Recenzja: Hijiri X-DCH Nagomi

Podsumowanie

W sumie trochę żałuję, że dobrze znany dystrybutor tak długo chował się z tym kablem, choć z drugiej strony tyle jest wciąż do opisania, że niepodobna wszystkiemu podołać. Samych najlepszych rzeczy jest taki teraz  zalew, że szans najmniejszych nie ma na wszystkich promowanie. Dochodzą do tego rzeczy znane, robiące szum na rynku, które nie w każdym przypadku są godne towarzyszącej wrzawy, ale które w tej sytuacji poddane ocenie być muszą. Mimo to dobrze, że granatowo-czarny przewód do mojego systemu trafił, bo mnie zaskoczył jakością, wypadł dużo nad spodziewanie. (Prawdę rzekłszy, byłem niemalże pewny, że żółto-czarny stary okaże się lepszy.) Toteż żadnego zdziwienia faktem, że się świetnie sprzedaje, a przede wszystkim się nie dziwię, że używany jest do masteringu nagrań i do pokazów sprzętowych. Po co komu mistrzowskie rzemiosło Takumi, albo mistrzostwo absolutne Million Kiwami, gdy już Nagomi daje spokój? Ściśle biorąc mistrz Kiuchi widzi sprawę istnienia trzech przewodów zasilających w rodzinie Hijiri bardziej jako trzy komplementarne brzmienia, pozwalające zawsze odnaleźć to właściwe, a nie jako jakościową stratyfikację. Duże różnice cenowe są tu przede wszystkim wykładnią różnych baz surowcowych, a to, że „Brzmienie Spokoju” od Nagomi udało się uzyskać stosunkowo niedrogo, to chyba dobrze, nie? Nic zatem zaskakującego w tym, że tu i tam okaże się grać w taki sposób, że faktycznie ten spokój przyniesie; będziecie spokojni ci, którzy go kupicie – spokojni jakościowym spełnieniem. I w takim razie znów rekomendacja. To już trzeci raz z rzędu i czwarta przy pięciu ostatnich testach. Niespotykana passa.

W punktach

Zalety

• Ogólnie biorąc brzmienie z najwyższej półki. (Rzeczywiście dające poczucie spokoju i jakościowego spełnienia.)
• Zmienne interpretacyjnie w zależności od toru, ale zawsze przynoszące satysfakcję.
• Duży plan pierwszy, w oparciu o duże, masywne, majestatyczne nawet, w przypadku muzyki symfonicznej, dźwięki.
• Dźwięki zawsze głębokie.
• Zawsze natlenione.
• Zawsze wilgotne.
• Zawsze żywo oddające emocje.
• Podnoszące na wyższy poziom trójwymiarowość ich samych i sceny.
• W efekcie także lepsza holografia, a przede wszystkim większe całe widowisko.
• Dość mocno zaznaczający się pogłos, ale świetnie wkomponowany w brzmieniową strukturę.
• W przypadku wysokiej klasy toru niejednokrotnie odczuwalna poprawa względem przewodów już uchodzących za bardzo dobre, ale nie tych paru najlepszych. (Entreq Atlantis, Sulek 9×9, Siltech Triple Crown.)
• Miedź PCOCC. (?)
• Wtyki Wattgate.
• Stosunkowo giętki i lekki.
• Z samego topu producent.
• Przytomna cena.
• Bardzo dobry stosunek tej ceny do jakości.
• Polska dystrybucja.
• Liczne grono zadowolonych użytkowników. (W samej Polsce sprzedano kilkaset sztuk.)

Wady i zastrzeżenia

• Spokojna kolorystyka oplotu i matowo czarne wtyki nie rzucają się w oczy, nie są więc dla tych, którzy lubią się popisywać wyglądem posiadanych przedmiotów.
• Kabel jest stosunkowo cienki, aż dziw, że tyle potrafi.

Cena: 6790 PLN (1,5 m)

System:

• Źródła: PC z Ayon Sigma, Ayon CD-T2/Ayon Stratos.
• Przedwzmacniacz: ASL Twin-Head Mark III.
• Końcówka mocy: Croft Polestar1.
• Kolumny: Zingali 3.15.
• Interkonekty: Siltech Empress Crown, Sulek Audio & Sulek 6×9.
• Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Acrolink MEXCEL 7N-PC9700, Harmonix X-DC350M2R, Hijiri X-DCH Nagomi, Illuminati Power Reference One, Sulek 9×9 Power.
• Listwa: Power Base High End.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Kondycjoner masy: QAR-S15.
• Dociski antywibracyjne: Entreq Mouse (kolumny), Avatar Audio (końcówka mocy).
• Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
• Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Acoustic Revive RIQ-5010, Divine Acoustics KEPLER, Solid Tech „Disc of Silence”.