Wielkanoc, wiosna, nadzieja

   Wielkanoc to czas tryumfu życia nad śmiercią. Nad śmiercią wszelkiego rodzaju. Tą oczywistą w swej okrutnej, zaskakującej nieoczywistości, i tą bardziej metaforyczną – duchową. Nad społeczną, towarzyską, wiary, miłości, przebaczenia, nadziei, rozumu, prawdy, wartości. Jest tych śmierci niemało i każdą chciałoby się móc przezwyciężyć wraz z wiosną, a chociaż to niemożliwe, to przynajmniej przyjemnie jest patrzyć jak drzewa i kwiaty wracają do życia, wraz z wycofywaniem się zimna i mroku.

Życie potężną jest siłą i właśnie teraz się ta siła uwolni. Drzewa wypuszczą liście i w kilka tygodniu urosną o parędziesiąt centymetrów. Bo rosną tylko na wiosnę, a potem już tylko trwają w oczekiwaniu owoców. Nowe ptaki wylecą z gniazd, a niektóre gatunki aż trzy razy odchowają pisklęta. Ludzie ściągną ubrania i zaczną biegać w poszukiwaniu partnera, a inni się od razu obejmą i będą całować po (nomen omen) parkach. Zielono się zrobi i słońce rozbłyśnie, a potem znów będzie upał – i wakacje, przygoda, swoboda, w samych majtkach…

To wszystko tuż przed nami, tak więc wszystkim radości życzę. Dobrego zdrowia, dobrego partnera, dobrego humoru, dobrej figury, dobrej muzyki, a w razie upałów basenu i klimatyzacji. I samych radosnych przygód oraz krzty zapomnienia na niepokoje i troski.