Budowa

No w końcu coś nowego – betonowe kolumny!

   Właściwie to nie tyle wyglądzie w sensie kształtu co wykończeniu, które kolokwialnie nazwałem betonowym. Prawdziwego betonu jest jednak tutaj ledwie za trzy grosze i stanowi jedynie cienką warstwę wykończeniową naniesioną na płyty MDF obudowy. Ale pomysł moim zdaniem jest dobry, bo dzięki niemu kolumny od razu zyskują ksywkę i od innych się odróżniają. Niepodobne do reszty, rzucające się w oczy, stanowią oryginalny akcent; jak powiada producent, wkomponowując się idealnie w nowoczesne, surowe, industrialne wnętrza. Fakt – moda nastała na obszary po skandynawsku chłodne. Na otwarte przestrzenie, linie proste, proste też kąty, duże płaszczyzny w jasnych, niezbyt ciepłych kolorach, najlepiej w bieli, oraz pojedynczo rzucane na to proste formy ozdobne i punktowe światła. Nowoczesne mieszkanie przypomina zatem klimatem Antarktydę, albo przynajmniej przedwiośnie, gdzie pojedynczy pierwiosnek widnieje na połaci śniegu. To ma być chłodna geometria kątów i płaszczyzn, bez żadnego ocieplania, przytulania, natłoku. Klimat bardziej narciarskiego stoku, albo wyścigowego toru, a nie rokokowego salonu; tak więc betonowa nawierzchnia jest tu jak najbardziej na miejscu. Ale czy przypalimy przy tej okazji audiofilskie oponki i będziemy ostro krawędziować? Ano, to się jeszcze okaże, a na razie coś bliższego o budowie.

Zacznijmy od tego, że kolumny kosztują 7500 PLN, a zatem są dla każdego. Wzrostu mają 96 centymetrów, tak więc są średnie, a ważą 33 kilogramy każda, czyli są ciężkie. Ale nie od tego betonu ten ciężar, bo jego jest odrobina, a poza tym mogą być wykończone też tradycyjnie, meblowo, a niekoniecznie tą surową, szarą gładzią tynku strukturalnego. A dodajmy jeszcze od razu, że wszystkie wykończenia tyle samo kosztują, czyli wybór stylu jest wolny. Ciężkie zaś są między innymi dlatego, że płyty MDF mają tu aż 25 mm grubości, a w dodatku są jeszcze dwie przegrody poziome, mające za zadanie organizować poprawną pracę bass-refleksu. Tak nawiasem bas jest dla pana Jarosława konikiem, co zrozumiałe, skoro jest perkusistą – która to wiadomość powinna być szczególnie miła uszom audiofilskiej braci, te zapatrywania na bas w zdecydowanej większości podzielającej. Bo nie ma to przecież jak mocny, masujący basik w brzuszku i w całej reszcie…

Zwą się one JWS IFAÍSTEIO i przybył do na s z Łodzi.

Każda kolumna ma po dwa głośniki. Jeden to 10-calowy nisko-średniotonowy (W.25.400.8.MCX) z papierową membraną; dzięki tej właśnie lekkiej, 30,5-gramowej membranie oraz silnemu magnesowi oraz elastycznemu, płóciennemu zawieszeniu osiągający skuteczność aż 98 dB. A jak już przy wielu okazjach pisałem, duże papierowe membrany są wyjątkowo dobra podstawą do uzyskania najwyższej klasy dźwięku. Drugi głośnik to z kolei wysokotonowa tuba o średnicy drivera 25.4 mm; a konkretnie jest to driver kompresyjny BMS 4524 sprzęgnięty z własnego pomysłu tubą o kątach emisji 70° H x 40° V i wymiarach 249 x 194 mm. Ona z kolei ma za zadanie zapewniać świetne poziomy makro i mikro dynamiki oraz wysoką wierność odtwarzania najdrobniejszych nawet detali. I znowu czuję zadowolenie, bo jak też wiele razy pisałem, głośniki tubowe nadają dźwiękowi wyjątkowo dobrej struktury trójwymiarowej, bardzo trudnej do uzyskania bez ich użycia.

Niemniej ważna od samych głośników jest własnej konstrukcji JWS zwrotnica; nie zatem żadna pożyczka z zasobu internetowych schematów, tylko samemu wyliczone optimum. Jej zadaniem jest możliwie idealne dopasowanie fazowe, tak by dźwięk wypadkowy budował jak najbardziej spektakularną przestrzeń, a w relacji z AVS dopiero co napisałem, jak dobre pod tym względem rezultaty udało się uzyskać Diapasonom. Miejmy zatem nadzieję, że i tu będzie podobnie; natomiast sam producent wyjaśnia, że jego priorytetem brzmieniowym było uzyskanie otwartych a jednocześnie miłych dla ucha sopranów, przejrzystego środka pasma oraz niepodkolorowanego, czystego basu. Samą zwrotnicę wykonano w oparciu o markowe podzespoły, a konkretnie w torze głośnika wysokotonowego kondensatory Jantzen Z-Superior, cewki powietrzne, rezystory szeregowe SUPERES i równolegle Ty-OHM, a w torze nisko-średniotonowego cewki powietrzne i kondensatory PET.

Kolumny przenoszą w sinusie moc 200 W, mają 8-ohmową impedancję i pokrywają pasmo 40 Hz – 20 kHz (+-6dB). Podziału na zwrotnicy dokonano na wysokości 2400 Hz, a skuteczność, jak wspomniałem, jest bardzo wysoka i wynosi aż 98 dB. W efekcie wysterowanie okazuje się dziecinnie proste i nawet słaby wzmacniacz lampowy nie ma się czego obawiać. Całość jest do nabycia u producenta lub w łódzkim salonie Benefit – Studio Dźwięku i Reklamy, ul. Tymienieckiego 25a.

IFAÍSTEIO znaczy „wulkan” więc lepiej z nimi uważać.

Na koniec słowo o nazwie. Sam skrót literowy to oczywiście inicjały twórcy, a IFAÍSTEIO (od gr. Ηφαίστειο) oznacza wulkan, co nieźle koresponduje z groźną czeluścią głośnika wysokotonowego, ale miejmy nadzieję, że jego wybuch oznaczał będzie wyłącznie eksplozję radości a nie jakąś pompejańską zagładę.