Recenzja: Berkeley Audio Design Alpha DAC

– Dawno nie było opisu przetwornika.

– Nieprawda, dopiero co.

– Tak, ale to teraz najpopularniejsze klocki.

– Ale żeby jeden po drugim?

– Nie szkodzi – grunt, żeby pierwszorzędne.

– A, skoro tak, to pisz pan…

W rzeczywistości nie miałem zamiaru, przetwornika nie było w planie. Lecz czytelnik poprosił o zrecenzowanie jednego z wyróżniających i podjął się dostarczyć. Dostarczył, podziękowanie za to, można przystąpić do rzeczy.

Nie, nie chodzi o żadną nowość, która do sklepów jeszcze nie doszła, tak naprawdę to stary grat. Na dodatek nigdy nie oferowany w „tym kraju”, jak zwykli mawiać ci, którzy po słowie „Polska” muszą przez tydzień płukać usta. Debiut Berkeley Audio Design Alpha DAC Series 2 przypada na rok 2009 i lokuje się na CES w Las Vegas. Tuzin lat, kopa czasu jak na życie urządzeń audio; zarazem sława, sława, sława. Trochę przesadzam – aż taki sławny nie był – ale faktycznie sławny. Dużo się o tych Alpha pisało, także w kontekście dzielonego odtwarzacza CD, które to odtwarzacze wtedy rządziły. Miniona chwała, już nie rządzą, ale przetwornikom żadna stąd krzywda – sygnał biorą skąd inąd. I teraz one rządzą, pospołu ze słuchawkami i innym przykomputerowym sprzętem, lecz Alpha DAC tego nie przewidział, nie ma słuchawkowego wyjścia. Ale to dobrze świadczy o nim, bo najrasowsze przetworniki nie mają. Wszak takie wyjście to wbudowany słuchawkowy wzmacniacz, który lepiej zostawiać na zewnątrz; inaczej trzeba go starannie odseparować jakąś skuteczną antymagnetyczną kurtyną (zatem grubą warstwą metalu, a nie jakąś cienką blaszką); w efekcie całe urządzenie staje się dwa razy droższe, o ile ten wzmacniacz ma być równie dobry jak sparowany z nim przetwornik. Tymczasem Alpha DAC i bez wzmacniacza tani nie był i teraz tani nie jest. Udoskonalona po trzech latach od debiutu wersja druga ciągle kosztuje pięć tysięcy dolarów; nie notujemy zatem w tym wypadku zagrywki HiFiMAN-a, który swe najpopularniejsze słuchawki poprawiając przy okazji przecenił o połowę. Ale i tak pisano w dawnych recenzjach, że ten pierwszy to wielka okazja, bowiem podobnej jakości przetworniki oferowano nie za pięć, a kilkanaście tysięcy dolarów. Te pięć tysięcy to po dzisiejszym kursie 18 800 PLN, do czego VAT i reszta, a czy ten Alpha DAC w wersji drugiej w ogóle jeszcze jest oferowany, tego, przyznam się, nie wiem. W każdym razie jest strona producenta i na niej urządzenie, czyli prawdopodobnie jest, a wtórny rynek tak czy tak ma aktualną wycenę pierwszej i drugiej wersji.
Przyjmijmy zatem, że to nie pierwsza i pewnie nie ostatnia recenzja czegoś z dawnym debiutem, przy tej okazji dowiemy się, czy na przestrzeni minionej dekady postęp odnośnie przetworników zaistniał.

Tradycyjnie słowo o producencie. Sami o sobie zwięźle piszą, nie wdając się w historyczne epistoły: „Firma Berkeley Audio Design, LLC została założona przez byłych pracowników Pacific Microsonics, Inc., firmy twórcy procesu HDCD oraz przetworników Pacific Microsonics Model One i Model Two, powszechnie uważanych za najlepsze profesjonalne konwertery AD i DA jakie kiedykolwiek powstały. Michael „Pflash” Pflaumer, współzałożyciel Pacific Microsonics i współtwórca procesu HDCD, to twórca wszystkich cyfrowych algorytmów Berkeley Audio Design Alpha DAC Series 1 i 2.”

A zatem matematyk Michael Pflaumer, specjalista od algorytmów, opracował cyfrową obróbkę i filtrację, stanowiące operacyjne jądro recenzowanego urządzenia, nie posługującego się którąś z gotowych kości przetwornika, tylko programowalnym procesorem.  I to dobra wiadomość, bo dla takich programowalnych procesorów alternatywą są kaskady co najmniej dwóch gotowych kości w każdym stereofonicznym kanale, a to oznacza jedno – drogo. Tu także tanio nie jest, ale do tych z z przetwornikami półek, na których Accuphase, dCS, MSB, MBL i podobni bardzo jeszcze daleko.