Recenzja: Crosszone CZ-8A

Wyjmujemy, nosimy, badamy

Pudełko w tekturowej obwolucie.

   Słuchawki przychodzą do użytkownika w czarnej kasecie o leciutko meszkowym pokryciu i ze złotym napisem „Crosszone”. Wnętrze wyłożono atłasem. Poza gwarancją oraz małą instrukcją obsługi za towarzystwo dwa kable: 3,5 metrowy zakończony dużym jackiem i 1,5 metrowy zakończony małym. Na te kable trzeba uważać, żeby ich nie uszkodzić; nie dlatego, że łatwo o to, ale że niełatwo zastąpić. To znaczy, można oczywiście kupić od producenta kolejny, ale od jakiejkolwiek firmy wyspecjalizowanej w słuchawkowych kablach już nie, ponieważ kable są specyficzne. Z nietypową ilością i nietypowym rozkładem żył na rzecz obsługi mających po aż trzy przetworniki w każdej muszli słuchawek, co poznać nawet po muszlowych wtykach – każdym o trzech, a nie dwóch albo jednej szczerbinach. Takie potrójnie żebrowane też wprawdzie się spotyka, lecz tylko u słuchawek z doprowadzeniem kabla do jednej muszli (na przykład u HiFiMAN HE-R10P lub AKG K812), tymczasem tutaj takie wtyki przy obu, więc całkiem nietypowo. Kable są ośmiożyłowe, co też nie jest niespotykane, ale tych osiem żył ma inny od typowego rozkład funkcyjny. Brakiem kablowego zastępstwa od innych firm nie musimy się jednak przejmować – firmowe kable są gatunkowe, z miedzi OFC i dobrym ekranowaniem.

Nietypowość konstrukcji jeszcze mocniej dociera przy oglądaniu wnętrza muszli. Tu sytuacja powtarza się w znacznym stopniu względem poprzednich Crosszone: w centrum, poniżej osi poziomej, ulokowano 40-milimetrowy głośnik szerokopasmowy obsługujący dany kanał, naprzeciw niego, powyżej, lokuje się 35-milimetrowy obsługujący kanał przeciwny. Niższy, obsługujący kanał właściwy, ma dookoła dodatkowe otworki i małe ustroje akustyczne, a wyższy nic prócz siebie. Poza tą parą, na samym przodzie – więc nie na wprost otworu słuchowego, a dużo przed nim – jest w każdej muszli pojedynczy tweeter ø23 mm ustawiony pod sporym kątem pionizującym, tak by wyrzucał dźwięk w kierunku ucha. On też ma mały ustrój w postaci prostokątnej sterczki, a całościowo sprawę akustyki domykają rozsiane na powierzchni wnętrza otwory wylotowe dodatkowej kanałów mieszających. 

We wnętrzu słuchawki.

W każdej komorze dzieje się więc znacznie więcej niż u zwykłych słuchawek, co sumarycznie daje nie dwie membrany, a aż sześć, plus dodatkowe kanały transmisji, mieszania i opóźniania dźwięku.

Główny mieszalnik o nazwie ADC (akustyczna komora opóźniająca), w odróżnieniu od dwóch poprzednich modeli, nie jest u CZ-8A widoczny z zewnątrz; cały schowany został pod zewnętrzną osłoną aluminiową, ponieważ jest to mieszalnik większy i lepiej odizolowany, co ma być gwarancją wyraźniejszego dźwięku.  

W następstwie dostajemy coś niczym wielokanałowe kino domowe, zorganizowane zawiłym trybem multiplikującym i mieszającym na bazie dwukanałowej stereofonii wyjściowej. Konsekwencją tej zawiłości efekty bardzo różne od formowania dźwięku w  tradycyjnych słuchawkach – każde ucho słyszy oba kanały, a pole akustyczne powinno się roztaczać przed oczami, a nie lokować we wnętrzu głowy.

Miarą jakości słuchawek jest nie tylko budowa wewnętrzna, ale także surowce, w tym zwłaszcza przetworniki. Nie dość że dostajemy ich trzy razy więcej, to mają jeszcze berylowe membrany, co jest niemałą rzeczą. Niemałą i bardzo trudną, ponieważ posługiwanie się berylem naraża na kontakt z substancją toksyczną, chociaż na szczęście tak się dzieje wyłącznie po stronie producenta. Beryl to substrat śmiertelnie groźny jedynie pod postacią mogącego przenikać do płuc proszku, natomiast gotowa berylowa membrana jest całkowicie bezpieczna.

Bardzo ładne jedno i drugie, zarówno pudełko jak zawartość.

Bezpieczna i skuteczna, jako wykonana z substancji tak twardej, że jedynej obok diamentu potrafiącej ciąć szkło. Dzięki czemu berylowe membrany oferują najwyższą sztywność, w ślad za tym najwyższą klasę akustyczną, lecz spotyka się je niezwykle rzadko także z uwagi na cenę. (Beryl jest dużo droższy od złota.) W przypadku słuchawek jedynie u sławnych Focal Utopia, drugimi nasze Crosszone.

– Ten beryl i to skomplikowanie konstrukcyjne dobrze tłumaczą niemałą cenę, kolejnym atutem pady i konstrukcja pałąka. Pałąka mającego aż cztery węzły regulacyjne: płynnie rozsuwanego, z obrotnicami i zawiasami przy muszlach oraz zawiasowymi chwytakami.

Cała konstrukcja aż krzyczy technologicznym zaawansowaniem; precyzja obróbki i doskonałość pasowania elementów dają widomy dowód wyższości japońskiej mechaniki precyzyjnej.

Zdejmowalne pady z mięciutkiego weluru wcale nie chcą być gorsze – gatunek obszycia, precyzja formowania kształtu i pasowania do muszli oraz jeszcze poprawiające akustykę wypiętrzenie za uchem to kolejne dowody gatunkowości i dbałości o szczegół.

Kontakt wzrokowy, palpacyjny i wygody noszenia są na nieczęstym poziomie: słuchawki idealnie obejmują uszy i idealnie się układają. Nie są przy tym specjalnie ciężkie, a pewność osadzenia oraz kable wchodzące pod kątem dają gwarancję braku kłopotów w razie używania spacerowego.

Słuchawki typu zamknięte.

Słuchawki są też zamknięte – i dokładnie; stopień izolacyjności wysoki. Dosyć wysoka także skuteczność, szacowana na 100 dB. Impedancja z kolei przyjaźnie niska – wyskalowana na 75 Ω. Pasmo przenoszenia  20 Hz – 40 kHz niczego nie odbiera ani specjalnego nie obiecuje, lecz nie o pasmo przenoszenia oparto obietnicę jakościową.