Z wizytą u FUSIC

   Aż mnie korci żeby napisać jak te głośniki grały i takie też było założenie, że to opiszę, ale zagrały tak, że aż musiałem je wydębić do siebie na odsłuch, tak więc nie mogę się tutaj wywnętrzać, bo potem nie byłoby o czym pisać. Zatem to, że zagrały w sposób wymuszający dalsze badania musi teraz wystarczyć, a wraz z tym także to, że nie są to głośniki specjalnie drogie; kosztujące może nie „zaledwie”, ale też na pewno nie „aż” dziewiętnaście tysięcy z kawałkiem. I jeszcze do tego ten marsjański kosmodrom latających spodków. Marsjanie atakują! Odlot w sensie dosłownym i przenośnym. Co z tego, że tak naprawdę fiński? Wszak wszyscy jesteśmy w istocie kosmitami, bo bez wątpienia wszyscy mieszkamy w kosmosie, a Finowie to są kosmiczni nawet ponadprzeciętnie. Wystarczy spróbować zrozumieć co mówią.

Budująca była także okupująca pozycję pomiędzy gramofonem a głośnikami elektronika Hegla. Ta norweska firma wznosi sprzęt zdecydowanie tańszy niż odpowiedniki konkurencji, i do tego jeszcze całościowo tranzystorowy, a więc łatwiejszy w eksploatacji, na nieoczekiwane wyżyny jakościowe. Wielgachna końcówka mocy, ważąca bite 55 kg, nie jest wprawdzie tania, bo pięćdziesiąt tysięcy to kupa forsy, ale końcówki tego rodzaju sporządzone przez innych potrafią kosztować prawdziwy majątek a nie tylko średniej wielkości kupkę forsy. Podobnie potrafią kosztować przedwzmacniacze, a ten tu – kosztujący dwadzieścia trzy tysiące – ma nawet indywidualnie dobierane komponenty, bardzo wymyślny system regulacji głośności i odwagę rzucania wyzwań takim właśnie kosztującym majątek, po które w razie zakupu trzeba przyjeżdżać z workami pieniędzy. Pospołu z gramofonem i głośnikami Gradienta zagrało to luksusowo. Właśnie jak kupa pieniędzy, doskonale wydana wielka kupa, w przypadku tych konkretnie urządzeń zdecydowanie mniejsza, pozwalająca się o wiele łatwiej przeskoczyć.

 

 

 

 

Tak nawiasem, skoro już jesteśmy przy pieniądzach, aczkolwiek niestety tylko w sensie narracyjnym a nie finansowym, muszę napisać, że firma FUSIC nie prowadzi polityki doraźnych promocji i jednorazowych wielkich upustów dla pojedynczych klientów, bo według Daniela po pierwsze to nie byłoby sprawiedliwe, a poza tym tylko prowokuje niesnaski i przynosi więcej szkód niż pożytku. Nie jest tu wprawdzie tak srogo jak w niedalekich Niemczech, gdzie cena jest ceną i tak jak w przypadku zakupów w sklepie spożywczym, nikt nie oczekuje upustów przy podchodzeniu do kasy; tak więc można jeszcze u FUSIC-a coś ewentualnie ugrać, a mały upust pozwoli wywołać uśmiech na twarzy klienta i wzmóc jego przekonanie o dokonaniu dobrego wyboru, ale na pewno nie będą to żadne szoki cenowe i inne tego rodzaju „noce pełne okazji” w stylu marketów wielkopowierzchniowych, lubujących się w widoku bijących się pod swoimi drzwiami klientów, pozwalających oczyścić magazyny z zeszłorocznych produktów przed nową dostawą. Bo potem robi się z rynku dom wariatów, a firmy zaczynają padać jedna za drugą. Lepiej żeglować po spokojniejszych wodach; dorabiać się samemu i pozwalać dorabiać się innym.

 

 

 

 

Posłuchałem na koniec jeszcze jednego źródła, mianowicie odtwarzacza Primare CD32, który w występie solowym wyraźnie ustępował gramofonowi, ale kiedy wzbogacony został o DAC Hegel HD11, zagrał z nim w parze nadspodziewanie dobrze. Tym to było bardziej zaskakujące, że DAC ten jest najtańszym z oferty Hegla, a jednak potrafił dodać odtwarzaczowi to wszystko czego mu brakowało – ciepła, analogowości, kolorytu i melodyki. W efekcie para ta jak na źródło cyfrowe zabrzmiała bardzo satysfakcjonująco i sam bym się za coś takiego nie obraził.

Całkiem na koniec wypada stwierdzić, że wielu ciekawych rzeczy o rynku audio od jego drugiej strony, zza lady, się dowiedziałem. O polskiej jego genezie po 1989 roku, sposobach radzenia sobie z trudnościami i pomysłach na właściwą obsługę. Zwłaszcza sposób podziału klienteli według rozdzielnika własnego gustu sprzedawców i idea sali odsłuchowej jako miejsca neutralnego, służącego głównie do porównań, wydały mi się interesujące. Pora się żegnać i mieć nadzieję na kolejną wizytę. A za pierwszą podziękować. Dziękujemy!