Słuchawkowe referencje A.D. 2018

Reasumując

   Tak wielu nieobecnych – samej Audio-Techniki i HiFiMAN-a po dwóch przedstawicieli. Sennheisery, Audeze i Kennertony, także Pioneery i Sony oraz efemeryczne Onkyo. Elektrostaty od MrSpeakers i nowy flagowiec Staksa. I można by jeszcze wyliczać – chętnych na bycie referencją nie brak. I pewnie by się to wszystko jeszcze bardziej spiętrzyło, skotłowało, splątało. Ale nic – co się udało zebrać, to zostało skonfrontowane. Jasność oślepiająca, blask niewiedzy zdolna przeganiać, wraz z tym nie rozbłysła, ale czegoś żeśmy się dowiedzieli – czas całkiem nie został stracony. Że Grado najpierwsze do rocka, a jedne i drugie planary świetne do muzyki poważnej i elektronicznej. Że Focale najłatwiejsze w odbiorze, trochę podobne do słuchawek zamkniętych; najcieplejsze też i najbardziej uniwersalne. I może przez to także z najbardziej specyficznym, zawsze pojawiającym się własnym smakiem. Że wszystkie jak jeden rewelacyjne, a każde w inny sposób. Abyss najbardziej niezwykłe i wyosobniające dźwięki, a Grado najbardziej spójne i z najlepiej dostrojoną tonacją. Focale wyjątkowe w muzyce fortepianowej i ogólnie uniwersalne, a Final Audio niby odstresowane i uspokojone, ale też dojmująco różnorodne i otwarte, przez co niejednokrotnie najbardziej realistyczne. Co wybrać – nie doradzę. Bo nawet chcąc bym nie mógł. Żadnych z opisanych nie uważam za lepsze od pozostałych, co mówię bez wahania. Każde z zaletami pozwalającymi czymś górować i każde mające strony słabsze, pozwalające innym na prześcignięcie. Przy czym jedne i drugie dynamiczne – brzmieniowo bardziej jednorodne i zwykle bardziej skupiające sopran – zyskiwały przewagę tam, gdzie jednolita siła wyrazu więcej znaczyła niż rozmaitość. I vice versa: gdzie bardziej różnorodny charakter składowych zbierał się w lepszą całość, tam planary zyskiwały przewagę.