Recenzja: Audeze EL-8 Closed-Back

Odsłuch

Co się zaś tyczy samych słuchawek, to tylko boczne panele wydają się zdradzać, które słuchawki są które.

   Słuchawki są jednoznacznie przenośne, to znaczy zarówno konstrukcyjnie jak i jakościowo umożliwiają wprawdzie bardzo dobre słuchanie z aparaturą stacjonarną, niemniej cały nacisk techniczny skierowano na przystosowanie do aparatury przenośnej. W efekcie są lżejsze i wygodniejsze od modeli poprzednich, a także wyraźnie tańsze, czyli bardziej na zwykłą kieszeń. Tanie wszakże jedynie względnie, jako że cena 2950 PLN jest co prawda ponad połowę niższa od najtańszego z modeli szczytowych, ale zarazem wyraźnie wyższa od słuchawek uchodzących już za wybitne, w rodzaju Sennheiserów HD 600 czy AKG K712. To oczywiście wymusza wysokie oczekiwania, w tym wypadku ukierunkowane zwłaszcza na współpracę z aparaturą przenośną, od której w takim razie należy zacząć.

Ze smartfonem Sony Xperia Z2

Smartfon Sony Xperia Z2 był już w użyciu podczas testu wersji otwartej, a tym razem nie tylko że był obecny, ale pojawiła się jeszcze możliwość porównania przy jego użyciu obu wersji. Od tego porównania trzeba więc rozpocząć, co pozwala natychmiast rzucić obiecany blask na EL-8 o konstrukcji zamkniętej. Albowiem nie da się ukryć, iż grają zdecydowanie lepiej tak w ogóle, a ze smartfonem w szczególności. Z czego to wynika? Z paru bardzo przyjemnych rzeczy. Przede wszystkim – tak w pierwszym odczuciu – uwalniamy się wraz z tymi zamkniętymi od pogłosu, a cały dźwięk staje się cieplejszy i milszy. W dodatku o wiele bardziej bezpośredni, a wraz z tym nie ma dystansu do wykonawców ani samej muzyki, tylko natychmiast wpadamy w wir zdarzeń.

Nie wiem jak wy, ale sam mam ten moment wejścia bardzo silnie rozwinięty; i czy to w przypadku jakiegoś filmu, czy przy odtwarzaniu muzyki, natychmiast w rzecz wchodzę albo ją odrzucam. Jedna scena czy parę taktów – i jestem albo mnie nie ma. Coś jak atmosfera w pokoju lub pejzaż. Nie trzeba się zastanawiać czy jest duszno albo czy ładnie, tylko natychmiast, bez zastanowienia się to wyczuwa. Tak samo jest z tymi Audeze. Te otwarte powodują ze smartfonem odczucie pewnej obcości i chłodu – że owszem, gra to ciekawie i całkiem w sensie bogactwa sycąco – brak jednak poczucia naturalności i natychmiastowego przełamania bariery pomiędzy muzyką a słuchaczem.

I choć rozum nakazywałby sądzić, że zamknięte EL-8 będą uboższe dźwiękowo od swoich otwartych braci…

Natomiast wersja zamknięta ze smartfonem gra tak, że z punktu pomyślałem, iż wręcz za dobrze. To aż nieprzyzwoite względem gromadzących wzmacniacze i przetworniki, programy w komputery specjalne wgrywających i za kable płacących słono, by potem całościowy rezultat niewiele był lepszy niż z gołym Sony Xperia i samymi słuchawkami. Płyty brane z Tidala i słane prosto na EL-8 zagrały rewelacyjną jakością. To prawda, że OPPO PM-2 zagrały jeszcze lepiej, jeszcze większym sycąc bogactwem, ale i tak szczęka wraz z tymi zamkniętymi EL-8 i trzymanym w garści smartfonem zaczęła mi opadać, że nie mogłem się zaraz potem powstrzymać od uśmiechu, tak sympatycznie to grało. Każdy aspekt był bez zarzutu, a nawet w popisie, bo zarówno szczegółów masa, jak i super przyjemna chropawość tekstur, towarzysząca żywym wykonawcom, głębi brzmienia i naturalnie ciepłej muzyce.

Bardzo jest przy tym dziwne, że to wersja otwarta gra chłodniej i częstuje pogłosem, bo przecież właśnie w otwartej pogłosy nie powinny powstawać. Tymczasem gdzieś w korelacji pomiędzy przetwornikiem, komorą rezonansową a Fazorem te pogłosy u otwartych budzą się i zostają, a u zamkniętych są kasowane i gra to naprawdę ekstra. Miło i naturalnie, że aż się wierzyć nie chce, iż o tyle może być lepiej i właśnie u zamkniętych. Wiele osób unika słuchawek zamkniętych w obawie o brak naturalności, a tu niespodziewanie sytuacja zupełnie odwrotna.

W kontekście moich ostatnich przygód z dźwiękiem muszę jeszcze dodać, że brzmienie tych zamkniętych nie przejawiało w żadnym stopniu skłonności do napinania dźwiękowej powierzchni ani zamykania dźwięków w bąbelkach. Dźwięk propagował swobodnie i miał naturalne wybrzmienie, a śladu w nim nie było odniesień do zamknięcia samej konstrukcji. Był za to wzorowy balans pomiędzy muzyką a szczegółami i fakturowaniem. Płynność i ciepło samego dźwięku ani trochę nie zagłaskiwały naturalnie głębokiego i stawiającego opór runa tekstur oraz nie utrudniało formowania się plastycznie opisanych szczegółów. Grało to pełną paletą środków wyrazu, a chociaż z przyczyn oczywistych nie na poziomie całkowicie mistrzowskim, to jak zdążyłem powiedzieć – aż za dobrze i niesprawiedliwie względem wydających małe fortunki na przykomputerowe muzykowanie.

…to już pierwsze takty przy akompaniamencie Xperii Z2 dały nam do zrozumienia, że będzie wprost przeciwnie!

Jedyna w odniesieniu do tej smartfonowej lokalizacji uwaga krytyczna jest taka, że mimo starań producenta słuchawki EL-8 mają spore wymagania w mierze siły napędu, tak więc smartfon nie pozwalał im szaleć z głośnością, kończąc skalę możliwości na poziomie umiarkowanie głośnego grania, tak więc jakiś wspierający wzmacniaczyk byłby nie od rzeczy. Sama jednak jakość – kompletne in plus zaskoczenie.