Recenzja: Audio Reveal Junior

Budowa

Audio Reveal Junior widok z góry.

   Junior to w takim razie nie jakiś gorszy wzmacniacz, tylko mniejszy i lżejszy – dysponujący mniejszą mocą, wraz z tym wyraźnie tańszy. Ale żeby zupełnie tani, całkiem mały i całkiem lekki, tego powiedzieć się nie da. Cena jest w sam raz na to, żeby pomyśleć: „ten już powinien być dobry”, a gabaryty i wygląd ten osąd potwierdzają.

    Junior ma elegancką powierzchowność, tworzoną w pierwszym rzędzie przez przedni panel z drzewa oraz symetrię budowy. Drewno ma kolor kasztanowy i pochodzi od afrykańskiego gatunku iroko, określanego czasem mianem „afrykańskiego teku”. (Mimo iż nie zachodzi pokrewieństwo z azjatyckimi tekowcami.) Wg wierzeń nigeryjskiego ludu Jurubów gnieżdżą się w drzewach iroko duchy, toteż gdy ma się coś z takiego w domu, należy koniecznie odmówić odczarowującą modlitwę. (Nie wiem czy „Ojcze nasz” wystarcza, ale „Zdrowaś Marjo” na pewno.) Gładki, nie ukazujący rysunku słojów panel zdobią precyzyjnie wyfrezowane gałki z nierdzewnej stali – po lewej przekręcany włącznik, w centrum największy potencjometr, po prawej dwupozycyjny selektor wejść. Za potencjometrem (Alps Blue) stoi alternatywna obsługa z pilota, po jego lewej mała lampka znacznika aktywacji, po prawej oczko kontaktowe obsługi bezprzewodowej.

I z półprofilu.

    Niosącą fronton stalową obudowę wykonano z blach nie skręconych, a łączonych spawami, celem poprawy sztywności; na tylnej ściance w centrum gniazdo zasilające z kieszonką bezpiecznika, po jego stronach głośnikowe przyłącza i dwie pary wejść RCA oraz suwakowe przełączniki impedancji 4/8Ω. Przyłącza głośnikowe i gniazda RCA rozparcelowano L/R stronami, na dowód tego, że obwód jest faktycznie dual mono, że tu niczego się nie udaje. Nieudawana jest też praca w klasie A ani architektura single-ended, ale z zewnątrz będzie to przede wszystkim słychać, chociaż potwierdzająco mówi też o tym złota plakietka z grawerunkiem umieszczona pomiędzy lampami.

    Dochodząc do tych lamp doszliśmy do drugiego wyznacznika stanowiącego o wyglądzie – po obu stronach urządzenia sterczą dwie lampy: jedna ECC81 i jedna KT-88. Obie, a łącznie cztery, w przypadku odsłuchiwanego wzmacniacza o pochodzeniu od Tung-Sol, choć oczywiście nie historycznego z produkcją w USA, tylko przeniesioną do Rosji. (Właścicielami wciąż amerykanie, lecz już nie ci amerykanie.) Zwracam na to uwagę, bo wzmacniacz bywał fabrycznie dostarczany z lampami mocy Tung-Sol 6550 i sterującymi z sygnaturą TAD, oznaczającą pochodzenie z niemieckiej manufaktury współczesnej Tube Amp Doctor.  

Włącznik.

   Lampy stronami daleko rozrzucone; mniejsza stoi przed większą, za większą w czarnej obudowie odnośny dla obu dławik. Duży dystans pomiędzy dławikami wyznacza szeroki transformator w oprawie identycznej czerni, który to schemat wyglądu jest charakterystyczny dla wszystkich dotychczasowych wzmacniaczy od Audio Reveal. Dołożyć do tego wypada drugi obok wspomnianej plakietki akcent zdobniczy – każda z par lamp ma pod sobą srebrną płytkę stalową wzbogacającą wygląd.

   Od strony parametrów technicznych poza wspomnianą klasą A i single-ended plus dual mono mamy do czynienia z mocą wyjściową 2 x 10 W, pasmem przenoszenia 20 Hz – 28 kHz, impedancją wejściową 50 kΩ i czasem rozruchu 60 sekund. Pobór prądu ze ściany to 130 W, wymiary 367 x 345 x 187 mm. Wzmacniacz waży 17,2 kg (wobec rozbieżnych danych sam zważyłem) i kosztuje wspomniane 17 900 PLN. Kto lamp widoku nie ceni, może zostawić przeznaczone do ich osłaniania czarne nadstawki, a kto ceni obsługę z pilota, będzie trzymał masywny, czarny baton z przyciskami +/- regulacji głośności i żadnymi innymi.