Audio Video Show 2020

Poszło

   Lecz i bez tego młode konie pocwałowały po betonie na feministyczny zew wolnych macic. Młodzież dopisała frekwencją, zabawy ruszyły z kopyta. Już dzień po inauguracyjnym wystąpieniu Przyłębskiej ruszyły w całym kraju, w kolejne nabierając rozpędu. Zabrakło wprawdzie aborcjobusów oraz palenia kukły księdza, ale napisy „Zabić księdza” były, kukły nielubianych polityków zawisły. Prócz tego pod oknami Kaczyńskiego dzikim rykiem i biciem w bębny słano go w czeluść piekieł, którego to piekła wprawdzie nie ma, ale zabijać zawsze można. (To jest tradycja stara – i przyrodnicza, i świecka, i religijna.) Ponad tym wszystkim gromko wybrzmiewało hasło czcigodne, godne naszej nowoczesności i ruchów postępowych – to jakże zwięzłe, jakże piękne i jakże twórcze: „Wypierdalać!” W sumie powinno chyba brzmieć: „Wypierdalać – chcemy pierdolić!”, ale to już za dużo słów i za dużo myślenia.

Jedni  w tych ludycznych obrządkach chcą widzieć mądrość i postęp, inni samo zdziczenie. Nadstawmy ucha (w końcu to Audio Show) ku jednym i ku drugim.

Zapoznałem się z wyeksplikowanymi na najpoczytniejszym portalu internetowym Onet (zaangażowanym po stronie rewolucji, jak przystało na  portal niemiecki) dowody tej mądrości. Rozpoczynały się od wyznań pannicy w wieku średnim, która wybrała lesbianizm w miejsce chrystianizmu rodziców i ma z tym rodzinny kłopot, ale poznała „świetnych ludzi” i żyje z nimi świetnie. Kropka. Kolejne dowody, to kilka wypowiedzi w stylu: młodzież się nareszcie ruszyła, nareszcie będzie w polityce  – i to jest bardzo fajne. Kropka. Na tym mądrości koniec, przynajmniej tej zaczerpniętej wprost od uczestników protestów. Ale usłużni redaktorzy od siebie prędko dodają, że przecież nie chodzi o samo puste „Wypierdalać!”, ale także niesione na sztandarach hasło „Myślę, czuję, decyduję”; stanowiące jakże słuszne i jakże postępowe żądanie nieograniczonego dostępu do aborcji na każdy wniosek ciężarnej. Musimy wszak o sobie decydować wedle własnych zachcianek – żadne embriony, płody, cudze życia, rozhisteryzowani etyczni durnie i reprezentujący zaścianek księża nam tego nie odbiorą. Życie ludzi fajnych ma i musi być fajne – fajne od A do Z. A zatem, w razie czego, z fajnymi skrobankami. Skrobanki są wszak fajne i nie ma się co opierdalać z mówieniem tego głośno. Zabawa musi trwać – żyjemy po to, by się bawić! – I nasze jest to życie; nikt go nam głupim pierdoleniem o pierdolonym sumieniu, pierdolonej boskości i pierdolonych obowiązkach nie będzie, kurwa, psuł! Wiwat wolne jebanie, niech żyją wolne skrobanki, a pierdolona reszta natychmiast „Wypierdalać!” Program więc fiuty lizać, w dupy zaglądać, pochwy wąchać – z nim zajedziemy najdalej.

Hola, hola! – wołają na to kumotrowie rewolucji, a ściślej ideolodzy wojny, albowiem „To jest wojna!” Tu wcale nie chodzi o zabawę, tylko poważne rzeczy. Na przykład o to, że młodym brak pieniędzy, im żyje się teraz ciężko. – Że co? Że żadnemu dotychczas pokoleniu w Polsce tak lekko się nie żyło? – Co z tego, ale będzie ciężko; i nie ma na dodatek kompresu ewentualnej emigracji, bo za granicą lipa. (Ciekawe, tak nawiasem – czemu?) Takie mądrości wyplata imć profesor Czapliński, dorzucając do swego wora nonsensów zatroskanie młodych klimatem. – Ten nadciągający Potop ich przecież wszystkich zmyje; nie ominie ich także nadciągająca susza i stepowienie. To wszystko spadnie na nich za sprawą węgla, spalin oraz braku wiatraków. – Że jak? – Że młodzi ani słowa o tym? – No, ale Greta była… Była przecież niedawno…

Dużo sensowniej mówią kobiety, co o tyle pocieszające, że głównie to ich protest. Pomstują na brak mieszkań, żłobków i przedszkoli, na śmiesznie mizerne wsparcie dla matek wychowujących dzieci, a już szczególnie tych wychowujących szczególnej troski. (A teraz jeszcze na dodatek mają musieć je rodzić.) Na kulejącą walkę z domową przemocą w wykonaniu złych samców, na zły, wykluczający z życia publiczny transport, na nie zapewniające przyzwoitego standardu płace i upośledzanie pod ich względem kobiet, na kiepską publiczną oświatę i jeszcze gorszą służbę zdrowia – ogólnie biorąc małe poświęcanie uwagi ważnym dla kobiet sprawom, tak jakby te kobiety były mniej ważne od Kościoła, jubileuszy i piłki nożnej. Brzmi to sensownie, dopóki nie zaglądniemy w rewolucyjny manifest z Facebooka.  Oddajmy głos autorce, aktywistce feministycznej Katarzynie Wężyk, redaktorce „Gazety Wyborczej”:

„Hasło protestu: WYPIERDALAĆ zbiera gniew, który narastał od trzydziestu lat, a dostał przyspieszenia przez ostatnie pięć. Na państwo, które na obywatela i obywatelkę się wypina. Na usługi publiczne, które ledwo zipią. Na szczucie na osoby LGBT. Na wszystkie dotychczasowe rządy, od udawanej lewicy do katoprawicy, które prawa kobiet uznawały za „temat zastępczy”, i na wyścigi je przehandlowywały za poparcie Kościoła. I tak, na Kościół. Zwłaszcza na Kościół: instytucję patriarchalną, mizoginiczną, homofobiczną, przemocową, szerzącą pogardę i mowę nienawiści, zaglądającą nam pod kiecki i do łóżka, i mimo tego mającą status świętej krowy i monopol na pouczanie, zawstydzanie i stygmatyzowanie. No więc ten status i ten monopol się skończył. Zakończył go wyrok tzw. TK, o który Kościół lobbował od 30 lat, a potem triumfował. Wypierdalać oznacza, że doszłyśmy do ściany. Że ta ekipa rządząca, zblatowana z Kościołem, nie zasługuje na nic innego. Że o jeden raz za dużo zostałyśmy potraktowane z buta, walnięte pięścią w splot słoneczny i oplute. Że o ten jeden raz za dużo odebrano nam prawa w imię politycznych rozgrywek. Że przyzwolenie na tortury, że nakaz rodzenia bezczaszkowców, że uznanie naszego cierpienia i naszej woli za nieważne, to, surprise, jednak za dużo.”

Bije z tego niestety wewnętrzna sprzeczność. Bo jeśli Kościół taki z wszystkimi kolejnymi władzami „zblatowany”, to czemu musiał lobować aż te trzydzieści lat? Poza tym trudno nawet patrząc spoza Kościoła Katolickiego nie zauważyć, że kult kobiety – Matki Boskiej – i za nią innych kobiet, jest tam szczególnie silny. Poza tym sentencja orzeczenia Konstytucyjnego Trybunału pozostaje możliwością jedyną (pomijając brutalny gwałt, zdaje się, że kobietom wstrętny); jedyną zgodną z duchem wykładnią Konstytucji sporządzonej pod patronatem SLD i Unii Demokratycznej – to co się Pani czepia? Było się czepiać wtedy, kiedy ją uchwalano. A wówczas jakoś nie słyszałem protestów „Gazety Wyborczej” i reszty liberalnej gwardii. Przeciwnie – to była świetna, nowoczesna konstytucja. Odnośnie natomiast „zaglądania pod spódnicę”, to z biologicznego i gatunkowego punktu widzenia jest ono nieuchronne. Kwestie związane z rozrodczością, wychowywaniem oraz kształceniem dotyczą przecież wszystkich. Zagląda tam nie tylko Pani sama i sobie Pani koleżanki, ale bezpośrednio też wasi partnerzy i ginekolodzy, a pośrednio też naukowcy, politycy, prawnicy, szeroko rozumiani ludzie kultury i cała opinia publiczna, a nie sam Katolicki Kościół. Traktuje więc go Pani wybiórczo pod dyktat swojej propagandy, oczywiście świadomie. Odnośnie zaś zabierania przez Kościół głosu w sprawach zarówno publicznych, jak i tyczących poszczególnych przypadków, to taka jest jego misja od samego początku  – tu trzeba mieć pretensje do Nauczyciela z Nazaretu, że tak chodził i głosił nauki odnośnie każdej strony życia. Odnośnie spraw rozrodu i potomstwa to, że ludzie są dziećmi Boga i że muszą nawzajem się kochać, nie mogą zatem krzywdzić innych. Czy się wam to podoba, szanowne panie feministki oraz panowie feminiści i wszystkie formy pośrednie, czy też wolicie to wypierdalać – sprawy publiczne nie są wyłącznie waszą sprawą i „Gazety Wyborczej” oraz innych „postępowych” redakcji i „postępowych” ugrupowań. Najkrócej mówiąc – manifestuje Pani propagandę z jej nieodłączną krzywizną. Tym nachalniejszą, że w innych wypowiedziach z waszej strony można wyczytać, iż 500 Plus to śmieszny programik. Pardon, ale jak to się ma do Pani płaczu, że w 2007 zarabiała niewiele ponad tysiąc na rękę, hę?

Przykładając ucho do drugiej strony poza epitetami typu „dzicz”, „lewacy”. „barbarzyńcy”, „zboczeńcy”,  „infantylizm”, „szczeniaki” możemy też usłyszeć to właśnie o Konstytucji, a także o politycznym tego zapleczu, którego jedynym celem jest przechwycenie władzy. Również podejrzenia o zagraniczne inspiracje, czy to z nadania Unii Europejskiej, która chciałaby mieć we wszystkich krajach członkowskich lewicowe rządy u steru, czy z podjudzenia samych Niemiec, które by chętnie przejęły kontrolę nad terytoriami na zachód od Wisły, na początek poprzez marionetkowe proniemieckie samorządy. Sypią się oczywiście też gromkie argumenty o zabijaniu nienarodzonych, tak jak od drugiej strony słychać okrzyki o „piekle kobiet”.  (Pozwoliłem sobie przeczytać oryginalny tekst Żeleńskiego, który stał się całkiem nieaktualny, toteż nie ma co się do niego odnosić.)

Show zatem na całego – jest czego posłuchać, na co spojrzeć – a my powróćmy w jego ramach do tej wyjściowej dla tegorocznej edycji aborcji.