Brzmieni: Tunami GPX-R V2

I wydawałoby się, że to nie powinno rozbić jakiejś zasadniczej różnicy w brzmieniu. A jednak robi.

   Kabel droższy nie ma wtyków w kolorze „włoskiej czerwieni” tylko „śnieżnej aspirynowej bieli”, a dla jeszcze lepszego zmylenia użytkowników i recenzentów dodano mu symbol „R”, który zaraz kojarzy się z „Red”, a wcale czerwieni nie tyczy. Szczerze mówiąc, nie wiem dlaczego akurat tej litery użyto na oznakowanie lepszych jakościowo wtyków z miedzi berylowej pokrytej platyną i oprawionych w białe a nie czerwone tworzywo, ale to chyba nie jest istotne. Ważne co z tego w sensie brzmieniowym za nasze większe pieniądze będziemy mieli, co po posłuchaniu staje się oczywiste.

Ten kabel nie ma łagodzić, tylko ukazywać. Stara się być obiektywny i dobrze mu to wychodzi. W pewnym nawiązaniu do tego tańszego też unika agresywności i natarczywej ekspresji, ale już nie jest łagodzący, tylko właśnie eksponujący. Umiarkowanie, z rozwagą, bez żadnego narzucania ani podkreśleń, ale też nie w uspokojeniu i mlecznym, łagodzącym świetle. Jest przejrzyście, dynamicznie, wyraźnie, dokładnie i z zaznaczonym konturem. Ale całościowo także spokojnie, z takim, rzekłbym, wewnętrznym spokojem. Bo właśnie firma Oyaide na spokój wyraźnie stawia, toteż ta nowo zastosowana izolacja, jak również same przewody, dbać mają by się w kablu nie działo nic poza maksymalnie uspokojonym przepływem energii. By się tłumiły zewnętrzne wibracje mechaniczne powodowane ciśnieniem akustycznym z głośników, a także pochłaniane było pole magnetyczne z zewnątrz i wokół elektrycznego przepływu, jak również redukowane ciepło w trakcie tego przepływu powstające. A zatem już w teorii idzie tu o uspokajanie, a praktyka odsłuchowa pokazuje, iż faktycznie to osiągnięto. W przypadku tańszego we włoskiej czerwieni jest to uspokajanie bardziej radykalne i się narzucające – a więc makroskopowe i odpowiedzialne za całościową stylizację; a w przypadku śnieżno-aspirynowej bieli takie bardziej stonowane, odwołujące się do wewnętrznego poczucia spokoju a nie jakiejś zewnętrznej, uspokajającej manifestacji.

I to sporą, jednakże nie jest to do końca różnica jakości, a raczej rodzaju prezentacji.

Ten kabel nie strofuje głośno otoczenia i nie woła: – Ciii! – do nieprzyjemnie gwiżdżących sopranów, tylko zaprowadza spokój bardziej niepostrzeżenie, tak bardziej po królewsku. Sama jego obecność wprowadza większy porządek, a zarazem mniej się narzuca, pozwalając dźwiękom istnieć na własny sposób, co zwykliśmy zwać transparencją. Połyski bardziej tutaj są więc połyskliwe, wibracje bardziej wibrujące. Soprany bardziej swawolą i bardziej są dźwięczne, a bas twardszy i bardziej konturowy.

Można to ująć krótko – to jest kabel do lepszych systemów. Nie będzie ingerował w ich lepszość i jej nie będzie powściągał, choć z drugiej strony nie będzie także niczego podkreślał ani dynamizował. Najwyżej zaprowadzi porządek i tak jak przygaszenie światła przed spektaklem – uciszy salę. Ale nie poprzez przygaszenie samych dźwięków, tylko poprzez redukcję zakłóceń, czyli przede wszystkim szumu tła. U Oyaide ma być ono spokojne, chociaż nie w stylu rzucania muzyki na jakąś atramentową czerń. Oświetlenie raczej jest jasne i dobrze wszystko eksponujące, bez podkręcania kolorystycznych kontrastów czy narzucania atmosfery rozbłysków pośród mroku. U tańszego GPX  jest to atmosfera poranka, a u droższego GPX-R pełnia jasnego dnia, tyle że bez słonecznej jaskrawości, chociaż też i bez cienia. Kabel jest obiektywny, wyraźny, dobrze oświetlający, ale w żadnym stopniu nie podkręcający atmosfery.

Nowe kable Tunami mogą podkreślać lub uspokajać przekaz – co kto potrzebuje. Nam zaś ta zadaniowość bardzo się podoba i polecamy.

Dobrze to było słychać na tle porównania z użytym w teście high-endowych przewodów o wiele droższym Harmonix X-DC350M2R, który był wyraźnie cieplejszy, bardziej połyskliwy i bardziej skłonny do ekscytacji. Mocniej wszystko wyrażający i bardziej żywiołowy – wprowadzający gorącą atmosferę radosnej, spontanicznej zabawy, a nie powagi i całościowego porządku. Sumarycznie oczywiście lepszy, tyle że trzy razy droższy. Natomiast Oyaide GPX-R daje coś podobnego do też wielokrotnie odeń droższego kabla KBL-Sound Red Eye, a także do bardzo już drogiego Shunyata Anaconda ZITRON. To obiektywizujący spokój, całościowy porządek i redukcja szumu tła poprzez jego pochłanianie. Nie w stronę – Wiwat! Hop! i Hura! – tylko tak bardziej jakbyś spokojnie kręcił walca.