Recenzja: Reference 3A MM de Capo/i

Brzmienie cd.

…i w końcu oczarowali bezkreśnie

   Przejdźmy do tego, co to za brzmienie. Pozostaje bardzo dobrze osadzone w realiach i doskonale wypośrodkowane. Zupełnie jakby je organizował Dieter Burmester albo Joseph Grado. Osadzenie pośrodku wszystkich aspektów jest tak mocne, że nawet lampowe czary Twin-Heada i  właściwe szkole Accuphase magie odtwarzacza DP-510 nie były ich w stanie wybić z realizmu i wyjątkowo celnego utrafienia poszczególnych parametrów w środek tarczy. Nie było ocieplenia i nie było chłodu. Było dokładnie tak jak być powinno. Muzyka powinna być przecież ciepła swą naturalną żywiołowością, a nie buchać jak z pieca czy chłodzić jak z lodówki. I tu właśnie tak było, czyli prawdziwie. Jednocześnie było jednak magicznie, jak zawsze kiedy brzmienie jest na tyle dobre, że ma się wrażenie uczestnictwa w żywym spektaklu. Oddech prawdziwego życia towarzyszył kreacjom Reference 3A nieodmiennie, choć jednocześnie głośniki dobitnie różnicowały jakość nagrań, z całą bezwzględnością obnażając wszelkie niedociągnięcia brzmień samych jak i aranżacji scenicznej. Można przy tym powiedzieć, że o ile dla słabostek sprzętu towarzyszącego były dosyć wybaczające, narzucając mocno swój perfekcjonistyczny, wypośrodkowany styl, to jednocześnie dla nagrań okazały się obiektywne, bezstronne i bardzo wymagające, jak mistrz wskazujący uczniowi wszelkie niedociągnięcia. Ktoś mógłby w takim razie zakrzyknąć:

– A  na cóż mi takie głośniki, na których będę mógł słuchać jedynie dobrych nagrań!

Przepraszam, moja wina. Powinienem był od razu napisać, że niezależnie od tego różnicowania, nawet słabe nagrania wypadają na Reference 3A znakomicie. Te głośniki nigdy nie schodzą poniżej wysokiego poziomu, prezentując brzmienie zawsze fascynujące. Fakt, że jednocześnie doskonale różnicują jakość nagrań, wcale tego nie zmienia. Poza tym jest znakomitą zabawą móc przeglądać materiał nagraniowy w tak doskonałym lustrze analizującym, dzięki któremu bardzo wyraźnie widać wszelkie pozytywy i negatywy. Różnicowanie jakości brzmień i jakości scen okazało się popisowe. Wszelkie ograniczenia piękna dźwięków i każdy sceniczny uwiąd czy bałagan natychmiast były punktowane. Chwilami byłem tym wręcz rozbawiony, z góry wiedząc co teraz z nagrania wypełznie i jakie słabości się pokażą.

Tą nazwę warto dobrze zapamiętać

Za dużo jednak piszę o negatywach, chwaląc głośniki za umiejętność ich wychwytywania, a przecież nie na punktowaniu słabości polega percepcja muzyki i na pewno nie do tego celu Reference 3A MM de Capo/i zostały stworzone. Piękno towarzyszy ich graniu nieodmiennie, niezależnie od jakości nagrań, a tamto różnicowanie jest tylko jego odpryskiem – naturalnym dla sprzętu grającego realistycznie precyzyjnym stopniowaniem piękności.

Powiedzmy teraz skąd się to piękno bierze. Napisałem już wcześniej, że z perfekcyjnego ujmowania temperatury przekazu. Podobnie perfekcyjnie jest uchwytywana tonacja. Nic i w żadnym podzakresie nie zostaje obniżone ani podwyższone. Ale, ale. W tym miejscu dochodzimy też do kolejnej rzeczy bardzo istotnej: do koherencji. Pasmo Reference 3A jest nie tylko świetnie wypośrodkowane tonacyjnie, ale także podane tak zwięźle, że lepiej już chyba się nie da. Soprany, bas i to co pomiędzy nimi stanowią doskonałą jedność. Nic nie pracuje tu samo dla siebie i nie jest wyodrębnione. Basy wychodzą prosto ze średnicy i podobnie ze średnicy strzelają soprany. Nie są to zatem głośniki dla wszystkich tych, dla których linia basowa powinna stanowić świat odrębny, a już tym bardziej dla tych, według których powinna stanowić świat dominujący. Reference 3A są wyposażone w bass refleks, ale używają go akuratnie i z umiarem. Potrafią basowo zagrzmieć, ale nie robią tego bez zwracania uwagi na okoliczności i bez opamiętania. Nie mają także właściwego słuchawkom Grado GS-1000 basowego tła. Grają naturalnie i naturalnym pięknem. Żadne dodatkowe efekty ani podbicia nie są im potrzebne.

– Nie ocieplać i nie studzić. Nie koloryzować i nie podbijać. Nie maskować i nie stosować tanich chwytów – to szkoła brzmienia de Capo. Grać całą parą, niezwykle spójnie, prosto z serca i prosto jak z życia. Pokazywać scenę jaką ona w nagraniu została uwieczniona i ukazywać samą klasę nagrania. A wszystko to czynić na najwyższym poziomie i z pełnym zaangażowaniem. Muzycznie, a nie analitycznie. Ale przede wszystkim pokazywać piękno dźwięków. W tym miejscu dochodzimy do sedna. Monitory Reference 3A okupują samo jądro pięknego brzmienia. Potrafią wyprodukować dźwięki bajecznie piękne i odpowiednio je podtrzymać. Pozwolić im wybrzmieć do końca i ukazać się w całej krasie. Tym przede wszystkim mnie do siebie zjednały. Słucha się tego w magicznym urzeczeniu i to jest prawdziwa dźwiękowa poezja. Móc podziwiać piękno muzyki; to, co sprawia, że ma taką uwodzicielską moc i narkotyczne działanie, samo piękno jej dźwiękowego ciała w całej jego muzycznej bezpośredniości…

Wrażenia z odsłuchu na pewno będą niezapomniane

Zasłuchałem się w tych de Capo. Ich nazwa jest tak nawiasem myląca, a ściślej podchwytliwa. Z muzyką kojarzy się bowiem włoskie da capo, oznaczające „od początku”, podczas gdy nazwa głośników, też wprawdzie zaczerpnięta z włoskiego, oznacza „z głowy”, czyli „od pomysłu”. Pomysł na głośniki pozbawione zwrotnicy oznacza tu jednak pomył na to by muzyki nimi reprodukowanej chciało się słuchać da capo, da capo i da capo. Słuchać bez końca. I tak się właśnie zasłuchałem. Późna noc była, zaczynało świtać, a i tak niechętnie od słuchania się odrywałem. Niełatwo jest się oderwać od piękna. W moim wieku nie przychodzi ono już tak często, filtrowane zmęczeniem sobą i życiem, a także mniej intensywnym przeżywaniem otaczającego świata. Toteż kiedy się zjawi, tym trudniej się z nim rozstawać. W piosence Przybory i Wasowskiego Wesołe jest życie staruszka sugeruje się przewrotnie łatwość popadania osób starszych w stany euforycze, ale jest to fałsz zasadniczy, z którego stary Przybora boleśnie zdał sobie sprawę, co było widać po jego minie. Staruszkiem wprawdzie nie jestem i mam nadzieję nim nie być, a poza tym sporo do tego jeszcze brakuje, ale i tak radości i zachwyty dużo słabszy do mnie mają przystęp i dlatego bardzo sobie ich wizytacje cenię. A de Capo wpadły właśnie wczoraj z tego rodzaju wizytą, do późnej nocy się zasiedziały i bardzo niechętnie się z nimi żegnałem.