Budowa oraz legenda

Focal – decydujące uderzenie.

   Najlepsze słuchawki świata – bez ogródek ogłasza producent. Najlepsze słuchawki w dziejach – wtórują mu recenzenci. W odróżnieniu od berylowej membrany niespecjalna to nowość, gdyż mieliśmy w ostatnich latach spory wysyp podobnych deklaracji. Najlepsze miały być (i są niewątpliwie we własnym mniemaniu) Stax SR-009, Abyss 1266, Audeze LCD-4 i HiiFiMAN HE-1000, jak również Sennheiser HD 800 i Ultrasone Edition 5. Nie wspominając o krążącym nad rozpalonymi żądzą audiofilami nowym wcieleniu Sennheiser Orpheus, którego sama cena przyprawia o zawrót głowy. Przejmować nie ma się więc specjalnie czym, tym bardziej, że najgłośniej krzyczący o supremacji nowych Focali recenzent przez lata utrzymywał, iż najlepsze są Sennheiser HD 800, a teraz okazują się być zaledwie cieniem obejmującej rządy Utopii i czymś na dobre minionym. Ze swej strony mogę na tę okoliczność raz kolejny powtórzyć, że najlepsze dotąd słuchawki, wymieniając w kolejności powstania, to Sony MDR-R10, Sennheiser HE-90 Orpheus, Stax SR-Ω (stara Omega) i AKG K1000. – I całkiem by wystarczyło, i byłbym w zupełności usatysfakcjonowany, gdyby nowe Focal Utopia dołączyły do tego grona jako jedyne spośród obecnie produkowanych.

Cóż w tej mierze od strony technicznej? O będących Die Wunderwaffe berylowych membranach i nowatorskich cewkach już się nagadałem, ale to nie jedyne atuty. Całe słuchawki są bardzo starannie opracowane i nie szczędzono środków by wdrożyć wyjątkowy produkt. Z tym, że wszystko tutaj okazuje się poprawioną, bardziej zaawansowaną i droższą wersją dopiero co opisanego modelu Elear, który faktycznie się udał. Dokładnie ten sam kształt i te same założenia techniczne przy lepszych surowcach i podzespołach, pod każdym względem dających poprawę. Czuć to bardzo wyraźnie już kiedy patrzymy, potem kiedy bierzemy do ręki, a na koniec po założeniu. Słuchawki lśnią przepychem, są wyjątkowo miłe w dotyku i nieprzeciętnie wygodne. Niby kształt pozostał ten sam, a waga nawet jest większa, a mimo to wygoda okazuje się lepsza. Ważą 490 a nie 450 gramów, jednakże pałąk z elastyczniejszego węglowego włókna i pady z najwyższej klasy perforowanej skórki osiadają na głowie pasowniej, że wcale nie czuć uścisku a wrażenia całościowe o wiele są milsze. Zupełnie nie czuć wagi i nosi się naprawdę przyjemnie, że aż chce się zakładać, niczym ulubione, szczególnie eleganckie i wygodne ubranie. Też mamy tu nausznice wypełnione zachowującą pamięć kształtu pianką i też uczyniono wszystko, by słuchawki stały się jak najbardziej otwarte. Tak więc zewnętrzne pokrycie muszli jest całe z drobnej siateczki i też posiada w centrum niewielki pierścień z metalu, do którego od wewnątrz przytwierdzono przetwornik.

Zawartość tej szkatuły ma wyznaczyć nowy początek słuchawkowego brzmienia.

Nie ma jednakże w tym pierścieniu zygzakowatego logo Focala, a on sam jest czarny ze srebrną jedynie obwódką i srebrzącymi się napisami. Względem modelu Elear napisy FOCAL przewędrowały z końców pałąka na tylne żebra maskownic, do dolnego z których doprowadzono końcówki kabla. Sam kabel wygląda identycznie i też jest czterometrowej długości, można jednak go odróżnić, gdyż nie ma na wtyku napis Focal. (Może przeoczenie?) Nie wiem, czy coś to oznacza i czy dysponuje lepszym przewodnikiem, lecz w materiałach firmowych nic o tym nie wspominają. Można natomiast przeczytać, że jest symetryczny i z beztlenowej miedzi, a jego niesymetryczny wtyk samemu da się łatwo w razie potrzeby wymienić. Dowiadujemy się też, że został bardzo starannie opracowany, czego efektem niska (< 90 mΩ/metr) impedancja i znakomita izolacja wewnętrzna, o współczynniku międzyżyłowego przenikania < 70 pikofaradów. Dzięki temu można go było wydłużyć do aż czterech metrów, zapewniając pełny komfort przy zajmowaniu pozycji bez utraty jakości.

Z wielką dumą ogłasza też producent, że dzięki nowatorstwu i nie liczeniu się z kosztami udało się stworzyć głośniki zdolne w pojedynkę przenosić pasmo 5 Hz – 80 kHz, a więc nie zaburzane przez zwrotnice i konieczność dopasowywania wielu generatorów dźwięku, jak to ma miejsce w kolumnach. W dodatku pasmo wyjątkowo jest wolne od zniekształceń, wynoszących poniżej 0.2%.

Koszt tych wszystkich osiągnięć oszacowany został na $4000, co biorąc pod uwagę brak w Stanach VAT-u bardzo uczciwie zostało przełożone przez polską dystrybucję na 17 990 PLN.

Nowy początek zwie się: Focal Utopia.

Sama cena jest dla ostatnich wyskoków z metką „najlepsze na świecie” dość charakterystyczna. Tyle samo kosztują Audeze LCD-4 i bardzo podobnie HiFiMAN HE-1000; jedne i drugie na dniach dosłownie zmodyfikowane, tak jakby czegoś się bały… Że może nie dość są utopijne? Niewiele droższe są Final Sonorous X, a nie jakoś szczególnie Abyss 1266 oraz Stax SR-009, i dopiero nowy Orpheus wyznacza całkiem inny pułap.

Wiemy już co skrywa pudełko i co drzemie w technologii, pozostaje opisać samo opakowanie. Słuchawki dostajemy w identycznym gabarytowo kartonie co Eleary, ale znów poprawionym, w okładzinie ze sztucznej skóry ozdobionej czerwonymi przeszyciami. W środku do pełni szczęścia brakuje kabla dla sprzętu przenośnego i firmowego stojaka, natomiast same słuchawki są rzeczywiście mistrzowskie i można się spierać o ich pozycję rynkową jedynie w odniesieniu do najwyższych lokat.