Recenzja: Aune S9c Reference DAC

Wygląd i technika

    Zacznijmy od wyglądu, który może także być biały, w przypadku której to białej obudowy mocniej odcinał się będzie ulokowany w centrum duży ekran z odczytem na środku rodzaju pliku, pod nim łukowatym suwakiem skali potencjometru i w narożach informacjami o użytym filtrze oraz aktywnym wyjściu. Na lewo od ekranu trzy obok siebie wyjścia słuchawkowe ułożone wg wielkości wtyków w triadę 4-pin, duży jack 6,35 mm i symetryczny Pentacon 4,4 mm. Po prawej duża gałka wielofunkcyjna służąca bez naciskania za potencjometr, po jednym naciśnięciu zmieniająca wejścia, po dwóch wyjścia, a po dłuższym wciśnięciu filtry.

    Filtry są tylko dwa, co odróżnia Auna od większości urządzeń podobnych, w których są całe czeredy, nawet po osiem nieraz. Za to te dwa opracowane zostały przez samych inżynierów Auna; pierwszy jest standardowy – czyli dający dźwięk „jak żywy”, a drugi stechnicyzowany – w zamian za słabsze wypełnienie otrzymamy brzmienie transparentniejsze, ergo bardziej rozdzielcze. (Sprawdziwszy mogę to potwierdzić, a sam używałem pierwszego.)

    Ekran świeci białymi czcionkami łagodnie i ma przyjemnie czarne tło, przyjemna jest też na dotyk obudowa z mikroskopijnym ziarnem powierzchni. Wyróżniającym akcentem nieznacznie łukowata pokrywa wierzchnia, o łuku na tyle wypłaszczonym, by nie wykluczał „stawiania na” innych z tej serii urządzeń Auna, w szczególności strimera. Uzupełnieniem tego łuku lekko ukośne ścianki boczne, razem tworzące miły dla oka obraz małego elektronicznego bunkra, bardzo starannie wykonanego. Podstawą cztery nieduże walce z gumy, a ściankę tylną tradycyjnie wypełniają cyfrowe wejścia, analogowe wyjścia i przyłącze prądowe. To ostatnie klasyczne, 3-bolcowe, z zapadkowym włącznikiem głównym obok; cyfrowe wejścia to USB, koaksjalne, AES/EBU i Toslink (optyczne), pośród nich najbardziej wystające przyłącze zegara, którego w dawnym Aune nie było. Wyjścia to para XLR i para RCA, a oprócz tego jeszcze wspomniana antena do łączność Bluetooth, realizowanej w kodekach LDAC, aptX HD, aptx, AAC i SBC.

    W opakowaniu, eleganckim czarnym pudle, oprócz samego Aune i dokręcanej do niego anteny znajdziemy zwykły kabel prądowy i czerwone pudełko z pilotem, który jest metalowy, czarny i mały, a pod przykręcaną pojedynczą śrubką pokrywą dolną ma pastylkową baterię, tak więc od razu działa. Możemy nim regulować głośność, zmieniać wejścia cyfrowe oraz przerzucać tryb pracy pomiędzy gniazdami słuchawkowymi z przodu a wyjściami analogowymi z tyłu. Co jest tylko powtórzeniem funkcji dostępnych z pokrętła, ale pozwala działać z dystansu.

    We wnętrzu urządzenia sekcję zasilającą oparto o 50-watowy toroid z niskim tętnem, współpracujący z układem kondensatorów o pojemności 23900 uF. Kondensatorów w całym układzie użyto wyłącznie markowych – od HiFi C0G, FK i foliowe od SMT. Odszumiono też wejścia USB i koaksjalne, obu też zapewniono synchronizację z wewnętrznym zegarem poprzez 16-rdzeniowy kontroler XMOS.

    Cały układ jest symetryczny, nawiązujący do architektury dual mono, czego przykładem wbudowany wzmacniacz słuchawkowy, posiłkujący się w każdym kanale aż szesnastoma tranzystorami wyjściowymi JFET, dającymi moc łączną aż 5 W. (W efekcie czego arcytrudne Susvary chodziły bez problemu.)

   Zanim jednak ten wzmacniacz, potrzebna konwersja D/A. Za tę odpowiadają po jednej dla kanału najnowsze kości ESS Sabre ES9068A, pracujące w synchronizacji z wewnętrznym zegarem, a układ PLL drugiej generacji, opracowywany przez cztery lata, zapewnia im bardzo niski jitter. Nowe są także algorytmy obu filtrów cyfrowych; dlatego te są jak mówiłem dwa, nie skorzystano z dawniejszych rozwiązań.

    Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest dopasowywanie sygnałów z wejść koaksjalnego, optycznego i AER/EBU do zsymetryzowanej magistrali wewnętrznej w standardzie I²S (Inter-IC Sound), co wg zapewnień producenta pozwala na uzyskanie zwiększonej jakości dźwięku.

    Ten dźwięk w formacie PCM może osiągać gęstość do 32-bit/768 kHz, w formacie DSD 512x. Obsługiwane są też z 16-krotnym renderowaniem pliki MQA.

    Wszystkie powyższe zabiegi znalazły odzwierciedlenie w znakomitych wynikach pomiarów, min. THD poniżej 0,00022% przy dynamice 122 dB. Siedzibą wszystkich tych rzeczy wnętrze ważącego 3,1 kg aluminiowego pudełka o wymiarach 288 x 211 x 63 mm, z wyceną, jak na starcie mówiłem – 3700 PLN.