Recenzja: Grandinote CELIO

    „Grandi note” dosłownie znaczy po włosku „duża nuta”, lecz prawidłowy przekład na polski to „cała”, a nie „duża”. Tak więc, za definicją, taka o najdłuższej wartości rytmicznej, poprzez dzielenie której otrzymujemy pozostałe. Z czego by wynikało, że producent urządzeń oznakowanych marką GRANDINOTE (na wszelki wypadek z wdrukowanym w miejsce „o” symbolem dużej nuty), oczekuje iż jego aparatów będziemy słuchali najchętniej, ponieważ wartość ich najpełniejsza, brzmienie ich ciągnie się najdłużej.  

    Czego tak naprawdę, a nie w moich domysłach, oczekuje Massimiliano  Magri, fundator i główny konstruktor Grandinote, tego dokładnie nie wiem, ale nie zdziwiłbym się, gdyby to było właśnie to. Tak, czy inaczej, Massimiliano z całą pewnością jest zdania, że zdołał użyczyć bogatszego brzmienia lamp obwodom tranzystorowym, co stało się dzięki opatentowanej przez niego Magnetosolid® Technology, w największym skrócie polegającej na wstawianiu odpowiednio dobranych tranzystorów wprost w miejsce lamp na takie zastępstwo pozwalających w swych lampowych układach. Ale o tym już było przy okazji recenzji wzmacniacza Grandinote SHINAI, podczas gdy teraz staje przed nami jako obiekt badań podobnie wyglądający, ale kilkakroć mniejszy i tańszy przedwzmacniacz gramofonowy Grandinote CELIO.

    Skąd wzięło się to Celio w nazwie – cóż, tego również nie wiem – wiem tylko, że Monte Celio to jedno z siedmiu wzgórz, na których założony przez Romulusa i Remusa starożytny Rzym się rozłożył; dokładnie to, na którym rozpościera się jedna z jego najzamożniejszych dzielnic. Ale czy ma to coś wspólnego z przedmiotem tytułowym? Bardziej prawdopodobne wydaje się, że Celio oznacza tutaj skrótową nazwę wiolonczeli – ale porzućmy temat, nie o to przecież chodzi. Chodzi nam przede wszystkim o to, co daje się wyciskać z płyt winylowych traktowanych gramofonową wkładką wspieraną przedwzmacniaczem Celio, który możemy nabyć od Grandinote także na polskim rynku za pośrednictwem wrocławskiego dystrybutora Audioatelier, za nie próbujące wdzięczyć się udawaniem okazji sześć tysięcy euro.  

   – Dużo to, czy tak średnio? – bo mało z pewnością nie. Cóż, to zależy, skąd będziemy spoglądać. Patrząc od strony gotowych do użycia gramofonów za trzy, cztery tysiące złotych (takich z ramieniem, wkładką i wbudowanym przedwzmacniaczem), zważywszy na potwierdzony odsłuchami fakt, że niektóre spomiędzy nich bardzo przyjemnie grają, wyjdzie to strasznie dużo. Zerkając dla odmiany od strony dobrze mi znanego znakomitego konkurenta – gramofonowego przedwzmacniacza EAR Yoshino 88PB, kosztującego aktualnie 32 700 złotych, będzie to jednak dość przystępnie. A gdy przyjmiemy za punkt widokowy kukanie zza zrecenzowanego onegdaj dzielonego przedwzmacniacza Ayon Spheris Phono, to przy żądanych zań trzydziestu trzech tysiącach euro wyjdzie nam jak barszcz tanio.

     Powyższy rozrzut obrazuje niezdrową sytuację odnośnie cen, ale dziedzina audio nie jest w tej mierze wyjątkiem; a już tłumaczyłem przy różnych okazjach, z czego stan taki się bierze.

    Ten temat też odłóżmy, zadowalając się uwagą, że pre gramofonowy Grandinote CELIO kosztuje sporo, ale i tak jeszcze znośnie na tle swawolącej konkurencji. Poza tym niech się broni – niech nam pokaże, co ma w środku i jaki dźwięk z tego płynie.