Recenzja: Kinki Studio THR-1 Headphone Amp

Podsumowanie

   Oto kolejny świetnie zaprojektowany i zrealizowany słuchawkowy wzmacniacz ze średniej półki cenowej i wysokiej jakościowej. Ujmujący wyglądem i brzmieniem. Z wyglądem srebrnym albo czarnym, i zawsze całym metalowym, o sympatię budzących proporcjach i nie za dużych gabarytach. Z brzmieniem łączącym wydajność dużych tranzystorów z elegancją porządnych lamp, których w środku tam nie ma. Podobny stylistycznie wzmacniacz Sugdena ma większe gabaryty i cenę także wyższą. Bardziej ociepla i słodzi, ale nie daje większej płynności ani brzmieniowej głębi. Nie daje też więcej drajwu ani szczegółowości – już prędzej daje mniej. Jego dźwięk bardziej się łasi, a nie tak bardzo jest zwinny i nie tak mocno muskuły pręży. Poza tym nie jest to wzmacniacz symetryczny, co czasem może się przydać i zwykle wiąże z większą mocą. Nasze zadowolenie z dzieła Kinki jeszcze się potęguje, gdy zaglądamy do środka. Wzorcowy montaż, same markowe podzespoły, skrócone do maksimum ścieżki. Maszynka Kinki napędza słuchawki z zapałem i talentem – będzie dobrym partnerem nawet dla tych najdroższych. Czego można chcieć więcej za te niecałe sześć tysięcy? Ażeby było jeszcze taniej? Ale czy to by się nie stało wtedy podejrzane?

W punktach

Zalety

• Z nadwymiarowych tranzystorów MOSFET dostajemy pokaźną gamę brzmieniowych zalet.
• Żywość.
• Drajw.
• Dynamikę.
• Melodyjność.
• Bogatą kolorystykę.
• Nasycenie.
• Klimatyczne oświetlenie i ciemne tła.
• Precyzję.
• Szczegółowość.
• Wyraźność.
• Stuprocentowo przejrzyste medium.
• Całkowitą rozwartość pasma.
• Wysokie ciśnienia.
• Rozdzielczy i naładowany energią bas.
• Dużą moc całkowitą.
• Duże sceny. (Zwłaszcza gdy chodzi o ich głębię.)
• Zupełną bezpośredniość.
• Całkowitą odporność na zniekształcenia.
• Na rzecz obiektywizmu brak ocieplania i dosładzania.
• Mimo to piękne wokale w konwencji czystego naturalizmu. (Żadnego podbarwiania sopranami czy basem.)
• Godne pochwały ukazywanie cech brzmieniowych poszczególnych słuchawek.
• Wyjścia i wejścia symetryczne i niesymetryczne.
• Trzy wyjścia słuchawkowe, mogące pracować równocześnie.
• Osobną funkcję przedwzmacniacza.
• Ładne proporcje obudowy, w całości wykonanej z metalu.
• Gustowny panel przedni.
• Rozsądne gabaryty.
• Same markowe podzespoły.
• Schludny montaż.
• Nie grzeje się podczas pracy, czyli te tranzystory są rzeczywiście nadwymiarowe.
• Dobry stosunek jakości do ceny.
• Polska dystrybucja.

Wady i zastrzeżenia

• Moc jest faktycznie duża, lecz nie aż taka, jak wynikałoby z materiałów reklamowych.
• Rynek aż pęka w szwach od konkurencyjnych rozwiązań.
• Raczej dla zwolenników brzmienia idącego ku lampowości, a nie maniery czysto tranzystorowej.

Dane techniczne Kinki Studio THR-1:

• Pasmo przenoszenia: 20 Hz – 300 kHz (±1dB)
• THD: 0,0014% (80 dB)
• S/N Ratio: >98 dB
• Dynamika: >115 dB
• Czułość wejściowa: 2.25Vrms – 3.6 Vrms
• Impedancja wejściowa: 50 kΩ
• Przyłącza wejściowe: ! x XLR; 1 x RCA
• Wyjścia słuchawkowe: 1 x XLR 4-pin; 2 x 6.3 mm jack (napięcie wyjściowe: ±70 VAC)
• Wyjście przedwzmacniacza: XLR (2,25 – 3,6 Vrms)
• Wymiary: 270 x 210 x 100 mm (z nóżkami)
• Waga: 6 kg
• Cena: 5990 PLN

System

• Źródła: PC, Ayon CD-35 II.
• Wzmacniacze słuchawkowe: Kinki Studio THR-1, Phasemation EPA-007.
• Słuchawki: Focal Utopia (kabel Luna Cables), HEDDphone (kabel Tonalium-Metrum Lab i Sulek), Meze Empyrean (kabel Tonalium-Metrum Lab i Sulek), Sennheiser HD 800 (kabel Tonalium-Metrum Lab), Ultrasone Tribute 7 (kabel Tonalium-Metrum Lab).
• Kabel USB: Fidata.
• Kabel LAN: Ayon.
• Interkonekty analogowe: Acoustic Zen Absolute Cooper, Sulek Edia & Sulek 6×9, Tellurium Q Black Diamond XLR.
• Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Harmonix X-DC350M2R, Illuminati Power Reference One, Sulek Edia, Sulek 9×9 Power.
• Listwy: Sulek Edia.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Kondycjoner masy: QAR-S15.
• Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Acoustic Revive RIQ-5010, Divine Acoustics KEPLER, Solid Tech „Disc of Silence”.