Recenzja: Pylon Audio Pearl Monitor

Pylon to stary znajomy, ale zarazem jeden z wielu. Gdyż producentów kolumn głośnikowych mamy u nas naprawdę mnogość; tylu, że na wszystkich poziomach cen i jakości oferta jest szeroka. Zarazem Pylon się wyróżnia, ponieważ jest producentem dużym. Miesięczna produkcja to ponad sto kompletów, do czego dochodzą audiofilskie stoliki oraz oferowane producentom zewnętrznym własne głośniki i obudowy. Z tych ostatnich korzystają nawet światowi potentaci, ale nie mogę zdradzić którzy, ponieważ to objęte zostało biznesową klauzulą poufności. Mogę jednak napisać, że super kunsztowne obudowy o wyrafinowanym wzornictwie oraz najwyższej jakości wykończeniu powstają u Pylona i trafiają do najsławniejszych marek.

Już się wdałem w szczegóły, a nie zdążyłem napisać, skąd tego Pylona znam. W sumie wiele razy o tym pisałem, bo znam go z AVS. Tam się rokrocznie wystawia, poczynając od 2011, w którym firma powstała. Jednak jej dzieje są o wiele dłuższe i łączą się z historią firmy Tonsil, ale nie od 1945 roku, kiedy pod całkiem inną nazwą powstało to, co w 1960-tym zostało nazwane Tonsilem. Wielkie zakłady ulokowane we Wrześni produkowały w czasach boomu gospodarczego lat 70-tych dwa modele słuchawek (oba poznałem, jeden był nawet moją własnością) i kilkanaście modeli kolumn na licencji Pioneera. (Jedne takie też miałem.) W latach reformy Balcerowicza Tonsil trafił na giełdę z adnotacją ministra Lewandowskiego o byciu perłą polskiego przemysłu, a potem – patrzcie państwo, jaka reforma – zbankrutował. Później się wiele razy odradzał i teraz wciąż istnieje, a Pylon z niego wykiełkował i jest obecnie całkiem osobnym, niczym nie powiązanym organizmem gospodarczym. Jedynie trochę ludzi przeszło z Tonsila do Pylona, natomiast baza produkcyjna i wachlarz ofertowy to zupełnie inne historie. Tonsil bowiem wciąż tłucze swe głośniki na bazie licencyjnej Pioneera sprzed bez mała półwiecza, Pylon sprzedaje konstrukcje własne, o niebo moim zdaniem lepsze. I cenowo przyjazne; recenzowane teraz monitory to cena zaledwie 999,- złotych za parę. A zatem dawno już nie leżało na moim recenzenckim stole coś równie niedrogiego; teraz nawet kawałek kabla o audiofilskich zapędach każe za siebie płacić tysiącami.

Jeszcze coś o Pylonie i jego znajomości z AVS. On się tam rokrocznie wystawiał, ja tam rokrocznie bywałem, i ile razy na siebie trafialiśmy, tylekroć prosiłem o przysłanie jakiegoś modelu do testu. Szokowało mnie bowiem połączenie ładnego wyglądu oraz świetnego brzmienia z cenami tak umiarkowanymi, w czasach gdy audiofilizm w rosnącym tempie do innych relacji nas przyzwyczaja. Padały zawsze obietnice, ale nie przychodziło nic w ogóle, więc w końcu dałem za wygraną – nie każdy musi mieć ochotę coś u mnie recenzować. Aż tu naraz, po tylu latach, Pylon sam do mnie się zgłasza i poprosił o wybór modelu, a ja wybrałem ten. Ten, jako że na początek najlepszy, a może będzie ciąg dalszy. Nic bym przeciwko nie miał, a pisać od jakościowego dołu jest zawsze najwygodniej – najłatwiej potem piąć się w górę. (Całkiem inaczej niż w życiu.) Co nie znaczy, że ten początek marny – na marne urządzenia szkoda mojego pióra. Marne wylatują za drzwi od razu, nie będę się w marności babrał.

Dodajmy uzupełniająco, że duże zakłady ulokowane w Jarocinie dziedziczą nie tylko po Tonsilu z Wrześni, ale także po sławnej fabryce mebli ze Swarzędza – stąd ta finezja obudów. Po latach rozwojowych powstała w nowej lokalizacji super wyposażona hala produkcyjna i zaraz obok nowoczesna lakiernia, w których powstaje dwadzieścia kilka różnych modeli, w tym flagowy Pylon Audio Jasper 25 za prawie dwadzieścia tysięcy w najlepszym wykończeniu.