, że jeden po drugim lądują na liście zalecanych komponentów audio magazynu „Stereophile”. Pozostałe produkty music halla powstają w  Shenzhen w Chinach, lecz gramofony w bardziej nobilitowanym otoczeniu, poród zapachu czeskiego piwa i pięknych czeskich dziewczyn. I to jeszcze można dodać, że gdyby trunku ktoś nadużył i zdrzemnął się troszeczkę, ramię automatycznie się podrywa po objechaniu całej płyty, wraz z czym wkładce nie krzywda. Te wkładki music hall ma tak nawiasem swoje, prócz nich używa pochodzących od Ortofona i Goldringa, a polski dystrybutor nie krył entuzjazmu dla łączenia ich gramofonów z niedrogą (ca 890 zł) wkładką Sheltera, Model 201.

To tyle wstępnych bajań, weźmy się ostrzej do rzeczy.