Recenzja: Auris HA-2SF

Brzmienie: Przy odtwarzaczu

   To, co zmuszony jestem teraz napisać, mnie samego podczas odsłuchu zdziwiło, ale z rzeczywistością nie należy jałowo się spierać, tylko uczyć się od niej i wyciągać z pobranej nauki praktyczne dla siebie wnioski. A wniosek z tej porcji odsłuchów (czyli nauka otrzymana od toru łącznie za grubo ponad sto tysięcy) to stwierdzenie, że najlepsza muzyka płynęła nie ze słuchawek za tysięcy dziesięć, dwadzieścia czy trzydzieści, tylko takich za dwa. Nieprodukowanych już i uzbrojonych w niedrogi, ale brzmieniowo radykalnie od sprzedażowego lepszy kabel FAW (Forca Audio Works); okazujących się najlepiej pasować do Auris HA-2SF niezwykłych AudioQuest NightHawk.

   Ale najpierw napiszę, że recenzowany wzmacniacz Aurisa okazał się bardzo łasy na poprawę jakości sygnału – lepiej nasycony brzmieniowymi esencjami, a przede wszystkim bardziej analogowy od przetwornika PrimaLuny obsadzonego najlepszymi lampami z epoki (Amperex, Siemens i Westinghouse) wybitnie mu pasował. Do tego stopnia, że niemożliwe poprzednio do słuchania Ultrasone teraz zagrały lepiej od obu flagowców Dana Clarka, które przy komputerze je pobiły. Z tych dwóch zaś lepiej te zamknięte, ale najlepiej Susvary, ciągle utrzymujące czołową pozycję dzięki najgłębszemu dźwiękowi, wyrafinowaniu najwyższej miary i najlepszej melodyjności. Ale liderem NightHawk, które tak samo nasycenie i melodyjność pokazały szczytową, a przy tym miały dodatkowy atut – taki nie do przebicia – dzięki któremu wyraźnie wygrały. Atutem tym dysponowały także Ultrasone, ale melodyjności takiej nie miały; dźwięk ich ciągle był twardszy i na pogłosowych otoczkach mniej melodycznie układny, wciąż nieznacznie dudniący. Ani śladu tego nie było u NightHawk, za to cieplejsze i pełniejsze brzmienie o znakomitej też transparentności i monstrualnym, ale dobrze kontrolowanym basie. Takiego basu od słuchawek prawie w ogóle się nie słyszy, moc wydobywana z bębnów biła jak z dużych wooferów. Nie była wprawdzie większa od generowanej przez Ultrasone, ale przyjemniejsza w odbiorze – całościową formą ogólnie, brakiem zniekształceń w szczególe. To był jeden z najlepszych basów, jakie od słuchawek słyszałem, zdumienie me nie miało granic, że się pompatycznie wyrażę. Ale piszę o wszystkim innym, a nie o najważniejszym. To najważniejsze coś, dzięki czemu skromne NightHawk wyprzedziły arcydrogie Susvary, nazywa się energetyczność i nazywa się dynamika.

  Auris HA-2SF oddaje 2 W mocy niezależnie od impedancji, czyli jest stosunkowo mocny. Wyraźnie mocniejszy od większości konkurentów (chociaż słabszy od Phasemation), lecz jego pech polegał na tym, że STEALTH, EXPANSE i Susvary to słuchawki potrzebujące wzmacniaczy kilkunastowatowych. Owszem, mogące grać bardzo dobrze z tymi poniżej pięciu, ale ich pełnia życia zaczyna się wraz z lampami 300B i ich ośmioma watami. Poniżej tego mogą mieć wszystko, lecz nie piorunującą dynamikę i nie energię przesycającą dźwięki. A kiedy nie ma tego i tego, to nie ma też bezpośredniości. Nie ma, bo żywa muzyka i żywa mowa to też wysokie energie nawet w odniesieniu do zwykłej rozmowy i przeciętnego brzdąkania. Energetyczny skok przy dwuwatowym tle energetycznym z nie sycących się takim Susvar na do pełna załadowane NightHawk dawał piorunujący wystrzał realności, i na nic wszystkie owe techniczne cuda w przetwornikach najdroższych planarów – celulozowa membrana niedrogich dynamicznych efektownością je grążyła. A grały te NightHawk z Auris HA-2SF bez przesady fenomenalnie – na płytach koncertowych, gdzie nie ma wygaszania energii medium, zdawało się, że samo ciśnienie stojącego powietrza spowoduje eksplozję. Muzyczny obraz żył energetycznym tętnieniem, a autentyczność ludzkich głosów stawała się przemożna. I cóż, to był inny poziom muzykowania, niż ten tylko rysowany przez nienaładowane energetycznie pod korek słuchawki planarne. Gdybym użył własnego wzmacniacza, podpiął Susvary i Dany Clarki do 25-watowej końcówki mocy, one też chciałyby wybuchać i pokazały swe nieznaczne nad NightHawk przewagi wyrafinowania. Nie mając tego gasły w porównaniach, nie było o czym mówić; różnica jakościowa i jej przełożenie na przyjemność w moim odczuciu były drastyczne. Dlatego zmuszony jestem napisać, że Auris HA-2SF to wzmacniacz aż wybitny, ale wybitność swą zdolny pokazać jedynie pod warunkiem, że sygnał otrzyma najwyższej jakości i będzie go słał na słuchawki zdolne jego dwoma watami wypełnić się energią po brzegi. Więc że nie będą to trudne planary typu flagowce Dana Clarka, Susvary albo Abyss, ani równie trudne do energetycznego zaspokojenia HEDDphone z przetwornikami AMT czy wieloprzetwornikowe Crosszone CZ1. To muszą być słuchawki energetycznie łatwe lub co najwyżej średnie, pozostałe przygasną. Te natomiast rozbłysną, daję na to rękojmię. Koncerty rockowe, produkcje orkiestrowe i organowe, a tak samo kameralistyka, muzyka rozrywkowa, ballady i poezja śpiewana – wszystko to życiem tętniło i sprzedawało się w high-endowej jakości nawet przy tych przeciętnych lampach JJ. A bas? Bas był tektoniczny, zgoła niesamowity. Niebo potrafił przykrywać grzmotem i Ziemią pod nim wstrząsać. 

    Nie, nie przesadzam: AudioQuest NightHawk to słuchawki drugie po Ultrasone z linii E7, E9, T7 mające najpotężniejszy bas w historii, który przy wzmacniaczu Auris HA-2SF okazał się lepiej kontrolowany, zarazem właśnie niesamowity. Okropnie szkoda tych słuchawek, zwłaszcza że na dodatek były lekkie i dzięki dobrze dobranemu kształtowi wyjątkowo wygodne. Przy niektórych wzmacniaczach trochę za misiowate, przy tym tryskały energią i dźwięk miały krystalicznie czysty.

    Powyższe nie oznacza, że do Aurisa HA-2SF trzeba koniecznie mieć NightHawk. Każde dobre i łatwe w napędzeniu się sprawdzą, by przykładowo wymienić Final D8000 z przydomkiem PRO lub bez, Meze Empyrean i Elite, także skromniejsze Meze 99 Classic. Tak samo Fostex TH900 i Fostex T60RP, liczne z rodziny Focal, Grado, Sennheiser, AKG i Beyerdynamic. Każde zabrzmią inaczej, lecz każde czysto, z werwą i maksymalnym dla siebie basem. Przy oryginalnych lampach JJ najlepiej wypadną te mające wysoką melodyjność własną, jak choćby Focal Utopie czy Grado PS2000.