Recenzja: Audeze LCD-4

   Na nowe flagowe Audeze przyszło poczekać trochę, bo od debiutu LCD-3 minęło kilka wiosen. Nie były to jednak oczekiwania naznaczone niecierpliwym dreptaniem, gdyż już tamte kosztowały niemało i wydawały się mocno zasiadać na tronie. W końcu ponad osiem tysięcy to jak na słuchawki dużo i akurat ten przedział, który lat temu parę ukształtował się jako szczytowy, spychając wcześniejsze pięć tysięcy. Tyle (gdy nie liczyć elektrostatów oraz bardzo nielicznych wyjątków) kosztowały bowiem słuchawki  flagowe jeszcze dekadę temu, ale potem nadeszła moda na takie za siedem-osiem-dziewięć, torowana przez Ultrasone Edition10 i Grado PS1000. Zakotłowało się tam, na górze, i każdy chciał mieć w ofercie jedne choć bardzo drogie, że nawet znany z taniości Beyerdynamic podskoczył zdrowo z ceną. A jak już to raz poszło, to się nie chciało zatrzymać i jedne po drugich wyskakiwać jęły słuchawki za kilkanaście. Tu drogę utorował nieznany u nas amerykański Abyss, a w ślad za nim ruszył niemiecki Ultrasone ze swoimi Edition5, które tak bardzo chwaliłem. I zaraz jeszcze doskoczył japoński z kolei Sonorous ze swymi VIII i X, a teraz jeszcze dołączył chiński HiFiMAN ze swymi HE-1000. Gęsto zaczęło się robić w przedziale powyżej dziesięciu, tak więc podobnie jak Abyss amerykańskie i też osiadłe w technologii planarnej Audeze przybrało sobie do głowy, że samo nie będzie gorsze. I również machnęło słuchawki za astronomiczną cenę, aczkolwiek nie aż taką. Bo Abyss 1266 kosztują teraz w Stanach $5500, a Audeze LCD-4 „tylko” $4000. To się na polską cenę przekłada z przykrymi komplikacjami, w postaci doliczania cła oraz podatku VAT. Robi się z tego potem koszmarne 18 tysięcy, toteż sakwę mieć trzeba pękatą, by się po te flagowe Audeze wybierać. Zmartwienie to zatem nielicznych, mogących kalkulować, a pozostałym zostaje stukać się palcem w głowę i ewentualnie oblizać, gdyby rzecz bosko grała. A trzeba przy okazji nawiązać do opisanej przeze mnie w osobnym referacie sytuacji z upowszechniającą się coraz bardziej drogością, która w rosnącym tempie rozwarstwia społeczeństwa. Coraz więcej jest artykułów dla zwykłych ludzi poza nabywczą logiką i tyczy to teraz także coraz liczniejszych słuchawek. Przykładem całkiem już skrajnym jest tu nowy Orpheus HE1 – słuchawki za autentyczną fortunę, podobnie jak nowe elektrostaty od HIFiMAN-a. Jedne i drugie w cenie circa 50-ciu tysięcy dolarów, czyli w kosztach limuzyn albo wisiorów z brylantem. Tak więc ze słuchawkami żarty się już naprawdę skończyły, bo stały się luksusem w sensie całkiem dosłownym. I takimi są z założenia także te nowe Audeze, toteż się pora przypatrzyć, co to za przykład luksusu.

Nim to wszelako nastąpi, jeszcze o perypetiach. Bo zaliczyły LCD-4 solidną startową wpadkę, co zwie się potocznie falstartem. Na początek wyskoczyły znienacka, we wrześniu zeszłego roku, tak całkiem bez zapowiedzi: Bach! – i są naraz flagowe LCD-4, czego się nikt nie spodziewał. To było pół roku temu, a dopiero teraz ich słucham, mimo iż jestem pierwszym z recenzentów dostępujących zaszczytu. Ale nie pierwszym słuchającym, z tym, że to właśnie ambaras. Bo można ich było słuchać na zeszłorocznym AVS, ale tylko pierwszego dnia, a potem figę z makiem. Karol jeszcze nadążył, a sam już tylko obszedłem się smakiem, bo dnia kolejnego zamilkły, a sam byłem dopiero na trzeci. I wówczas usłyszałem zamiast samych słuchawek, że pierwszy egzemplarz upadł w sensie technicznej awarii zaraz po przyjściu, jeszcze w październiku, i w ciągu kilku tygodni zastąpiony został kolejnym, tym właśnie z AVS. Zatem to była już druga w kolejności awaria i zrobiło się nieprzyjemne, szczególnie dystrybutorowi, który za towar zapłacił, a nie miał się czym chwalić. I jeszcze doszła wiadomość od niemieckiego dystrybutora, że zaliczył dokładnie to samo – a potem zaległa cisza, to znaczy Audeze przestało odpowiadać na maile. Odebrali zepsute i się zapadli pod ziemię. Ze wstydu niewątpliwie i nawet krążyły słuchy, że się z tych LCD-4 zupełnie wycofano i czekać nie ma na co. Aliści firma ma w stylu uderzać z zaskoczenia – i tak jak od listopada milczeli w poczcie mailowej, tak teraz zadziałali, i ponownie znienacka. A kiedy już przysłali, to zaraz rzecz wyrwałem, bo głód mi się uzbierał od tego AVS, potęgowany jeszcze tym gadaniem o zaprzestaniu. W końcu nie co dzień jest okazja słuchania takich rzeczy, jeszcze do tego mających z założenia wyprzedzać pobratymców LCD-3 i LCD-XC, o których w superlatywach pisałem. A jeśli dołożyć wzrost ceny, to Audeze LCD-4 winny spokojnie przebijać sufit i gdzieś nad dachami szybować w rajskich jakości wzlotach. Byle się już nie psuły, a mam tu podejrzenie.

Owoż zapowiedział producent w nich ultracienką membranę, i to z nią zapewne kłopoty, i ona nawalała. To wszystko czysty domysł, ale jest mało w podobie, by co innego się popsuło, jako że słuchawki planarne są znane z solidności i się właściwie nie psują. Konstrukcję mają mocarną – magnesy niczym turbina – i tylko ta membrana cienką i zmyślną być musi, a jeszcze Audeze z nią oraz magnesami ostatnio kombinowało, tak żeby dobrać siłę do punktu na diafragmie i tym zwalczać zniekształcenia. To zostało nazwane technologią UNIFORCE™ DIAPHRAGM TECHNOLOGY & DOUBLE FLUXOR™ MAGNETIC, uzupełniając inną, nazywaną FAZOREM.

Ta pierwsza jednocześnie różnicowała membranę in situ co do grubości oraz wzmacniała (czyniąc jednocześnie lżejszymi) neodymowe magnesy, a druga (nieco wcześniejsza) to specjalny ustrój akustycznego wpływu, mający postać żaluzji o sporych międzyżebrowych prześwitach, dzięki czemu soprany zyskiwać miały szlachetność a bas głębię schodzenia. I w ogóle dźwięk cały miał się wraz z tym FAZOREM ulepszać, co rychło potwierdzono i użytkownicy klaskali. Mniej nieco entuzjastycznie przyjęto technologię FLUXORA, ale też nie bez pochwał. A zrobić super cienką membranę o różnym stopniu cienkości, to nie jest łatwa sztuka i to się mogło nie powieść, ale chyba problemy zostały rozwiązane i przyszła pora słuchania. Ale najpierw pytanie: – Co dostajemy do ręki? A dostajemy za krocie, tak więc trzeba wymagać.