Recenzja: ENLEUM AMP-23R

Budowa i koszt

ENLEUM duże nie jest.

    Do czego, to już powiedziałem – to wzmacniacz słuchawkowy i kolumnowy. Służył będzie jednym i drugim za 36 500 PLN. W komplecie z firmowymi podstawkami antywibracyjnymi Isolation Legs, które dawniej dokupowało się oddzielnie, ale firma doszła do wniosku, że to niedobry pomysł. Teraz są już w pakiecie, tyle że cena wzrosła.

   Na rzecz słuchawek mamy pojedyncze niesymetryczne wyjście 6,35 mm (duży jack), a na rzecz kolumn pojedynczy zestaw odczepów, który może też służyć słuchawkom elektrostatycznym (o ile będziemy mieć odpowiedni transformator i oczywiście takie słuchawki). A mogą też, już bez transformatora, posłużyć słuchawkom innego wzoru o bardzo niskiej skuteczności, jak RAAL, Abyss 1266, HiFiMAN Susvara bądź T+A Solitaire P z dzisiejszych, czy dawnym AKG K1000 albo HiFiMAN HE-6.  

   To słuchawkowe wyjście z przodu wygląda wprawdzie skromnie, lecz nie jest na odczepkę, ani nawet na tylko dobre lecz nie mistrzowskie słuchanie. Stoi za nim moc czterech watów przy pięćdziesięciu omach, a przede wszystkim generalnie:

– To ma być najlepszy słuchawkowy wzmacniacz na świecie! – Podobnie świetny też dla kolumn, którym te same obwody służą…

   Przyznacie, rzecz nieczęsta. Bo chociaż audiofilizm nie stroni od przechwałek (i to zarówno po stronie producentów, jak i po stronie posiadaczy), to jednak rzadko można o czymś usłyszeć, że jest najlepsze na świecie. Tymczasem wzmacniacz ENLEUM AMP-23R za taki się uważa, niezłomnie podtrzymując, że jego obwód SATRI jest lepszy od najlepszych. Nie daje wprawdzie dużej mocy kolumnom, to tylko 2 x 25 W przy 8 Ω; ale słuchawkom dużą daje – te 4 W przy 50 Ω to moc nieczęstej wielkości nawet od największych słuchawkowych wzmacniaczy. Może zatem wysterowywać wprawdzie nie wszystkie kolumny (chociaż mój Croft, mający moc identyczną, z każdymi dotąd sobie radził), ale słuchawki to już każde – w ostateczności poprzez przejściówkę z odczepów kolumnowych każde pójdą na max.  

Ale nie przejdziesz obojętnie.

    Wewnątrz, obok anonsowanego już obwodu SATRI, którego rozwinięcie nazywa się teraz „Ensence”, pracują też obwody „Jet”, „Exact” i „Tracking”, dbające na wszystkich szczeblach wzmocnienia i regulacji o idealną postać dźwięku. Moc, otrzymywaną od pojedynczego toroidu, generują cztery tranzystory EXICON MOS-FET, rozłożone parami dla każdego kanału, wsparte osobnymi sekcjami zasilania. Każdy kanał ma także własny obwód Ensence – dokładnie schowany pod dużym radiatorem – architektura zatem dual mono i bez sprzężenia zwrotnego, a obwody cyfrowe i analogowe zostały dobrze odseparowane.

    „Ensence”, jak już mówiłem, obsługuje zarówno kolumny jak słuchawki, nie ma więc dla tych ostatnich żadnego zubożenia. Zwieńczeniem doskonałości układu jest własnego pomysłu i realizacji 1024-krokowy potencjometr, pozwalający ręcznie lub z pilota dokładnie i bezstratnie wyskalowywać głośność.

   Niewielka moc wzmacniacza (nie dotycząca słuchawek) przekłada się na małe gabaryty. Wzmacniacz ma po dwadzieścia trzy centymetry szerokości i głębokości, bez nóżek jest wysoki na pięć i pół, a z nimi na przeszło osiem. Myliłby się jednak ktoś uważający, że urządzenie podczas pracy będzie chłodne. Z upływem czasu, pomału acz nieuchronnie, potężnie się rozgrzewa – tranzystory MOS-FET oddają energię i w ten sposób. Dlatego aluminiowa obudowa na całej powierzchni ścianek bocznych to żebrowanie radiatorów, ale nie ostrych, tylko wklęsłych.

    Całość to waga czterech kilogramów i po postawieniu na nóżkach (zaprojektowanych przez koreański TAKT, właściciela patentu „Base Isolation Device”) ma spory dystans od podłoża. Nóżki, a ściślej walce, są każda z własną śrubką, a co do rozmieszczenia nietypowe: nie układają się w tradycyjny dla ilości trzech trójkąt równoboczny ani równoramienny. Lądują w miejscach nieoczywistych, oznakowanych małymi wgłębieniami z centralnym gwintem mocowania. Ten nietypowy układ to efekt dokładnych wyliczeń środka ciężkości i konkretnego rozkładu masy; to w tym dokładnie ustawieniu antywibracja ma się najlepiej wywiązać ze swych tłumiących drgania zadań.

Specyficzne pokrętło to potencjometr krokowy o niespotykanej liczbie kroków.

  Obudowa jest aluminiowa i satynowo wykończona w odcieniu ciemny ołów, a gładki panel przedni całą funkcyjność lokuje z prawej. Po lewej, w górnym rogu, jedynie nierzucające się w oczy logo i pod nim małą czcionką dokładna nazwa urządzenia. Po prawej, bliżej środka, jedyny przycisk obsługowy, poniżej niego dwie malutkie diody świecące białym światłem. Pod nimi słuchawkowe gniazdo. Przycisku używamy dłużej (ok. 3 sek.) gdy chcemy włączyć lub wyłączyć, a szybkim naciśnięciem wybieramy jedno z dwóch wejść RCA. Diody nam oznaczają wybrane, a wyjście słuchawkowe uruchamia się automatycznie wraz z wsunięciem przyłącza. W tym samym momencie milkną kolumny, które wracają do pracy po odłączeniu słuchawek.

    Rzecz jak na czasy dzisiejsze rzadka – wszystkie krawędzie są ostre. Szpiczaste więc naroża, a do kanciastej formy dołącza potencjometr, którego konieczną okrągłość zwieńcza zębatką tuzina wgłębień. Oto mniejsza koronka; drugą podświetlane punkciki otaczającej pokrętło skali. Manipulacjom przy głośności towarzyszą gęste stuknięcia; znacznie gęściejsze niż punkciki – wyznaczające ogromną ilość kroków.

    Z tyłu jedynie wspomniane wejścia RCA, solowe wejście BNC dla źródeł od samego Enleum (na razie w sferze projektowej) oraz pojedynczy zestaw odczepów kolumnowych i wejście kabla zasilania.

    Ołowiano-kanciasty design na nietypowo rozstawionych nóżkach prezentuje się na tyle ciekawie, że otrzymał wyróżnienie Red Dot, przyznawane koncepcjom wzorniczym. Mimo to mam uwagę: mrugające białe światełko towarzyszące stanowi oczekiwania to nie jest dobry pomysł, w nocy będzie drażniło. Reszta natomiast w porządku, zwłaszcza dyskretny urok popielatego minimalizmu, który dzięki niestandardowo rozmieszczonym podporom i oryginalnego kształtu radiatorom zyskuje indywidualizm. Kolejną dobrą rzeczą pilot – mały, leciutki, zgrabny, cały aluminiowy, skuteczny.

ENLEUM się rozgrzewa, te radiatory są potrzebne.

  Zostało skonstatować cenę. Jak na coś tak nowatorskiego, z takimi ambicjami, nie jest wcale wysoka, ale też przecież nie niska. Na pierwszy rzut oka wydaje się okazalsza od urządzenia, ale jej szacowanie musimy przezornie odłożyć na czas poznania dźwięku.