Recenzja: Studio 16 Hz ETHOS ULTIMO SIGNATURE

Budowa, wygląd, koszty

Typowa kolumna wyższej klasy.

   W obliczu takich okoliczności powstania, Studio 16 Hz ETHOS ULTIMO z założenia muszą być wyrobem ambitnym. Ambitny projekt, zakładający możliwość nawiązania bezpośredniego kontaktu z artystami; mający rodzić emocje nie tyle nawet silne, co takie, z których nie sposób się wyzwolić. To ma być muzyka podawana w wyjątkowo realnej formie, a nie tylko ładnie i miło. Maksymalistyczne więc założenie, ale jak popis, to popis.

Realizacja to przeszło rok badań przygotowawczych i szlifowania każdego elementu. Na rzecz tego głośniki ScanSpeak z serii Revelator, odznaczające się sztywną membraną celulozową z ukośnymi szczelinami przechodzącymi na wylot wypełnionymi substancją tłumiącą.

Tweeter to tzw. „duży Revelator” – model D2905/9900. Kopułka ma 28 mm średnicy i nasączano ją substancją tłumiącą rezonanse, ekskluzywnym dodatkiem autorskim producenta uszlachetniający układ SD-2, w postaci miedzianego pierścienia linearyzującego impedancję. Najbardziej charakterystyczną cechą nie on jednak, a 13-centymetrowej średnicy aluminiowe lustro akustyczne wokół kopułki, radykalnie poprawiające osiągi. Masa drgająca to 0,45 g, liniowość charakterystyki w pełni zachowana do 10 kHz.

Ale taka już wysilona.

Za  tony średnie odpowiedzialność bierze Scan Speak 18W/16Hz G02 – głośnik wykonywany wyłącznie na zamówienie, wyposażony w membranę z włókien drzewnych. To czwarta generacja takich membran w dorobku technicznym ScanSpeaka, mająca charakterystyczną czarną barwę. Uzupełnieniem aluminiowy kosz, karkas z włókna szklanego i rozbudowany układ magnetyczny opracowany dla wszystkich 18W Revelator.

Sekcja niskotonowa to dwa Scan Speak 18W8531G00, zapewniające minimalizację rezonansów i innego typu zniekształceń dzięki rozwiązaniom charakterystycznym dla całej serii Revelator: nacinanej i wytłumianej membranie, specjalnej formie dolnego resora, aerodynamicznemu kształtowi koszy i zaawansowanemu systemowi poprawy rozkładu pola akustycznego z dodatkiem układu SD-2, operującego w silnym polu magnetycznym. Masa drgająca w tym wypadku to 17,5 g, kres dolny skali akustycznej 28 Hz.

Komplet czterech Revelatorów odnajduje siedlisko w profilowanej łukowato obudowie z grubego MDF i powiązany jest trzema zwrotnicami, osobnymi dla każdej sekcji. W zwrotnicach, których podłożem grube płytki miedziane, spotykamy kondensatory Mundorf i Audyn Cap PLUS, cewki niemieckiego Intertechnika na drutach ø 1,4 – 1,8 mm i grafitowe rezystory. Filtry zwrotnic podają zbocza 6 i 12 dB na oktawę, okablowanie z miedzi czystości 6N pochodzi od van den Hula. Zespół odczepów, wg życzenia zamawianego, może być wykonany w układzie BI-WIRE lub TRI-WIRE, same płyty pod przyłączami pochodzą od Amplifona. Są z aluminium osłoniętego od zewnątrz nierdzewną stalą, na której wygrawerowano oznaczenia i emblematy producenta. Same gniazda to WBT Midline 0763 – złocone i z toczonymi nakrętkami, dobrze trzymającymi zarówno widełki jak banany.

Gatunkowe głośniki, maskownica strunowa.

Osobne słowa należą się obudowie. Ma charakter unikatowy – gruby profil z MFD (22 – 25 mm) wchodzi w skład formowanego na gorąco kompozytu i dodatkowo został wzmocniony wieńcami u dołu i góry. Najbardziej unikatowa jest konstrukcja skrzyni, z szeregiem nacięć wypełnionych substancją tłumiącą rezonanse, podobną do spotykanej w głośnikach Revelator. Elementem kompozytu występującym jedynie w sekcji basowej są 6 mm maty tłumiące ze stratnym czynnikiem w postaci wysoko spienionego materiału o gęstości 1200 N; analogiczne maty, ale z czynnikiem tłumiącym o gęstości 850 N, odpowiadają za komfort pracy głośnika średniotonowego.

Dodatkowymi wzmocnieniami konstrukcji śrubunki wewnętrzne i zszywacze, a także montaż pokryw górnej i dolnej oraz frontu na wpust piórowy.

Maskownice w wersji Signature mają postać strunową – składają się z elastycznych gumek o milimetrowej średnicy.

Całość osiada na aluminiowych cokołach – szkiełkowanych i anodyzowanych na czarno. Od cokołu odchodzą łapy, pod które nie ma potrzeby podkładać dodatkowej antywibracji.

Wykończenia proponowane są w trzech podstawowych rodzajach: czereśnia amerykańska, orzech amerykański i dąb czarny. Na zamówienie za dopłatą dąb bielony, palisander santos, heban makassar i wiele innych. Wszystkie forniry pochodzą z włoskiej wytwórni ALPI.

Techniczne dane informują o paśmie przenoszenia 28 Hz – 30 kHz, mocy nominalnej/muzycznej 180/250 W, czteroomowej impedancji, efektywności 89 dB, wymiarach 110 x 26 x 38 cm i wadze z cokołami 47,5 kg/szt. Zalecane moce wzmacniaczy lokują się w przedziale 40 – 300 W, cena kompletu opiewa dla wersji Signature na 79 900 PLN.

Rzadko spotykane przyłącze Tri-Wire.

Pozostała kwestia wyglądu. Tu dominuje rodzaj forniru, który nie tylko kryje tył i boki, ale także okrywa cały fronton. Od jego jasności i faktury zależeć więc będą w głównej mierze wrażenia wizualne. Mogą topić się w czerni albo jaskrawić bielą, a między tymi skrajnościami szeroka gama pokryć drzewnych, z ich kolorami i słojami. Wyraźne odchylenie smukłego i opływowego korpusu pomnaża lekkość kształtu; szerokie rozstawienie dobrze dobranych rozmiarowo łap daje wrażenie stabilności. Kolumny nie starają się szokować formą, bardziej nawiązując do elegancji niż ekstrawagancji, lecz owo odchylenie i całościowa smukłość budzą skojarzenia aerodynamiczne. Studio 16 Hz ETHOS ULTIMO SIGNATURE przypominają z lekka stateczniki pionowe sporego odrzutowca, ale czy polecimy wysoko?

– A owszem! Polecimy! Przy czym najbardziej spodobało mi się, że dźwięk i jego jakość są w tym wypadku większe niż kolumny, a czasem bywa na odwrót, i wówczas jest niedobrze.