Recenzja: Fostex TH1000 RP

      Zacznę od zacytowania samego siebie z grudnia 2018 roku: O Fosteksie tyle razy już było, że tylko przypomnieniowo rzucę, iż firma wykiełkowała w 1973 z też japońskiego Fostera, produkującego we wczesnych latach powojennych (od 1949 poczynając) popularne głośniki, głównie do samodzielnego montażu, później także wyroby elektroniczne, mikrofony oraz słuchawki, których Fostex, pomyślany początkowo jako firma marketingowa, miał być sprzedawcą, ale ostatecznie wylądował na pozycji samodzielnego producenta głośników, elektroniki i słuchawek. W mierze tych ostatnich popisowym numerem stały się ortodynamiczne (inaczej planarne) Fostex T50, za śmieszne pieniądze oferujące bardzo nieśmieszną jakość, którą w niedawnej recenzji najnowszego wcielenia, modelu T60RP, miałem okazję przybliżać. Rozwój słuchawkowego rynku w drugiej dekadzie nowego tysiąclecia i związane z tym szały cenowe wyrwały Fosteksa z wieloletniej drzemki, pobudzając do zaoferowania w 2013-tym popisowych słuchawek dynamicznych Fostex TH900, przedzierzgniętych trzy lata później w poprawioną wersję TH900 Mk2[1]. Kolejne trzy nie musiały minąć, by pojawiła się kolejna duża nowość, debiutujące w tym roku (2018) Fostex TH909, anonsowane jako nowy model flagowy i jednocześnie otwarta wersja tamtych. Analogiczna co do wyglądu, jeśli nie liczyć otwartości, i analogiczna co do osiągów, ale podobnież lepsza.

      Przeskoczmy o kolejnych osiem lat i zacytujmy samego Fosteksa:

      Oto flagowy model linii słuchawek RP, starannie zmontowany w fabryce w Japonii w oparciu o najnowszy, opracowany przez firmę Fostex najwyższej jakości planarny przetwornik magnetyczny typu RP, włożony w obudowę z litego drewna klonowego barwionego na kolor indygo metodą Awa Aizome z Tokushimy, znaną jako wzorcowy proces tego rodzaju barwienia w Japonii. Niepowtarzalna faktura tradycyjnego barwienia, podkreślająca indywidualizm rzeźby słojów, w połączeniu z zastrzeżoną, stosowaną od 50 lat technologią planarną RP firmy Fostex, współgrają w nowym flagowcu producenta[2].

      Technologia przetworników planarnych RP, opracowana w 1974 roku i nieustannie doskonalona, zyskuje tutaj nowo wynalezioną membranę, znacznie większą od znanych z modeli T50RP mk3 i mk4. Równolegle zwiększono liczbę magnesów pobudzających oraz przeprojektowano wzór wdrukowania i kształt cewki pod kątem optymalizacji rozkładu strumienia magnetycznego. Efektem lepsze tłumienie niepożądanych rezonansów i jednocześnie wyższa czułość, dające płynniejszą odpowiedź częstotliwościową i doskonalsze charakterystyki przejściowe, z umożliwieniem dokładniejszej i subtelniejszej reprodukcji dźwięku od najcięższego basu po szczytowe soprany. Zarazem zdolność przywoływania wyraźniejszego muzycznego obrazu, cechującego się lepszym wyczuwaniem lokalizacji źródeł.

      Na czym dokładnie polegają zmiany odnośnie budowy przetwornika, najlepiej będzie sobie przyswajać studiując poglądowy szkic ze strony producenta, lecz na tym skupimy się za chwilę, a tu, w ramach wstępu, jeszcze tylko o cenie. Słuchawki w wersji zamkniętej, czyli teraz opisywanej, wyceniono na 9290 PLN, a więc dosyć przytomnie, gdy się oglądnąć na wyskoki cenowe innych producentów. Tym niemniej mamy do czynienia ze wzrostem o bez mała trzy tysiące względem wcześniej flagowych TH900 Mk2, co można prosto i bez narażania na sens mającą kontrę tłumaczyć inflacją, która tknęła wszystkiego. Było nie było, minęło osiem wiosen, recenzję tamtych pisałem w marcu 2017. Prócz tego – co technicznie ważniejsze – tamte to były podobnie wyglądające słuchawki dynamiczne (kiedy pomijać kolor i ozdoby), a teraz mamy do czynienia z klasycznymi dla Fostex planarami, a więc radykalny przeskok do innej technologii, kompletna zmiana wsadu.

[1] Nie chcę krakać, ale te pierwotne z poprzedniej generacji tych rubinowo barwionych wydały mi się odnośnie rzucania czaru doskonalsze od poprawionych, niemalże takich samych Mk2 z odpinanym okablowaniem, ich magia bodaj czy nie była większa. Jak będzie z błękitnymi, to się dopiero okaże.

[2] RP (Regular Phase) to zastrzeżony przez Fostex proces technologiczny kładzenia cewki na membranie.