Recenzja: Amphion Ion+

Budowa

Amphion Ion+

   Amphion Ion+  to głośniki niewielkie. Właściwie nie podstawkowe tylko biurkowe albo szafkowe. Ważą mało, mają niewielkie gabaryty i łatwo je gdzieś upchnąć. Nawet wygląd mają taki nabiurkowy, bez żadnej wymyślności ani estetycznych pretensji. Nie straszą wprawdzie kształtem zwykłego pudełka, w następstwie tego, że ich górne i dolne krawędzie obficie zaokrąglono, uzyskując bardziej dopracowaną formę, do czego przyczynia się także brak całościowej maskownicy, którą zastępuje okrągła siateczka nakładana za pośrednictwem magnetycznych uchwytów na dolny głośnik szerokopasmowy, ale poza tym wyglądają prosto, nowocześnie i sympatycznie, a przy tym bez żadnych odwołań do stylu meblowego i salonowego. Siatka na samym głośniku rodzi raczej skojarzenie z głośnikiem samochodowym albo panelem przednim radioodbiornika, co nie jest może specjalnie wizualnie wyszukane, ale skandynawska szkoła estetyczna (wypromowana głównie przez Ikeę) zwykła odwoływać się właśnie do takich prostych rozwiązań, którym trudno odmówić odzewu u klientów.

Sama siatka może być jak zapewnia producent „praktycznie dowolnego koloru”, a ponieważ korpusy mogą być białe lub czarne, całość może uzyskać bądź agresywną postać kolorystyczną, bądź utonąć w jednolitej czerni lub bieli. Poza tym silny akcent estetyczny stanowi obwiednia kielichowato zapadająca się wokół głośnika wysokotonowego, mająca przy tym średnicę identyczną jak u znajdującego się poniżej głośnika szerokopasmowego. Daje to wrażenie jednoczesnej symetrii i asymetrii, ponieważ obwody są identyczne, ale dolne koło osłonięte maskownicą jest płaskie a górne zapadnięte, przy czym oba stykają się tworząc symetryczną ósemkę. Całość ma dzięki temu wydźwięk prosty a mimo to dość przemyślany, leżący w strefie granicznej pomiędzy zupełną prostotą a bryłami o dużym skomplikowaniu. Działa ta estetyka w efekcie jednocześnie uspokajająco i inspirująco, co jest dość ważne, jako że głośniki pomyślano przede wszystkim jako monitory bliskiego pola, tak więc będą się znajdowały w bliskim sąsiedztwie słuchacza, silnie nań swą powierzchownością wpływając.

Wizualnie – bez szaleństw i z klasą

W przypadku czegoś takiego jak głośnik clou leży jednak w polu słyszenia a nie widzenia. By clou to odpowiednio oddziaływało, obdarowując słuchacza odpowiedniej jakości brzmieniem, potrzebna jest rozwinięta technologia. I tu musimy się cofnąć, by powiedzieć coś o samej firmie Amphion.

Firma jest fińska, mieści się w Kuopio, a powstała w 1998 roku. Założył ją Anssi Hyvönen, pasjonat audio i świetny organizator, potrafiący skupić wokół siebie podobnych jak on pasjonatów i nawiązać bezpośrednią współpracę ze znanymi studiami nagraniowymi. Oczywiście jak każda firma, a już szczególnie taka zaistniała niezbyt dawno, ma Amphion swą oficjalną „fundamental story”, czyli koncepcję założycielską, na której opiera narrację wyjaśniającą dlaczego powstał i jakie z tego płyną dla świata korzyści. W przypadku Amphiona fundamentalne okazują się dwie sprawy:

– idea doskonałego dźwięku niezależnego od akustyki pomieszczenia

– oraz budowanie trójwymiarowej sceny dźwiękowej.

Scena taka ma się rodzić za pośrednictwem Amphionów jako wynik działania falowodów akustycznych, czyli zawieszonych w przestrzeni kanałów rozchodzenia się dźwięku, w przypadku falowodów naturalnych powstających na granicy mas wody lub powietrza o różnych temperaturach bądź ciśnieniu, a w przypadku głośników Amphiona będących efektem tego kielichowatego otoczenia głośnika wysokotonowego, czyniącego zeń głośnik kierunkowy, pozwalający poprzez tą kierunkowość unikać scenicznego bałaganu i nadmiernego rozproszenia. Poza tym głośniki wysokotonowe Amphiona okazują się być strojone pod zakres ludzkiego głosu, jako najlepiej rozpoznawalnego i najważniejszego dla powstania u odbiorcy wrażenia doskonałego dźwięku.