Recenzja: Audeze LCD-3

Budowa

Stylistyka niby toporna, a jednak urzekająca.

   Słuchawki planarne zawsze są ciężkie, bo taką już mają konstrukcję. Duże magnesy umieszczone po obu stronach membrany muszą dużo ważyć. Skutkuje to właśnie między innymi ciężarem, ale pozwala także generować wspomniany potężny bas i w ogóle daje dużą masywność oraz nasycenie dźwięku, w efekcie jeszcze bardziej widoczne niż u słuchawek dynamicznych, które już są pod tym względem przeważnie lepsze od elektrostatów. Generalizowanie jest tu jednak zwodnicze, gdyż elektrostatyczny Sennheiser Orpheus bas ma co się zowie, a cała sprawa z tą eteryczną lekkością dźwięku u słuchawek elektrostatycznych to w dużej mierze kwestia ich napędzania a nie samej konstrukcji. Nie ma się jednak co nad tym rozwodzić, bo były już odniesione do tej problematyki konfrontacje i można przeczytać spisane w następstwie tego kroniki (patrz tekst „Dynamiki vs elektrostaty”). Obecnie zaś zajmijmy się samymi Audeze LCD-3 i ich relacjami ze słuchawkowym światem.

Niewątpliwie pod względem wyglądu są to słuchawki bardzo podobne do swojego niższego o numer poprzednika, ale są też i widoczne ulepszenia. Przede wszystkim jest wygodniej, a to za sprawą padów i pałąka. Zarówno ów pałąk jak i pady są bowiem obszyte wyższego gatunku, bardziej miękką i gładszą skórką, a także wypełnienie mają obfitsze i też bardziej miękkie. Konstrukcja jest generalnie ta sama, ale realizacja lepsza. Na swojej stronie firmowej producent tłumaczy, że rozwiązania w nowym modelu flagowym miały być początkowo inne – prostsze i skuteczniejsze – ale dla podwykonawców okazały się technicznie zbyt trudne. Pozostano zatem przy tym co było, podnosząc jedynie gatunek surowców i dopracowanie detali.

Zaś sama ergonomia przechodzi najśmielsze oczekiwania.

Efekt jest zauważalny, bo słuchawki na pewno są wygodniejsze, a ich duży ciężar nie jest dokuczliwy i gubi się pośród ogólnej miękkości oraz dobrego dopasowania. By jednak nie było aż tak cudownie, pojawia się pewien problem z tym właśnie dopasowaniem. Na Head-Fi wielokrotnie zgłaszano uwagi krytyczne odnośnie wykrzywiającego się nagłownego pałąka, powodowane brakiem idealnej precyzji przy nawiercaniu punktów jego mocowania. Niestety, okazuje się to faktem, i egzemplarz którym dysponuję nie jest od tego wolny. Wada nie jest krytyczna, krzywda się wielka od tego nikomu nie stanie, ale że mogłoby być lepiej, to nie ulega wątpliwości. Przymknąwszy na to oko, z uwagi na w sumie dość błahy chociaż i nie jakiś całkowicie pomijalny charakter, spójrzmy na słuchawki jako całość. Niewątpliwie są duże i masywne. Próbując przydać im ekskluzywnego charakteru sięgnięto po muszle z drewna zebrowego, podobnie jak uczyniono to u Ultrasonów E10, a także opatrzono ozdobnymi chromowaniami gniazda kabli. Gniazda te są ulokowane nietypowo, kierując kabel ku przodowi, co ma zwiększać wygodę. Zawieszenie pałąka jest takie samo jak poprzednio, czyli klasyczne i minimalistyczne zarazem, podpatrzone zapewne u Grado, ale wzbogacone o żłobienia na prowadnicach, co ma zapobiegać opadaniu zacisków, które i tu są z plastiku. Najbardziej rzucającym się w oczy elementem są wielkie, ciemnobrązowe maskownice z widocznym motywem litery A na cześć Audeze. Pakują to wszystko w bardzo solidny plastikowy neseser z praktycznym uchwytem, pozwalający bez trudu i obawy o uszkodzenie transportować zawartość, a do tego dołączają dwa kable, jeden zakończony dużym jackiem a drugi 4-pinem, co oczywiście oznacza, że kable są odpinane. Kto jednak woli zamiast podróżnego nesesera coś bardziej ekskluzywnego, może wybrać elegancką drewnianą skrzynkę, pięknie polakierowaną, a wybór ten nie oznacza żadnych dopłat.

Chociaż wyważenie nagłownego pałąka pozostawia nieco do życzenia

   Z uwagi na odpinane kable nie odmówiłem sobie przyjemności zamówienia zamiennika od Forza AudioWorks i skonstatowawszy jego brzmieniową wyższość z nim będę testy przeprowadzał. Trzeba jednak przyznać, że już kable firmowe są wysokiej jakości, toteż nie zachodzi sytuacja, że trzeba mieć taki zamiennik koniecznie, bo bez niego ani w tę, ani w tę i sama tylko bieda dokoła. Kable oryginalne są w zupełności wystarczające i można na nich początkowo poprzestać, choć oczywiście szanujący się audiofil nigdy nie usiedzi w spokoju i zawsze będzie przy czymś majstrował, a już zwłaszcza przy kablach. Miłym akcentem, podkreślającym elitarność, jest dołączenie buteleczki z substancją czyszczącą i konserwującą elementy drewniane, co stanowi nawiązanie do pamiętnych Sony MDR-R10. Za wszystkie te skarby trzeba zapłacić 7450 PLN, a słuchawki są dostępne od ręki, co stanowi względem czasów całkiem jeszcze niedawnych zasadniczą odmianę. Bo kupić, to sobie można choćby i bezpośrednio w samej Ameryce, ale na odległość się nie da posłuchać, a kot w worku za takie pieniądze i jeszcze przy rozbieżnych opiniach, to już naprawdę spore ryzyko.

Zanim przejdziemy do tego słuchania korzystając z okazji zaistnienia polskiego dystrybutora, trzeba jeszcze rzec słowo o sprawach technicznych. Producent nie omieszkuje pochwalić się, że model LCD-3 posiada najdłuższą cewkę przetwornika i największą siłę oddziaływania na membranę, pozostawiając w zawieszeniu pytanie, czy odnosi się to tylko do jego własnych modeli, czy też ma wymiar absolutny. Nie pozostawił także w ukryciu gromkiego stwierdzenia, że są to najlepsze słuchawki na świecie, co wielu ponoć zmuszonych było przyznać, a co samo w sobie jest czymś zdaniem pewnych siebie twórców oczywistym.

Producent nie odrzucił możliwości wykorzystania różnych kabli.

Od strony czysto technicznej jedna rzecz ma znaczenie szczególnie istotne. Są to, jak wiadomo, słuchawki ortodynamiczne, a takie słuchawki potrzebują do rozhuśtania dużej energii. Przygotowany więc byłem, że trzeba będzie jechać z potencjometrami we wzmacniaczach bardzo daleko, a tu tymczasem nic z tych rzeczy. Zarówno z Grado GS1000 jak i z Sennheiserami HD 800 trzeba jechać dalej, co mnie wielce zdumiało. Ale jednocześnie stoi wyraźnie w danych technicznych, że słuchawki mogą przyjmować nawet 15 Watów, a więc wielokrotnie więcej niż jakiekolwiek dynamiczne poza AKG K1000. Produkują wówczas 133 decybele mocy akustycznej, czyli tyle co startujący odrzutowiec. Tego rodzaju głośność nikomu nie jest potrzebna za wyjątkiem przygłuchych i tych którzy chcą nimi zostać, ale daje ogromny zapas przestrzeni dźwiękowej wolnej od zniekształceń, a to już potrzebne jest wszystkim. Jako optymalny zakres mocy podaje się przedział 1-4 W, pasmo przenoszenia określa na 5 Hz do 50 kHz, a THD na całym jego obszarze jako niższe niż 1%. Impedancja jest z kolei dosyć wysoka, bo wynosząca 110 Ω, a skuteczność też duża – 93dB/1mW. Waga bez kabla duża jest również, bo to aż 600 g. Ale słuchawki, jak mówiłem, są bardzo wygodne i opatuleni tą wygodą możemy przystąpić do odsłuchów.