Recenzja: Procesor głośnikowy Ancient Audio P3

Budowa

A oto i powód całego zamieszania – procesor głośnikowy własnego pomysłu, mający drastycznie wpływać na doznania odsłuchowe.

   Dokonujący się tu proces poprawy brzmienia dochodzi do skutku całościowo w domenie cyfrowej, tak więc moduł liniowego przedwzmacniacza P3 zaopatrzony został zarówno w przetwornik analogowo cyfrowy, jak i cyfrowo analogowy. To dlatego kosztuje znacznie więcej niż implementacja procesora do wnętrza odtwarzacza z wykorzystaniem jego własnych składników obróbki sygnału. Implementacja tego rodzaju to koszt wraz ze strojeniem (a więc jako kompleksowa usługa) od 8 tysięcy w górę, podczas gdy zewnętrzny procesor P3 to wydatek ponad 39 tysięcy.

Cena dla wszystkich odtwarzaczy nie jest jednakowa, ponieważ różnią się stopniem trudności takiej implementacji, a w niektórych przypadkach nie jest nawet ona możliwa. Dzieje się tak kiedy część analogowa i cyfrowa zamknięte są w jednej kości procesora, przeniknięcie do wnętrza którego nie jest oczywiście możliwe, albo kiedy ilość bitów w ramce lub inne parametry kodujące sygnał zbyt są różne od sposobu kodowania w samym procesorze P3. To jednak na szczęście pojedyncze wyjątki. Bardzo łatwo jest za to implementować procesor na przykład odtwarzaczom Ayona i dlatego jeden z pierwszych użytkowników specjalnie nabył odtwarzacz tej marki, usłyszawszy rezultaty i nie wyobrażając sobie, by czegoś takiego na własność nie posiadł. I wcale mu się, tak nawiasem, nie dziwię.

Implementacja P3 do wnętrza odtwarzacza CD, odtwarzacza plikowego, albo przedwzmacniacza nie stanowi też problemu w przypadku przyszłych korekcji programu, jednak każdorazowo po przejściu na inne głośniki konieczna będzie wizyta programisty. Co innego gdy korzystamy z całego przedwzmacniacza z modułem P3, który programy dla różnych głośników nie tylko może mieć zapisane, ale umożliwia także łatwe pomiędzy nimi przechodzenie.

I tu ciekawostka – to sygnał analogowy, a nie cyfrowy jest rozkodowywany, przetwarzany wedle zaprogramowanego ustawienie i ponownie zamieniany na analogowy.

Jeden obrót gałką wraz z potwierdzającym wybór przyciśnięciem i już zmieniliśmy program albo działanie oprogramowania dezaktywowali, pozwalając sygnałowi przechodzić przez urządzenie bez żadnej ingerencji, co jest szczególnie spektakularne podczas porównań. Na szczęście ta spektakularna dezaktywacja, umożliwiająca wielokrotne przekonywanie się co zyskaliśmy, jest możliwa także w przypadku aplikacji procesora do odtwarzacza. Wystarczy tylko wyjść poza obudowę odpowiednim przełącznikiem. W najbliższej przyszłości cała operacja, jak również regulacja siły głosu, będzie się też mogła odbywać z pilota, ale testowany egzemplarz P3 jeszcze go nie miał.

Samo urządzenie to podłużny klocek – wyraźnie węższy od standardowych, a za to sporej głębokości. Obudowa jest cała z metalu i stoi na kamiennym postumencie, a panel przedni wykonano z masywnego płata mosiądzu i ma on złote wykończenie oraz zaopatrzony został w spory wyświetlacz produkujący czerwone znaki. Informują one o wyborze programu, wyborze wejścia i sile wzmocnienia, gdyż jest tam zaraz obok pokrętło cyfrowego potencjometru i na lewo od niego, poniżej, trzy mniejsze regulatory funkcyjne. Środkowy odpowiedzialny jest właśnie za zmianę programu, i to jego przyciska się by ją potwierdzić, a pozostałe to selektor wejść i włącznik główny. Z tyłu są tylko gniazda analogowe, ale jest ich sporo. Są dwa wejścia – RCA i XLR – oraz para wyjść RCA i pojedyncze XLRy. Na niedaleką przyszłość przewidziana jest też wersja z wejściami cyfrowymi, jednak z uwagi na konieczność dopasowania do wielu standardów transferu danych będzie ona około dwukrotnie droższa, a więc kosztować będzie ponad pięćdziesiąt tysięcy. W zamian będzie to DAC, przedwzmacniacz i procesor poprawy brzmienia w jednym.

A to wszystko w otoczeniu komponentów najwyższej klasy. Żadnych kompromisów, jak to zwykle u Ancient Audio.

Całość waży sporo, a we wnętrzu panuje wzorcowy porządek. Inaczej wszak być nie może, bo przecież samo urządzenie służyć ma poszukiwaniom wzorca, tak więc w innym wypadku pojawiłby się dysonans, a tego nie chcemy. Widnieje tam sporej wielkości solidnie obudowane toroidalne trafo, radiatory nad tranzystorami MOS-FET i cztery kondensatory V-CAP OIMP 250V, a na samym środku króluje samotny procesor, podpisany dumnie logo Ancient Audio. Topologię i podzespoły zaczerpnięto ze stopnia wyjściowego odtwarzacza Lector Grand, a więc najlepszego z oferty firmy, kosztującego bolesne 100 tysięcy złotówek, z tym że stopień wyjściowy jest tranzystorowy a nie lampowy. Zmiana wynikła z chęci długookresowego podtrzymania idealnych parametrów pracy procesora, które znajdujące się  pod małym obciążeniem MOS-FETy powinny zapewniać na mnogie lata.