Wygląd i technologia

FEZZ Audio Omega Lupi

   Sprawę kluczową – sprawę ceny – mamy niejako już załatwioną. Cztery tysiące to stosunkowo skromne pieniądze za wzmacniacz słuchawkowy z pięknym brzmieniem, na które się zanosi, bo coś już przebąkiwałem. Ale czy ładny i praktyczny? Ładny, to może za dużo powiedziane, ale na pewno niebrzydki. I na dodatek pokaźny. Dość cienki lecz rozłożysty blat zasadniczego korpusu skrywa elektronikę i jest nośnikiem lamp. Poproszono mnie, bym nie fotografował wnętrza i tego nie publikował (czego i tak przeważnie nie robię) z uwagi na złe doświadczenia. Internet aż roi się od pseudoznawców i autentycznych hejterów, gotowych z nudów lub dla własnego interesu opluwać cudzą robotę. Dziesiątki, a nawet setki osób, gdyby tylko zechciały, każda mogłaby skonstruować najlepszy wzmacniacz na świecie, a te występujące na rynku poprawić w stopniu zasadniczym, tyle że im się nie chce. Więc tylko komentują, jak wszystko źle zrobione, z politowaniem się odnosząc do cudzych inżynierskich działań. Oszczędzą im tych popisów i sam skomentuję, że wzmacniacz ma w środku rozbudowany tor lampowy, więc to nie żadne „audiofilskie powietrze”. Przy tym to obwód dość klasyczny, występujący w niejednym urządzeniu, tyle że nie w żadnym dotąd słuchawkowym wzmacniaczu. Dla nich taka konstrukcja będzie debiutem, a mowa o użyciu lamp nie występujących w obecnej produkcji, ponieważ zbyt skomplikowanych. Fezz pytał największych producentów o możliwość podjęcia produkcji i każdy się odżegnał. „Za trudne, nie te czasy, rąk takich sprawnych nie ma.” Polskie POLAMP PCL86 z dawnych lat to trioda i pentoda w jednym, mogące pracować symultanicznie w obu tych trybach. Dlatego mogące pełnić równocześnie rolę sterujących i lamp mocy, a mocy tej nie zabraknie, wzmacniacz jest bardzo silny. Do tego też układny – z trzyzakresowym regulatorem impedancji – o którego dość specyficznym działaniu opowiem przy odsłuchach. Regulator tej impedancji po prawej i potencjometr z lewej to jedyne (średniej wielkości i srebrne) manipulatory obsługowe wzmacniacza, uzupełniane na wąskim panelu przednim owalną winietą z nazwą marki i pojedynczym gniazdem słuchawkowym duży jack. Do tego nadruk „Omega Lupi” z ozdobnym zakrętasem, a z tyłu po parze wejść i wyjść RCA (a zatem funkcja przedwzmacniacza) i gniazdo zasilania plus zaraz obok włącznik. A zatem prosto i minimalistycznie, ale z regulowaną impedancją. I odnotuję z satysfakcją, że nie ma diody włączenia. – A na cholerę ona, kiedy lampy złociście świecą?

Wąski panel nie wieszczy wcale małości, gdyż jak mówiłem jest rozłożysty, więc urządzenie szerokie, głębokie i na dodatek ciężkie. Waży bez mała dziesięć kilogramów, czym od razu wzbudza szacunek, przy szerokości trzydziestu pięciu i głębokości trzydziestu czterech centymetrów. Nie jest też wcale płaskie. Z płaskiego blatu sterczą średniej długości wąskie lampy, a za nimi jeszcze wyżej wypiętrza się po skosie czarna obudowa transformatorów – dwóch dużych toroidów. Korpus jest natomiast brązowy w odcieniu brunatno-wiśniowym (RGB 112/32/31), co nieźle w całość się komponuje. Cały ten korpus jest z metalu lakierowanego na baranek, za wyjątkiem przedniej winiety lakierowanej na gładko. Od spodu cztery spłaszczone srebrzyste, metalowe walce na gumowanych podkładkach i wszystko to dociera do klienta profesjonalnie zapakowane w wielkie pudło zasobne w pasowne piankowe profile z dodatkiem czarnej kratki osłonowej dla lamp oraz zwykłego kabla zasilania.

Lampy to polskie z dawnych lat POLAMP PCL86.

Potencjometr chodzi z należytym oporem, ale i tak trzeba uważać, bo głośność wraz z dużą mocą szybko przyrasta, a o żywotność lamp nie musimy się trapić, bo nie są drogie i można zgromadzić zapas. (Są także droższe zamienniki do Tesli, po 69 PLN za sztukę, a polskie jak w urządzeniu cenią połowę taniej.)

Formalnie biorąc układ wzmocnienia to push-pull w klasie A, zapewniający pasmo przenoszenia 20 Hz – 120 kHz i moc 2 x 250 mW (z uwagi na lampowy charakter w praktyce dużo wyższą). Bias reguluje się automatycznie, a impedancję można ustawiać na zakresy „Low”, „Mid” i „High”, przy czym należy to robić na ucho a nie papier, co zaraz będę wyjaśniał. Tak czy inaczej obejmuje ta impedancja zakres 32 – 600 Ω, czyli niemalże wszystko oprócz słuchawek dokanałowych. I będzie już może tej jazdy przez teorię, skręcajmy do odsłuchowej praktyki.