Recenzja: Luna Cables Gris IC

   Poszukiwania trwają, dźwięk optymalny się wymyka.  Oczywiście najłatwiej zwabić  go workiem złota, ale takie worki same się wymakają.  A gdy sakiewka niezbyt ciężka, albo na audio niewiele z niej można przeznaczyć, wówczas sprawa jeszcze bardziej się wikła, bo niby taniego sprzętu we wszystkich działach wybór szeroki, ale jak znaleźć na tej szerokości punkt właściwy? Właśnie od tego są recenzenci i właśnie z tego powodu nie powinni opisywać co tylko im w ręce wpadnie, ani tym bardziej tracić czasu na krytykę rzeczy nieoptymalnych.  Gdyż nawet tego nie robiąc pozostają niemałe problemy ze wskazaniem jednego optimum dla danej sytuacji sprzętowej pośród szeregu potencjalnych.  Jakie będą najlepsze dla mnie słuchawki do góra dwóch tysięcy? Jaki kabel USB wystarczająco będzie dobry? Czy warto sięgać po wzmacniacz lampowy?  – Te pytania wracają jak stada ptaków na świeżo obsiane pole i najlepsze co można zrobić, to opisywać rzeczy uniwersalne i optymalne same przez się, czyli po prostu dobre. Dobre tak w ogóle, i z dobrym stosunkiem jakości do ceny. Możliwie jak najlepszym.

Tośmy wyartykułowali już sobie kontekst, a teraz po konkrety. Oba siedzą w tytule – chodzi o interkonekt i chodzi o od Luna Cable. Trzeba jeszcze do tego dołożyć, że chodzi o ich najtańszy, jako że dobry interkonekt i jednocześnie tani, to jest ogromna rzecz.

Luna Cable nie jest u nas nieznane, ponieważ od roku ma dystrybutora. Ten dystrybutor powiada, że się strasznie naszukał, ale się opłaciło. Z całego świata ściągał kable w poszukiwaniu dobrej firmy, szczególny nacisk kładąc na to, by miała w ofercie tanie dobro. I szło to ponoć jak po grudzie, zjeżdżały kable najprzeróżniejsze i odjeżdżały jak niepyszne. Do załamania ponoć było blisko, tracił nasz dystrybutor nadzieję, aż właśnie Luna Cable… i trach! – wszystko się zmieniło!

Luna Cable to mała firma kanadyjska, ulokowana w podmiejskiej okolicy Quebecku. Szczycąca się tym, że jej pracownią  jest odrestaurowana XIX-wieczna stodoła, a kable nawiązują konstrukcją do dawnych, bardzo dawnych. Nie aż tak dawnych jak sama stodoła, bo w czasach jej powstania były z rzeczy podłużnych a giętkich tylko konne uprzęże, powrozy dla bydlątek i halsztuki na świnki, niemniej takie jeszcze z pierwszej połowy XX wieku, czyli czasów ante pretiosa interconect. Tu wtrącić trzeba, że są takich kabli entuzjaści, a sławne Western Electric  także i nimi zasłynęło.  Z pokorą muszę przyznać, iż z tego rodzaju vintage kablami nigdy nie miałem do czynienia, niemniej na starej miedzi bazuje sporo firm kablarskich, chociaż nie wszystkie się do tego przyznają. Natomiast Luna Cable owszem  – i w ogóle całe jest trendy.  Surowce, o ile można, wyłącznie stosują naturalne i ekologia w najwyższym rozkwicie – produkty w bawełnianych osłonkach i bawełnianych torebkach, recykling zaawansowany.  Jeszcze by tylko brakowało, żeby kable przepuszczały wyłącznie prąd z odnawialnych źródeł, ale takich jeszcze nie wymyślono. Skąd już to ekologiczne wzmożenie znamy? A chociażby od szwedzkiego Entreqa, który też w wiejskim krajobrazie, jego właściciel ma słuszne surowcowo przedsiębiorstwo – tartak, a skrzynka kontaktowa mieści się na przystanku autobusowym w szczerym polu.  I co? I takie robią na tej szwedzkiej wsi kable, że wielkoprzemysłowe wymiękają. Albowiem audiofilizm zadziwiająco potrafi mieszać technologię najnowszą ze starą.  We wnętrzu przetwornika pracują supernowoczesne kości programowalnych układów scalonych, a zaraz obok, dosłownie kilka cali dalej, znakomicie się sprawdza plecionka ze starej miedzi w bawełnianej osłonce i przeszło półwieczne lampy.

Teraz się trochę rozindyczę i powiem: znowu, znowu.  Bo oczywiście nie ma wyjątków, każdy producent sprzętu audio i każdy tego sprzętu recenzent muzykę do szaleństwa kocha, bez niej nie wyobraża sobie życia.  Co różni go na przykład od Descartes’a, uważanego za ojca filozofii nowożytnej, który parając się filozofią tej filozofii nie lubił i był zadania, że nie należy poświęcać jej więcej niż kilka godzin w tygodniu, ponieważ mitręży duszę i niszczy wolę życia. Samą zaś wolę kontestował z kolei Schopenhauer, uważając ją za kapryśną i podłą. Ale może właśnie dlatego muzyka tak się podoba – pozwalając zapominać o filozofii (jakkolwiek rozumianej) i sycić naszą kapryśną wolę przynajmniej na czas swego trwania? Dlatego ludzie tak jej łakną, zabijając nią troskę, smutek, bezradność, niepokój. Miast nich wyzwalając instynkty pierwotne, życiową zapamiętałość. Poza tym muzyka ludzi zbliża, potrafi przeganiać samotność. Tak więc raz jeszcze przychodzi poprzez załogę Luna Cable lekcja miłości do muzyki, tym razem jako historia o panach Dannym Labrecque i Eriku Fortier, z których pierwszy jest głównym konstruktorem i już w dzieciństwie grał na skrzypcach, podczas gdy drugi zajmuje się w firmie wszystkim innym, a poczynając od połowy lat 90-tych pracował w najlepszych salonach audio, poznając cały sprzętowy świat. Lecz choć dwóch panów to teraz dobrze widziana para, witana radośnie przez „nowoczesność”, to nowoczesność ta sięga jeszcze dalej i ma też feministyczne barwy. By zatem feministki się nie darły, jak to mają w zwyczaju, dołączyła ostatnio do składu Luna Cable madame Rowan Smith, zajmująca się edycją internetową, sprawami finansowymi  i wszelką inną pomocą. Lecz precz głupie podejrzenia – Rowan to od wielu lat partnerka Dannego Labrecque᾽a i teraz także biznesowy partner.

Cóż więcej o samym Luna Cable? Firma, pomimo nie należenia do dużych, ma w ofercie aż pięć linii kabli, z których Gris jest najtańsza.  Pomiędzy nią a najdroższą Black różnica cenowa jest kilkunastokrotna, po drodze z liniami Orange, Mauve i Red. W ofercie obok interkonektów są wszystkie audiofilskie przewody: głośnikowe, cyfrowe, zasilające, gramofonowe i zwory, a także w serii Orange transformator dopasowania impedancji z dwoma osobnymi przełącznikami hi/low oraz jednym mono/stereo.  Odnośnie natomiast nazwy, to nie wzięła się wprost z Księżyca, tylko od Luna Moth – pięknej północnoamerykańskiej ćmy, będącej symbolem firmy.