Recenzja: Sennheiser HD 800

Odsłuch cd.

Układa się to wszystko w całkiem ciekawą całość, ciekawą jednak bardziej w sensie poznawczym niż artystycznym. Oto bowiem skutkiem opisanego powyżej oczyszczenia tła ilość bitów na metr sześcienny obszaru odsłuchowego okazuje się dużo mniejsza niż w innych high-endowych słuchawkach, skutkując wyjątkową łatwość słuchania. W efekcie otrzymujemy bardzo osobliwą ambiwalencję – słucha się łatwo w sensie przyswajalności ilościowej, ale po pewnym czasie zaczyna to irytować. To tak jak z wodą: kiedy jesteś spragniony, zadowala cię całkowicie i sprawia wielką przyjemność. Jednak do popijania kaczki z jabłkami i brusznicami nadaje się średnio. Podobnie HD 800, błyskawicznie zaspakajają głód muzyki i wraz z pierwszymi łykami wydają się fantastyczne, ale potem pojawia się uczucie monotonii i zbytniej jednostajności smakowej, z pewnych rzeczy powoli zaczynamy sobie zdawać sprawę, by zakończyć w objęciach nudy i irytacji. Różnie to wypada na różnym muzycznym materiale, ale nie da się ukryć, iż często tak właśnie bywa. Synowi na przykład okropnie się nie spodobały. Skrytykował zwłaszcza dynamikę, jako całkowicie nieakceptowaną.

Całe to powyższe pisanie okazało się zdecydowanie bardziej krytycznie niżbym sobie życzył i nawet niż założyłem, toteż chcę wierzyć, że wymienione zjawiska pójdą z czasem precz i do diabła. Nadzieję na to podsyca przypadek Grado GS-1000 oraz Ultrasonów E9. Te pierwsze grały początkowo wręcz skandalicznie, na pewno dużo gorzej od HD 800, no ale czwartego dnia było już po wszystkim. Z Ultrasonami sprawa ciągnęła się znacznie dłużej, a ich bezduszność i wodnisty styl prezentacji (czemu towarzyszył podobny do opisanego tutaj bolesny brak ech i pogłosów), trwały przez wiele tygodni i ustępowały z wielkim ociąganiem. Daj Boże, by z HD 800 stało się podobnie. Jestem dość dobrej myśli, bo odnoszę wrażenie, że pomału się poprawiają. Dzisiaj, szóstego już dnia, znów grają lepiej. Ech, żal, że nie można ich kilka tygodni potrzymać.
Przejdźmy nareszcie do rzeczy dużo bardziej budujących. O świetnej scenie i miłej tonacji już mówiłem. Znakomita jest też kolorystyka. Wprawdzie sprzedawca z Heed-Fi napisał mi, że z Zaną Deus było za szaro, a i Moth z lampami 45 na to niewiele pomógł, ale ja braku kolorów nie obserwuję. Jest kolorowo i świeżo, tak jakoś wiosennie i radośnie, nawet aromatycznie. Jaka szkoda, że nie towarzyszą temu łagodne podmuchy wiosennego wiatru i ogóle wiwlowanie budzącej się z rozmachem do życia przyrody. Jakiś maniak czystości wyzbierał wszystkie te mróweczki, żuczki i motylki, a śpiewu ptasząt też jest nieco za mało. No i komar żaden nie rąbnie waści wysokimi tonami. W efekcie jest to bardziej parkowa aleja niż łąka na skraju lasu. Ale to się zmienia. Właśnie słyszę, że pomału się zmienia i Astrud Gilberto staje się coraz bardziej realna. Chyba będzie dobrze. Oby.
Przy tym wszystkim, rzecz osobliwa, słuchawki są bardzo przejrzyste i szczegółowe. Ani trochę nie odstają od moich w sensie wyłapywania spraw ewidentnych, jak na przykład tych zakłóceń na The Dark Side. Jedynie całościowa harmonika jest zbyt uboga; idiotycznie wręcz oczyszczona. Ale jeśli to się zmieni, to będzie naprawdę super, bo złuda realności podstawowych dźwięków i sceny jest znakomita.
Jak już wspominałem jedyną wadą w powszechnej opinii przypisywaną HD 800 jest słabawy bas. Nie słaby generalnie, ale i nie powalający. Tu z kolei ja bym się nie zgodził. (Właśnie zdałem sobie sprawę, że odnośnie tych słuchawek nie zgadzam się niemal z niczym.) Faktycznie, gdy grają cicho, bas jest dość nędzny. Ale kiedy damy im nieco poszaleć, bas staje się znakomity. Pełny, świetnie posadowiony, rozdzielczy i potężny. Potężny jest w ogóle cały dźwięk i bardzo by mi się w tym aspekcie podobał, gdyby nie ów efekt powiększania źródeł. Ale i tak jest super pod tym akurat względem. W ogóle wrażenie całościowe jest bardzo dobre i bardzo wiele na przyszłość obiecujące, no ale opisanych powyżej pejoratywnych zjawisk do kieszeni się przecież nie schowa. Albo ustąpią same, albo HD 800 pozostaną wyrobem wykoślawionym: pod pewnymi względami znakomitym, a pod innymi ułomnym.

Pora rzecz zsumować i przełożyć na całościowe odczucie. Trudne to jest niezmiernie i czuję, że zdecydowanie przedwczesne. No ale trudno. Napiszę może kiedyś inną ich recenzję i bardzo chciałbym aby tak się stało. Na razie jest jednak tak: