Zalew od iFi wciąż zalewa a także płonne okazały się zakusy skłócenia z dystrybutorem, dzięki któremu dałoby się recenzowania tego wszystkiego uniknąć. Dystrybutor się zaszył i jedynie podsyła, ale niezależnie od tego sam także niezgorzej zalewam, bo wcale nie miałem ochoty od opisywania się migać, akurat nie w tym wypadku. Urządzonko zwące się iDSD BL micro jest cacy, przygrywa że „szał ciał” i budzi duże zainteresowanie, toteż wymigiwanie się byłoby nonsensem. Zwłaszcza że recenzję już obiecałem, niejeden na nią czeka, a poza tym jest to rozwinięcie chwalonego niedawno iDSD LE nano. Co zatem się rozwinęło, wypadałoby sprawdzić, a poza tym czytelnicy i tak już wiedzą, że tego BL dostałem, skoro brał udział w teście modułu iTube 2. Tyle że tam sobie przygrywał wyłącznie jako przetwornik, podczas gdy urządzenie jest także samowystarczalne. Ma wbudowany słuchawkowy wzmacniacz i inne udogodnienia, toteż wysupławszy życzone przez producenta 2649 PLN dostajemy komplecik pomiędzy nasz komputer czy laptopa a nasze słuchawki. Całkiem kompletny by zagrać, ale niekoniecznie kompletny zupełnie, bo można rzecz rozwijać, i to na mnogie, jak to u iFi, sposoby. Można dołożyć iSilencera, można iDefendera z iPower, można iCan-a i iTube, a także iUSB3.0 z dedykowanym kablem Gemini. Nie jestem matematykiem, w dodatku kawał ze mnie lenia, toteż nie chce mi się rachować, ile to daje kombinacji. Dużo daje, z pewnością. Na całe szczęście nie trzeba będzie wszystkich sprawdzać, bo jak gra nowe iDSD z iCanem i iTube po kablu Gemini zostało już ustalone, a z kolei wbrew zapowiedziom iDefender nie wrócił, więc też go mamy z głowy. Podobno jeszcze ma wrócić, a wtedy się go sprawdzi, na użytek publiczny sporządzając protokół, ale to kwestia paru tygodni więc na razie bez niego. Zresztą to nie jest tym razem ważne, bo iDSD BL ma iDefendera wbudowanego na stałe (sic!), a tyko nie ma sposobu użycia go z iPower. Tego się nie da zrobić, bo prąd zasilania dopływa jedynie via USB. (Tak naprawdę to da się użyć go optymalnie, bo jest tryb bateryjny, ale tego można używać jedynie przy transferze optycznym lub koaksjalnym.)

Nowy przetwornik iFi może czerpać sygnał z przewodu koaksjalnego lub optycznego, omijając zaszumione równoległym transferem energii USB, ale to transfer po USB jest teraz najpopularniejszy i do zrealizowania najprostszy, toteż o jego optymalizację toczy się największa walka. Na miejscu znalazł się za to przydatny w tej materii iSilencer, toteż będzie coś o nim.

Firmy iFi Audio przedstawiać nie muszę, przedstawiałem ją mnóstwo razy, zatem możemy przejść do rzeczy.

Budowa

   Urządzeń z serii micro jak samej firmy przedstawiać nie ma powodu, jako że wzorca nie zmieniają i cały czas są to te same podłużne pudełka o charakterystycznym wyglądzie. Z podwójnie przełamanym grzbietem, wymyślnym obrysem frontonu oraz wieloma przełącznikami i dodatkiem światełek. Akurat pod względem liczby przełączników jest iDSD BL liderem a światełko ma tylko jedno, lecz wyjątkowy okazał się nie tylko z tego powodu. Jako jedyny jest bowiem czarny i stąd przydomek BL, oznaczający Black Label.

Z tą jego czernią jest pewien kłopot, ponieważ jest tylko czarna wersja i jednocześnie czarną ma wyłącznie on. Nie wiadomo zatem, czy producent ma zamiar wypuścić pozostałe składniki potencjalnego kompletu w czerni, czy może zrobi srebrną wersję rzeczonego; a może doszedł do wniosku, że dla chcących posiadać całą wieżyczkę na firmowym stojaku iRack najodpowiedniejsze będzie łączenie kolorów. To jednak nie byłoby zdaje się za szczególnym pomysłem, ponieważ podczas recenzowania iTube taka kolorowa wieżyczka stanęła i się podniosły psioczenia, że ładnie to nie wygląda. Osobiście przeciwny mieszaniu czerni ze srebrem nie jestem, ale fakt faktem – na idealny komplet to nie wyglądało. Poza tym co szkodzi zrobić obie wersje, przecież to żaden wysiłek. Więc skoro powiedziało się czarne A pod postacią BL, to trzeba powiedzieć czarne B i zrobić „BL for all”.

– Paint it Black – jak śpiewali The Rolling Stones.

Ale zostawmy barwy; iDSD BL jest póki co czarnym solistą, lecz że śpiewać może solo bez przeszkód, jak również w srebrno czarnych duetach oraz grupach, to wielkiego problemu nie widzę. Byli niegdyś Czerwono-Czarni, byli Niebiesko-Czarni, to mogą być Srebrno-Czarni i też dobrze śpiewać.

Odnośnie tego co kryje się pod ekskluzywnie czarną (przynajmniej póki co) powłoką i tego co z niej wystaje, to mamy kiermasz różności. Nie dość, że urządzenie jest równocześnie przetwornikiem i słuchawkowym wzmacniaczem, to jeszcze może być napędzane z sieci albo grać z własnych baterii, przy czym w ilości możliwych tego grania opcji można się bez przesady zgubić. Bo tak: na przodzie mamy nie tylko potencjometr (będący równocześnie włącznikiem) oraz niezbędne siłą rzeczy gniazdo przyłącza słuchawek, ale też tradycyjne u iFi skobelkowe regulatory cyfrowego przetwarzania XBass+ i 3D+ oraz wejście 3,5 mm.

Podczas jazdy po grzbiecie jest stosunkowo najspokojniej, bo tam nic nie ma poza pojedynczym (ale mogącym świecić w różnych kolorach, sygnalizujących to i owo) światełkiem indykatora włączenia, ale już z tyłu dzieje się dożo więcej, gdyż mamy wejście USB 2.0 (typ A-OTG z tym wbudowanym na stałe iDefenderem), także cyfrowe we/wy SPDIF, które producent nazywa „inteligentnym”, ponieważ może obsługiwać zarówno sygnał koaksjalny jak i optyczny (do 192 kHz), a także komplet analogowych RCA, no bo to przecież przetwornik.

Na bokach także się nie próżnuje – i tak, patrząc od przodu, na prawym mamy gniazdo SmartPower® Socket, służące do szybkiego ładowania wszelkich przenośnych odtwarzaczy lub smartfonów, kompatybilne z prądem 1.2-5V 1.5A, a na lewym trzy przełączniki: filtra obróbki sygnału (Bit-Perfect/Minimum Phase/Standard), Polaryzacji (+/-) oraz trybu mocy wzmocnienia – Power Mode (Turbo/Normal/Eco). Nie dość tego, na spodzie są dwa kolejne regulatory: dopasowania do słuchawek iEMatch® (Off/High Sensitivity Headphone/Ultra Sensitivity Headphone) oraz trybu pracy ogólnej PreampliFier/Direct.

Od wierzchu „trip” mamy odbyty i pora wejść do środka. A w środku także gęsto, nie wiedzieć czego producent tam napchał. Twierdzi, że dwie kości DAC – osobne dla kanałów – a każda Dual-core DSD, DXD, PCM DAC by Burr Brown. Tak więc znowu są to owe vintage 1793, znane z iDSD LE i zapowiadane dla iDSD PRO. Obsługę mają gęstą – Octa-Speed DSD512, Double-Speed DXD, PCM 32-bit/768 kHz; a samo iFi je chwali za muzykalność, podczas gdy ja za drajw i wyraźność. Prócz tego super zegar globalny – Ultra low jitter GMT computer controlled Femto Clock ze specyfikacją 12kHz – 1MHz < 280 femtosekund, a także słuchawkowy wzmacniacz na opracowanych przez samego głównego konstruktora Torstena wysokiej klasy miedziano-złotych op-ampach. Zgodnie z zewnętrznym przełącznikiem pracujący w trzech trybach, odpowiednio o mocy Eco – 2.0V/500 mW 8 Ohm; Normal  – 5.5V/1,900 mW 16 Ohm i Turbo – 10.0V/4,000 mW 16 Ohm. Siły więc nie zabraknie i dopasowania podobnie – a zatem każde słuchawki powinny dać się pierwszorzędnie napędzić. Tym bardziej, że mamy jeszcze „wszędzie gdzie tylko się dało” wysokiej klasy kondensatory MELF, C0G i Sanyo OS-CON.

Wszystko to wraz z opaskami, porządnym kablem USB, przejściówką USB A- C i na kabel optyczny, łączówką 3,5 mm oraz instrukcją obsługi i welurowym woreczkiem ochronnym dostajemy w ładnym pudełku za wspomniane 2649 PLN. Dużo to w sumie nie jest, zwłaszcza że to komplet gotowy do grania i jeszcze ten wbudowany iDefender, ale trzeba pamiętać, że iDSD LE czy Apogee Grove za mniej dawali sobie radę. Tak więc trzeba wymagać i innej drogi jak przez super jakość nie będzie, albo się pożegnamy.

 

 

Co słychać?

   Wiem, to jest nużące, ale zacząć muszę od uwag. Od tego, że z iSilencerem jest lepiej, bo czyściej i wyraźniej. A zatem te dwieście złotych na niego to nie zmarnowany pieniądz i szczerze mówiąc mocno by mnie swędziało, gdybym mając iDSD BL go nie miał.

Druga sprawa jest bardziej bolesna, ponieważ kosztuje więcej. Kabel USB z kompletu w iDSD jest wprawdzie całkiem porządny, na oko dużo lepszy od zwykłej tandety, niemniej po wpięciu go w prawe gniazdo modułu iUSB3.0 sygnał dostał ożywczej energii i dziać się zaczęło więcej. W przypadku iDSD BL było to bardziej słychać niż u iDSD LE, więc w jakiejś perspektywie ten moduł też mieć powinniśmy. Świata nam nie wywróci, bez niego już jest dobrze, ale jak go zacząłem używać, to już przestać nie chciałem.

Kolejna sprawa to przełączniki na froncie, owe świetnie już znane XBass+® i 3D+®. Znów, tak samo jak u iDSD LE, było słychać, że działanie ich poprawiono, a zwłaszcza tego drugiego. Prawie wszystkie słuchawki, a wypróbowałem wiele, grały z jego użyciem ciekawiej, choć może nie do końca poprawnie. Purysta mógłby się żachnąć, że to akceleracja sopranowa, choć wykonana ze znawstwem i wysoką kulturą. Lecz co nam po purystach, my chcemy mieć radochę. Nie to dobre co dobre, a co się komu podoba. A mnie bardziej się podobało i Karolowi też z użyciem 3D+. Muzyka staje się z nim żywsza, bardziej migotliwa, misterna, a także bardziej szczegółowa i z mocniej odczuwaną, przyjemnie chropawą teksturą. Co szczególnie istotne – tak to zostało zrobione, że nie robi się jednocześnie jasno, pikantnie ani męcząco. Słucha się bardzo przyjemnie, a przy powrocie do stanu sprzed aktywacji muzyka wydaje się przyklapnięta, cokolwiek apatyczna. Cięższa wprawdzie ale od tego ospała, z przygaszonym na dodatek światłem, bez życia. Dwa jednak były od tego odstępstwa – mocniejsze i nieco słabsze. To słabsze to Sennheiser HD 800S, które bez akceleracji przestrzennej już grały na dużej scenie pełnym i żywym dźwiękiem o wysokiej kulturze, tak więc ich granie bez 3D+ wolałem.

Drugi przypadek tyczył AudioQuest NightHawk. (Za tą ich nazwę o czterech dużych literach powinienem od producenta dostać premię). Po raz kolejny przytrafiło mi się, że z szerokiej palety drogich i bardzo drogich słuchawek te pasowały mi najbardziej i właśnie raczej bez 3D+. Z kablem Tonalium tanie nie są, wychodzi pięć i pół tysiąca, ale mają szczególną śpiewność złączoną z masywnością i całościową mocą, które kiedy trafią na odpowiednie źródło wyjątkowo mi odpowiadają. Tak, owszem, są zawiesiste jak gulasz. To nie wody Zatoki Adeńskiej, gdzie woda jest ponoć najczystsza na świecie – taką mają z tych bardziej zwykłych Fostex TH900, a z tych bardziej niezwykłych Stax SR-009. U NightHawk to bardziej biologiczna zupa, gdzie każdy cal sześcienny okazuje się żywą substancją. Nie krystaliczną czystością wypełnioną migotliwym sopranowym planktonem, tylko jak cytoplazma w komórce – czymś żyjącym a gęstym. To coś przy nie pasującym torze staje się jawną przeszkodą, jak mgła utrudnia widzenie. Ale przy pasującym utrudnienie zamienia się w radość. Obrazowanie staje się czyste, a życie muzyki intensywniejsze niż u tych bardziej transparentnych. I właśnie z iDSD BL radość się pojawiała, przy czym ze słabszymi plikami użycie 3D+ miało uzasadnienie, a z tymi dobrej jakości już nie. Stanowczo nie.

Odnośnie akceleracji XBass+ sprawa nie była aż tak szeroko zakrojona, to znaczy jej użycie podobało mi się rzadziej. Dla NightHawk było niejednokrotnie wręcz jawnym zniekształceniem, a u Fostex TH900 czymś nie za bardzo słyszalnym, choć na obfitych w bas utworach przeciwnie i przesadnie. Natomiast u pozostałych było to przeważnie niezłe podkręcenie, ale trochę niejednoznaczne w odbiorze. Stojące na samej granicy – podkręcać jeszcze bardziej, czy już nie, to przesada. Nie miałem wyrobionego zdania, w obu stanach słuchało się dobrze. Stąd wniosek, że w iDSD BL działanie obu procesorów okazuje się jeszcze lepsze niż w iDSD LE.

Co ciekawe, sama obsługa jest uproszczona. Skobelki są dwu a nie trzypozycyjne, jak to ma miejsce w iCAN. Stany są tylko dwa – włączony-wyłączony – nie ma słabszego działania. I to się dobrze sprawdzało, choć można woleć bardziej złożoną zabawę z trzema ustawieniami.

Odnośnie zmiany polaryzacji, to nie zauważyłem różnicy, a odnośnie filtracji, to najbardziej odpowiadała mi najspokojniejsza pozycja »Standard«. Czarne dzieciątko iFi bez podkręcania na Bit-perfect jest wystarczająco aktywne, toteż odrobina spokoju się słuchaczowi należy.

I jeszcze o mocy wzmacniacza. Dla dużych słuchawek wokółusznych o średniej i małej skuteczności tryb Turbo jest najlepszy. Beyerdynamic T1, Sennheiser HD 800 czy Crosszone i MrSpeakers ożywały pod jego wpływem, tak więc ma dobre działanie.

 

Brzmienia: Po USB

   W porównaniu do prostszej wersji LE większa czarna jest narzędziem wymagającym czujniejszej obsługi. Pasowanie do wszystkich słuchawek przestaje być tak oczywiste, gdyż ilość informacji wzrasta a cyzelacja staje się dokładniejsza. Najbardziej na to wrażliwe okazują się jednak nie słuchawki a same nagrania. Ich ubytki jakościowe mogą się przemknąć przez sito Apogee Grove czy iDSD LE nano, ale iDSD BL wyłapuje je bez litości. Nie jest to urządzenie przede wszystkim do maskowania, upiększania i aby było miło. Skanuje bardzo starannie, że mysz się nie przemknie. Ba, żeby jeszcze myszka! Żuczek nawet nie przejdzie. To nie stoi w sprzeczności z przyjemnym całościowo obrazem, ale w przypadku przeciętnego pliku z YouTube jego dystans do tego z Tidala, nie mówiąc o takim rzeczywiście dobrym, wyraźnie się zwiększa.

Fakt – w recenzji nano LE pisałem, iż też głęboko drąży nagrania, a opisując całą wieżę na iRack, że gra w sposób łatwy w odbiorze. Ale sprzeczności w tym nie ma. iDSD BL obrazuje dokładniej niż nano, a jednocześnie jego wbudowany wzmacniacz nie gra tak gładko i melodyjnie jak wspierany przez iTube iCan. Inaczej te dwa moduły byłyby przecież zbędne, a iFi nie jest tak nierozumne, by samo sobie szkodzić. Efekt jest może nieco paradoksalny, bo i tańszy i droższy zestaw łatwiej pożenić ze słuchawkami i niedostatkiem plikowym. Słuchając iDSD BL możemy się cieszyć wierniejszym obrazowaniem niż z nano, ale jeszcze nie połączeniem tego z poetycko brzmiącym wzmacniaczem. To ma następstwa po obu stronach. Materiał źródłowy ciągnie silniej w stronę lepszości, a na drugim końcu słuchawki też powinny być możliwie najlepsze. Już nie wszystko wypadnie świetnie w przypadku tanich Grado, bo iDSD BL wyłuska ze słabszych nagrań zniekształcenia i brak muzycznej płynności. W tej sytuacji wydawałoby się, że najlepsze powinny być Crosszone i MrSpeakers Ether, jako same z siebie najbardziej muzykalne, ale to nie działa w ten sposób. Z jakichś powodów – nie wiem jakich i pewnie nikt tego nie wie – najbardziej spektakularnie wypadły AudioQuest NightHawk, Fostex TH900 i Sennheiser HD 800S. Bardzo też dobrze podejrzewane o to MrSpeakers, a także Sennheiser HD 600 i Beyerdynamic T1 V2, podczas kiedy najsłabiej same cenowe ekstrema – najtańsze Grado SR60 i najdroższe Crosszone.

Jednakże fakt, że większość wypadła bardzo dobrze, a przy dobrej jakości plikach albo płytach CD z komputera to już w ogóle wszyscy, nie zmienia tego, że NightHawk i Fosteksy podobały mi się najbardziej. Że NightHawk, to jeszcze rozumiem, bo super są muzykalne, a poza tym niemałą rolę odgrywała moja ich faworyzacja, jako że po prostu je lubię. Ale że super transparentne i szczegółowe Fosteksy, darzące basem i pogłosem też świetnie wypadną, tego bym nie podejrzewał. Bez sprawdzenia raczej bym sądził, że one właśnie najsłabiej, a tu bęc, niespodzianka. Pikanterii dodawał fakt, że każde grały inaczej, właściwie biegunowo różnie. Fosteksy najbardziej transparentnie a NightHawk najbardziej gęsto. Już to opisałem, a teraz tylko dośpiewam, że oba style okazały się w różny ale podobnie atrakcyjny sposób dogadywać najlepiej ze sposobem obrazowania iDSD BL. Sennheisery, Beyerdynamic i MrSpeakers były blisko, ale mniej ujmowały, a dla Crosszone zabrakło owego czegoś, co potrafił im dać wzmacniacz Emperor przy Resteku. I nie ma się czemu dziwić, bo przecież to inna liga przetwornika i inny format wzmacniacza. A najbardziej cieszyło to, że znakomicie słuchało się nie tylko średnio drogich NightHawk ale też znacznie tańszych Sennheiser HD 600. Naprawdę bardzo dobrze, co pozwala przypuszczać, że także pozostałe co lepsze z tego przedziału, jak AKG K701 czy Beyerdynamic DT880, okażą się podobnie pasujące. I o to zapewne chodziło twórcom i z takimi iDSD BL był odsłuchiwany przed wypuszczeniem na rynek. Raczej nie będzie pasował do taniochy, bo dla niej jest bardziej nano, ale do przedziału średniego już całkiem, bez problemu.

Po kablu optycznym z baterii

Pełne wykorzystanie zaszytego w iDSD BL iDefendera jest możliwe jedynie w przypadku grania z baterii i nie po złączu USB. Wypróbowałem więc transfer optyczny i trzeba przyznać, że w tej konfiguracji przetwornik zagrał w niemałym stopniu inaczej. Zdecydowanie bardziej gładko i nieco pełniej. W sposób bliższy całej wieży na iRack, a więc łatwiejszy do pożenienia z różnymi słuchawkami. Nieco też bardziej dynamicznie, co dodatkowo poprawiało. Osobiście lubię szczyptę szorstkości a nie lubię maślanej gładzi, ale ani brzmienie po USB nie było nazbyt szorstkie, ani to po kablu optycznym przesadnie maślane.

Różniły się co do stopnia gładkości, lecz po obu stronach w nawiasie jak najbardziej satysfakcjonującym. Odniosłem także wrażenie, że to z kabla optycznego jest nieco głębsze, ale to może była jedynie pochodna gładkości i wypełnienia a nie samoistna wartość. Tak czy inaczej było inne, w niewielkim stopniu także bardziej trójwymiarowe i z nieco głębszą sceną. Ogólnie zatem lepsze i przede wszystkim chętniejsze do współpracy; nie tak kapryśne i faworyzujące niektórych.

 

 

 

Podsumowanie

    iDSD BL to urządzenie nietuzinkowe, działające szczególnie wielokierunkowo. Samowystarczalne i jako solista już bardzo dobre, pod warunkiem starannego doboru słuchawek w transferze USB, a jednocześnie będące pierwszym stopniem czterostopniowej wieży iRack, odznaczającej się świetną kulturą i uniwersalnością. Na dodatek mogące pracować w reżimie bateryjnym i wówczas po złączu innym niż USB mogące w pełni wykorzystać walory wbudowanego iDefendera. Może być zatem nabywane zarówno jako jednopudełkowy system kompletny, jak i jako pierwszy krok ku czemuś większemu. W obu wypadkach imponowało będzie techniczną zawartością. Ilość zawartych w nim gatunkowych podzespołów jest naprawdę imponująca. Doskonałe, starannie dobrane kości DAC, bardzo rzadko spotykanej jakości układy scalone wzmacniacza, femtosekundowy zegar i galeria markowych kondensatorów robią w małej rzeczy niemałe wrażenie. Do tego ulepszone, bardzo skuteczne moduły obróbki cyfrowej 3D+ i XBass+, mnogość przyłączy i regulacji oraz maksymalna kompatybilność plikowa. Na dokładkę potężna moc i jej trzystopniowa regulacja, a jako bonus wiązanka dobrej jakości przejściówek i kabli.

Postarało się znowu iFi o pogrążenie konkurencji, zresztą zawsze się stara. Firma nie osiadła na laurach i energia startowa z niej nie wyparowała. Cały czas ludzie od iFi zachowują się tak, jakby dopiero weszli na rynek i musieli o niego śmiertelnie się zmagać, mimo iż to już ładnych parę latek jak ten etap za nimi. Efekty są spektakularne i oby tak dalej.

 

W punktach:

Zalety

• Wyjątkowa wielofunkcyjność.
• I wyjątkowo dużo możliwości regulacyjnych.
• A przede wszystkim wysokiego gatunku dźwięk z wysokiego gatunku podzespołów.
• Mocny.
• Treściwy.
• Dynamiczny.
• Szybki.
• Szczegółowy.
• Wyrazisty.
• Z atrakcyjnym oświetleniem.
• Dobrą po kablu USB i bardzo dobrą po optycznym muzykalnością.
• Znakomicie wypadają już niedrogie słuchawki.
• Przetwornik na dwóch kościach 1793 Burr-Brown.
• Wzmacniacz słuchawkowy na własnych,złoto-miedzianych układach scalonych OV2627.
• Femtosekundowy zegar.
• Markowe kondensatory.
• Poprawiona obróbka cyfrowa 3D+ i XBass+.
• Pełna kompatybilność plikowa.
• Trzy tryby mocy wzmacniacza.
• W efekcie można wysterować praktycznie każde słuchawki.
• Wbudowany iDefender.
• Komplet przejściówek i kabli.
• Nadaje się do trybu stacjonarnego i przenośnego.
• Małe gabaryty nie przeszkadzają dużej jakości.
• Atrakcyjny stosunek tej jakości do ceny.
• Uznany producent.
• Polski dystrybutor.

 

Wady i zastrzeżenia

• Mocna konkurencja ze strony tańszych urządzeń tego typu.
• Dla trybu USB dobór odpowiednich słuchawek to nie banał.

Sprzęt do testu dostarczyła firma: Camax

Dane techniczne (wybrane):

• Przetwornik: Dual-core DSD, DXD, PCM DAC by Burr Brown   2-DAC Chip; 4-Channel; 8-Signals, custom interleaving for maximum SNR
• Bit-Perfect DSD processing, Bit-Perfect PCM processing
• Zegar:  Ultra low jitter GMT computer controlled Femto Clock      RMS jitter 12kHz – 1MHz < 280 Femtoseconds
• Natywne formaty audio:
• DSD 512/256/128/64/24.6/22.6/12.4/11.2/6.2/5.6/3.1/2.8    DXD 2x/1x/768/705.6/384/352.8kHz           PCM 768/705.6/384/352.8/192/176.4/96/88.2/48/44.1kHz
• Filtry:
• – PCM            Bit-Perfect Processing/Minimum Phase/Standard
• – DSD Extreme/Extended/Standard Range
• – DXD Bit-Perfect Processing
• Moc wzmacniacza: max. 4W (trzystopniowa).
• Dynamic Range (Line): >117db(A)
• THD & N (0dBFS Line): <0.003%
• Output Voltage (Line): >2V
• Output Impedance: < 240Ω
• Jitter: niemierzalny
• Waga: 197 g.
• Cena: 2649 PLN