Podsumowanie
Wiele jest dualizmów: fundamentalny dla świata – korpuskularno falowy, fundamentalny dla człowieka – bycia singlem lub pozostawania w związku, fundamentalny dla muzyki – cyfrowa czy analogowa. Fundamentalny też dla postawy życiowej – próbujemy zdobywać więcej, nawet kosztem poświęceń, czy zadawalamy się mniejszym, ale łatwiejszym i szybszym. Gramofon ma w tej dualnej układance swoje miejsce, jako trudniejszy ale lepszy. Duże i brudzące się płyty (na dodatek też drogie); trzeba te płyty obracać po zaledwie dwudziestu minutach; w dodatku więcej trzasków i wszystko trzeba ostrożniej. (A propos trzasków – Shelter 201 MM bardzo ładnie trzeszczenia tłumi.) W zamian nieosiągalne przy najlepszych nawet źródłach cyfrowych wzloty muzykalności i energii dźwięku. Oraz kluczowy czynnik ekonomiczny: najwyższej klasy brzmienie w zdecydowanie niższych kosztach. Rozstrzyganie tych kwestii na szczęście nie należy do mnie, a miara lepszości dźwięku z gramofonu zawsze zależy też od słuchacza. Mnie pozostaje napisać, że słusznie dystrybutor prosił, by wkładka Shelter 201 MM została przypomniana, jako godna uwagi. Jako stanowiąca istotny wyłom w panującej drożyźnie – skrót poprzez tani gramofon do rasowego dźwięku jest jednym z najlepszych przesmyków, którymi można się wybrać.
W punktach
Zalety
- Tak tanio, a tak dobrze.
- Walor muzykalności na poziomie wielu tysięcy.
- Dobrze wyważony w relacji z analitycznością i architekturą muzyczną.
- Fascynujące brzmienie, a o nie przecież chodzi.
- Na bazie bezpośredniego kontaktu z kompozycją i wykonawcą.
- Żadnych ułomności charakterystycznych dla tanich wkładek.
- Ani żadnych w ogóle.
- Zawsze wysoko oceniana.
- Od uznanego wytwórcy.
- Made in Japan.
- Oczko w głowie dystrybutora.
- Wyjątkowo udana próba uczynienia wkładki gramofonowej tańszą.
- Ryka approved.
Wady i zastrzeżenia
- Przy tym budżecie – brak.
- W kategoriach ogólnych – istnieją jeszcze lepsze, zwłaszcza gdy chodzi o przenikliwość harmoniczną.
Dane techniczne:
- Typ wkładki: MM
- Szlif: eliptyczny
- Napięcie wyjściowe: 4,0 mV
- Balans kanałów: 1 dB/1kHz
- Wielkość igły: 0,3 x 0,7 mm
- Impedancja wejściowa: 50 kOhm
- Zakres siły nacisku: 1,5 – 2,0 g
- Zalecana siła nacisku: 2,0 g
- Waga wkładki: 6,2 g
- W zestawie:
- – komplet śrub
- – wkrętak
- – pędzelek do igły
Cena: 890 PLN
System:
- Źródła: Avid Ingenium, CSPort TAT2, music hall MMF-3.3.
- Przedwzmacniacze gramofonowe: Avid Phellar Phono, Ayon Spheris Phono.
- Przedwzmacniacz/wzmacniacz słuchawkowy: ASL Twin-Head Mark III.
- Końcówka mocy: Croft Polestar1.
- Słuchawki: Final D8000 PRO, Grado GH2, Ultrasone Tribute 7 (kabel Tonalium-Metrum Lab) .
- Kolumny: Audioform 304.
- Interkonekty: Sulek Audio & Sulek 6×9, Tara Labs Air 1.
- Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Harmonix X-DC350M2R, Illuminati Power Reference One, Sulek 9×9 Power.
- Listwa: Sulek Edia.
- Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
- Kondycjoner masy: QAR-S15.
- Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
- Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Harmonix Spike Base-X, Solid Tech „Disc of Silence”
Też taką wkładkę brałem pod uwagę, zakupiłem jednak wkładkę Ortofon 2M Black, o której swego czasu napisał Pan, że to fantastyzna wkładka.
Więc pytanie – czy Shelter gra lepiej niż ten Ortofon, czy może tylko inaczej?
2M Black ma szlif igły nude shibata, zalecany nacisk 1,5 grama więc powinien mniej zużywać płyty.
2M Black pracuje w gramofonie Pro-ject X2
Ortofon 2M Black jest lepszy. Większy budżet nie poszedł na marne.
Dziękuję za odpowiedź. Bardzo mnie to cieszy, zresztą ten dźwięk jest świetny – oczywiście pod warunkiem, że płyta jest dobrze nagrana i wytłoczona.
Dobra wkładka, dobra recenzja.
Co jeszcze w analogowym zanadrzu?
Gramofony, przedwzmacniacze, wkładki na horyzoncie?
Pozdrawiam
Na miejscu nie, ale wybieram się popertraktować do kilku dystrybutorów.
Świetnie, to niech to będzie na razie tajemnicą 🙃
A jak tam sprawy z iFi?
Ponawiam pytanie 🙂
Jak tam sprawy z iFi?
Chodzi konkretnie o serie Signature Pro i Signature Zen.
Będzie w planach?
Może warto byłoby robić zapowiedzi – przynajmniej raz na jakiś czas.
Pozdrawiam
Po Nowym Roku mam się spotkać z dystrybutorem, wtedy się poustala.
Czy Pana zdaniem problem z odtwarzaniem wysokich tonów występuje też w nagraniach zarejestrowanych cyfrowo i wydanych na winylu?Czy może to zjawisko jest ograniczane przez sam fakt mechanicznego odtwarzania muzyki? Jakie są Pana odczucia?. Pozdrawiam
To nie jest kwestia odczuć, to fizyka. Cyfrowe próbkowanie jakości CD i pochodnych (nadpróbkowujących) musi zniekształcać górę pasma, i to drastycznie. Odnosi się to także do cyfrowo zrealizowanych taśm matek płyt winylowych. Kiedyś kazano uważać za najlepsze nagrania w technologii DDD (cyfrowe samo nagranie, cyfrowa jego obróbka, cyfrowa sama płyta), kiedy faktycznie najlepsze są nagrania AAA. Dzisiaj powstaje takich niewiele (są dużo droższe), przed 1982 były wyłącznie takie.
https://hifiphilosophy.com/relacja-krakowski-wieczor-audiofilski-z-firma-mediam/
Zastanawiajace jest dlaczego Ci najwieksi artysci,zarabiajacy ogromne pieniadze, niewazne jaki gatunek muzyki uprawiajacy,przeważnie nie wydają muzyki w domenie analogowej?. Przecież są jeszcze studia nagraniowe ( takze w Polsce, chociażby OBUH), które wydają płyty AAA i to artystów którzy nie zaliczają sie do tych najbardziej rozpoznawalnych. Zatem koszt produkcji nie jest tu problemem. Cena takiej płyty, wychodzacej w nakladzie 300-500szt nie jest wyższa od tych dostepnych u duzych dystrybutorów.
Może nie ma już sensu bawić sie w analog, skoro cyfra pozwala rejestrować nagrania z odpowiednio wysoką jakością? Przecież nie może tu tylko wyłacznie chodzić o korzyści z łatwiejszej studyjnej obróbki i niższy koszt produkcji….taķą mam przynajmniej nadzieję.
Rozmawiałem kiedyś z właścicielem studia. Mówił, że daje wybór cyfra/analog i tłumaczy, że jakość analogowa wyższa. Nikt prawie nie zwraca uwagi, pytają tylko, co tańsze.
No to smutne ☀️👁️
I Muzyków trzeba edukować – nie tylko z zakresu techniki i technologii, ale przede wszystkim Spraw „Praw” Egzystencjalnych☀️👁️Duchowych
– tak, żeby wiedzieli po co grają 😉👈🙃
Kiedy słyszę, jak nagraniowo została skopana pożegnalna płyta Leonarda Cohena, to szczerze mówiąc odchodzi mi ochota na edukowanie kogokolwiek.
Nie wątpię i się nie dziwię.
Pożegnalnej płyty nie słuchałem, ale wierzę na słowo.
A co do edukacji, to i tak, siłą rzeczy robisz kawał dobrej roboty.
Nic nie przechodzi bez echa ✍️🙏
Ubuntu Piotrze 👆👁️☀️
Szanowny Panie,
niestety zdaje się, że dopuszcza się Pan szerzenia niewystarczająco ugruntowanych informacji, twierdząc, że odtwarzanie muzyki w domenie cyfrowej jest mniej doskonale od odtwarzania dźwięku z płyt analogowych ( w jakimkolwiek zakresie częstotliwości). Wszelkie udokumentowane naukowo wnioski, bazujące na pomiarach i wynikach badań z dziedzin elektrotechniki i akustyki, zdają się temu przeczyć.
Fakt, że nigdy za sprawą komponentów high fidelity nie uda się odtworzyć muzyki nawet z 99% dokładnością, nic w poruszonym przeze mnie temacie nie zmienia.
Do tego, by prezentowane przez Pana tezy, skomentować tu jako czysto subiektywne, niepoparte odpowiednimi dowodzeniami naukowymi, skłoniło mnie zjawisko drożyzny, niespotykanej od co najmniej dekady, na rynku płyt winylowych i zapewne też na rynku akcesoriów potrzebnych do zajmowania się tym pasjonującym sposobem odtwarzania muzyki w wysokiej jakości.
Z poważaniem,
KK
Odpowiem na razie najkrócej: gdyby tak było, jak Pan pisze, po co tworzono by format SACD i po co gęste pliki? I do czego miałyby służyć kaskady przesuniętych fazowo układów scalonych konwersji D/A w przetwornikach?
Z tego co powszechnie wiadomo, gęste formaty są tworzone głównie, jako reedycje zawierające inne masteringi niż te dostępne w formacie redbook. Istnieje dyskusja co do tego, czy gęstsze pliki nie są lepsze do kodowania i odtwarzania nagrań dźwięku zrealizowanych w domenie cyfrowej, od początku w formacie Hi-resolution – chodzi tu głównie o bezstratne przetwarzanie szerszego zakresu częstotliwości. 16 bitowy format reedbook został zaprojektowany, by nie wykazywał stratności przy kodowaniu i odtwarzaniu dźwięków w zakresie 20-20 KHz.
Natomiast co do budowy i funkcjonowania przetworników d/a, to jest ona dla nas bez znaczenia w temacie naszej dyskusji. O ile przetwornik nie generuje wysokiego poziomu mierzalnych zniekształceń w słyszalnym przez nas paśmie akustycznym, o tyle będzie lepszym źródłem dźwięku niż gramofon, który wprowadzi do muzyki wyższe poziomy zniekształceń.
Czas chyba pogodzić się z faktem, że współczesne wydania muzyki są przeważnie złe i nie nadają się do słuchania ich przy wiernym odtworzeniu ich jakości.
Tym, co tłumaczy, że winyl brzmi lepiej od cd, jest różnica w masteringu między wydaniem cyfrowym, a analogowym, lub subiektywne preferencje słuchacza.
To może zaczniemy od tego: jaka część zawartości informacyjnej płyty CD to wg Pana wiedzy algorytmy korekcji błędów? – tzn. takie hocki-klocki do łatania informacyjnej pustki.
I jeszcze drugie pytanko: jaki wg Pana jest zakres częstotliwości fal akustycznych wpływający na odbiór muzyki?
I trzecie: jaki jest ten zakres w odniesieniu do formatu SACD i dlaczego?
Może jednak będziemy odnosili się do tematu dyskusji? Zdawało mi się, że rozmawiamy o potencjalnej wyższości płyty winylowej nad plikiem cyfrowym w dokladniejszym przetwarzaniu sygnału dźwiękowego. Dziękuję za możliwość wypowiedzi na stronie, ale może zostałem źle zrozumiany, bo nie zależy mi na przekonywaniu przekonanych.
Sam z radością nauczyłbym sę czegoś nowego, choćby tego, jaka pozycja naukowa, lub chodźby ankieta, czy badanie case study skłania kogoś do twierdzenia, że na winylu mamy do czynienia z zapisem bardziej „neutralnej” treści dźwiękowej.
Może zanim pójdziemy dalej, zechce Pan łaskawie poświęcić odrobinę czasu na zapoznanie się z odpowiedziami na postawione przeze mnie pytania (wystarczy przejrzeć Internet), ponieważ zawierają natychmiastowe odpowiedzi odnośnie kwestii, który sposób przetwarzania sygnału jest lepszy. A prośba o wskazanie odnośnej pracy naukowej przypomina stwierdzenie w rodzaju: uwierzę, że świat będę lepiej widział dwojgiem oczu niż jednym, jeżeli pokażecie mi pracę naukową, w której tego dowiedziono.
Dziękuje za dyskusję i życzę Panu błogosławionych i wesołych Świąt Bożego Narodzenia.
Polecam zapoznanie się w dogodnym czasie się z łatwo dostępnymi informacjami nt. jakości odtwarzania wysokich częstotliwości zapisanych na winylu.
Ktoś odwalił już za nas kawał roboty;
http://zrozumiecaudio.blogspot.com/2016/05/winyl.html?m=1
A nie było uczciwiej zacząć od powiedzenia: Napisałem artykuł, proszę się z nim zapoznać i do niego ustosunkować.
Zapis na winylu ma swoje ułomności, ale przynajmniej nie wypełnia luk wymysłami.
Uczciwiej by nie było, gdyż artykuł nie jest mojego autorstwa.
W takim razie przepraszam za fałszywą sugestię, ale wciąż zapytuję: po co takie podchody i czy zapoznał się Pan z ułomnościami zapisu cyfrowego? Bo główna teza artykułu, wg której wszystkie bolączki płyt winylowych zostawiamy za sobą przechodząc na zapis CD, jest fałszywa. To zapis cyfrowy ma więcej ułomności, w tym bardziej zasadniczych.