No dobrze, ale co mają do tego kable zasilające?
Otóż maja te same problemy. Działają w środowisku impulsowego charakteru pracy, przepuszczając zmienne takty prądowe na długościach wielkich, średnich i małych. Zjawiska te dotyczą także pracy na fali bezpośredniej i odbitej – jak w każdym układzie złożonym. Sieć linii zasilającej pracuje z podpiętymi równolegle do niej odbiornikami o różnej nieliniowości (także pracy o charakterze pojemnościowym i indukcyjnym), generującymi chaotyczny charakter obciążenia o zmiennych poborach chwilowych. W tego rodzaju chaotycznym środowisku elektronika aktywna pracuje w swoich reżimach na wzbudzeniach lokalnych od kHz do MHz. Niezależnie czy jest analogowa, czy cyfrowa, czy są to zasilacze liniowe czy impulsowe, czy przetworniki, czy wzmacniacze, czy serwa, czy zegary – pracuje w swego rodzaju wrogim otoczeniu.
Czytałem jakieś 40 lat temu opis pochodzący ze środowiska gdańskiego audio, w którym omawiano temat pozytywnego działania lampki z klasyczną żarówką 230V (wolframową) po wpięciu jej równolegle w obwód zasilania wzmacniacza. W tamtych czasach zdawało się to jakimś audio voodoo… Ale po latach, kiedy pojawiły się po 89′ innego formatu urządzenia, takie jak Krell, Threshold, Audio Research, Audio Note, ich wielokrotnie większe moce niż u jakichkolwiek wcześniejszych z okresu PRL, wyznaczały inne warunki pracy oraz optima zasilania. A wtedy okazało się, że wszystko ma znaczenie, dając mniejsze czy większe przełożenia na lepszą jakość dźwięku.
Rozważając środowisko zasilania w obwodzie, w którym na fali bieżącej pojawia się fluktuacja prądu w takt „dźwięku”, zauważamy, że drgania te zostają nałożone na falę podstawową 50Hz, a następnie sumę tych fal i różnicowe pomiędzy nimi.
– Z pewnością dzieje się to w paśmie słyszalnym !!! Jakakolwiek ingerencja odkształcająca fali sinusoidalnej powoduje tworzenie się nowych zmiennych, które utrzymują się w całym obwodzie, niezależnie od tego po której stronie zasilacza powstaną, podobnie jak uderzenie młotkiem w rury C.O. będzie słyszalne w całym budynku.
Echo Sound Power Guardian
Mam tu w szczególności na myśli urządzenie Echo Sound Power Guardian, które wywołało w ostatnim czasie internetową dyskusję. Praca tego filtra/kondycjonera polega na liniowym obciążeniu fali 230V w każdym jej punkcie od przejścia przez 0 V aż do maximum V, ale z o wiele większym wpływem niż opisana lampka z żarówką.
Obecność takiego elementu obciążającego w obwodzie kompensuje nieliniowość prądu pobieranego przez podłączane urządzenia, prowadząc do wygaszenia zjawisk nieliniowych wynikających z lawinowych przerwań i skoków prądu. Wprowadza także tłumienie „odbić”, gasząc wtórne generowanie wyższych harmonicznych. Stanowi oryginalny terminator w linii (podobnie jak zamkniecie linii sygnałowej terminatorem impedancji); przewody linii zasilania „widzą” bardziej zrównoważone obciążenie, a zatem pośrednio widzi je też zasilacz po stronie odbiorczej. Przypomina to działanie wzmacniacza mocy pracującego w klasie A, który pracując z konkretnym biasem ma przesunięty punkt pracy, zmniejszając impedancję względem odbiornika.
Wpływ pozytywny jest oczywisty, zarówno teoretycznie jak praktycznie. Lecz należy postawić pytanie: kogo stać na posiadanie wzmacniacza w klasie A pracującego w roli kondycjonera prądu?
Cóż, kiedy ma się najwyższe oczekiwania, to można to rozważać, zwłaszcza gdy są wystarczające środki. Gdy ktoś odczuwa pozytywny wpływ, to czemu nie? Niech sobie zafunduje dwa A-klasowe wzmacniacze – jeden na przodzie pasywny-kondycjonujący; drugi za nim aktywny. A jeśli ktoś nie słyszy i na dodatek uwierzył swym amatorskim pomiarom? Cóż, to też jego sprawa, byleby się z tym nie obnosił, bo nie ma się czym chwalić.
Jeszcze parę uwag o kablach w kontekście pomiarowym
Bardzo ciekawe są historie sprzed ponad 30 lat tyczące miedzi beztlenowej, okablowania głośników, przewodów sygnałowych i zasilających, historie pochodzące z USA i Japonii. Okazuje się, że najbardziej zainteresowani są tym użytkownicy z obszaru zasilania 100-120V. Przy zasilaczach dużych wzmacniaczy, gdzie część zasilania mocy (plus/minus) jest rzędu 70-100V, pierwotna strona do wtórnej ma przełożenie 1:1/1:1,3 – co dla prądu po pierwotnej i wtórnej stronie stanowi ciekawe porównanie: lewy, prawy + suma. W przewodzie zasilającym płynie tu bowiem ponad dwukrotnie większy prąd niż w każdym z osobna głośnikowym i zachodzi pytanie, jaką powinien mieć grubość kabel zasilający, a jaką głośnikowy?
Tego problemu (i zjawiska) nie zaobserwujemy z urządzeniem o mocy poniżej 1W, zasilanego w Europie z sieci 230V; urządzeniem mającym zasilać coś tak niepoprawnego badawczo, jak przykładowo słuchawki Audeze LCD-XC, mające dziury i podbicia w paśmie przenoszenia rzędu aż 8 dB. Czegoś takiego w żadnym razie nie należy traktować jako użytecznego narzędzia testów. Dokładnie to widzimy na obrazkach z testów prowadzącej na takiej bazie pomiary witryny Audiofanatyk. Gdyby już chcieć coś choć odrobinę miarodajnego próbować tak uzyskać, należałoby się posłużyć słuchawkami Sennheiser HD 800, po których można oczekiwać nieco większej precyzji, ponieważ nie ma u nich ordynarnych odkształceń pasma, ale i tak to mało realne.
Na koniec można postawić pytanie: czy jakiekolwiek znaczenie ma kabel zasilający w układzie z kablem głośnikowym? I co z innymi elementami w linii zasilającej urządzenie? Co się stanie, gdy w sieci 230V pojawią się odkształcenia mające rozproszone zmienne w zakresie akustycznym i radiowym, tak od 100 Hz do 10 MHz? To wszak typowe pobudzenia tranzystorów mocy umieszczonych w zasilaczach/wzmacniaczach. Specjalistom od energetyki zwykle nie trzeba tłumaczyć powyżej opisanych zjawisk, sami to doskonale wiedzą. Inaczej ze „specjalistami” audio. W energetyce mamy tabelę metali, które nadają się lub nie, zostały dopuszczone albo nie do konkretnych zastosowań (miedź, srebro, pallad, platyna). Przekroje przewodów są znormalizowane (płaskie, okrągłe, solid core, litz), złącza i zabezpieczenia analogicznie (wartości 6A/10A/16A/20A/60A/100A). Są przeliczenia i dopuszczenia do konkretnych warunków pracy (mierzone na efekt zwarcia w mikrosekundach). Lecz dla zwiększenia bezpieczeństwa można przekroczyć te parametry, można także je zwiększyć celem poprawy parametrów pracy. Można nawet dwu, nawet dziesięciokrotnie. Że to więcej kosztuje? Jak ktoś ma takie wymagania i tego oczekuje, to tobie nic do tego…
Waldemar Łuczkoś
No ok, świetlówki sieją zakłóceniami, ale kto dzisiaj ich używa? Ja mam całe oświetlenie ledowe. Diody LED też sieją? Większość urządzeń audio ma ekrany LED / OLED…
LED też sieją.
Zasilacze do ledów ekstremalnie sieją.
Mimo że mam osobny bezpiecznik i linie do audio to kiedyś jak podłączyłem konsolę PS3 dziecka do wspólnej listwy z audio słyszałem buczenie. Wtedy od razu kupiłem dobry kondycjoner i nie było nic słychać. Kondycjoner do dziś służy doskonale.
A propos – warto obejrzeć film z odsyłacza, można się szczegółowiej dowiedzieć.
Jeśli jest tylko 6 zgonów rocznie, to może w ogóle nie trzeba żadnych zabezpieczeń? Człowieku – właśnie dlatego, że są określone normy, mamy tylko 6 zgonów.
Bardziej durnego argumentu nie słyszałem dawno. Samozaoranie.
Jest tylko tyle zgonów, bo kable prądowe są izolowane.
Izolacja kabli prądowych to jedynie jeden z aspektów polityki zabezpieczeń. Normy uwzględniają nie tylko bezpośrednie zagrożenia.
Oczywiście, że uwzględniają, np. dostatecznie prędkie działanie bezpieczników, z czym niestety w praktyce bywa różnie, podobnie jak z relacjami pomiędzy mocą urządzeń a przekrojami zasilających je kabli.
A propos. Może wytłumaczyłbyś Tonowi składowemu, że zabezpieczenie przed przegrzaniem takiego kabla bierze się z wielkości przekroju i materiału przewodzącego, a nie grubości izolacji. Ten facet nawet tego nie wie. Nie wie też pewnie, że srebrne mogą być cieńsze od miedzianych, a miedziane od aluminiowych.
Panie Piotrze, cieszę się, że obejrzał Pan mój film, jednak mam wrażenie, że jak zwykle albo Pan nie zrozumiał, albo nie chciał zrozumieć tylko po to, żeby pisać takie komentarze. W kwestii izolacji nie chodziło o grubość, ale o rodzaj, a konkretnie o certyfikację do danego zastosowania. Bo w zastosowaniu prądowym nie wystarczy tylko wybrać przewód o odpowiednim przekroju. Jeśli weźmiemy dwa przewody o identycznym przekroju, to może się okazać, że w jednym izolacja nie nadaje się do pracy z 230V i przy skoku napięcia zwyczajnie się stopi/dojdzie do przepięcia. Wielkość przekroju ma wpływ na nagrzewanie się przewodu, ale nie stanowi zabezpieczenia. Jeśli mi Pan nie wierzy, mogę mailem wysłać pismo od Beldena na temat stosowania ich przewodów głośnikowych w kablach zasilających 🙂 I proszę nie gdybać o tym, co „ten facet nie wie”, fantazję ma Pan wybujałą, niestety z rzeczywistością niewiele to ma wspólnego.
Aha, czyli mam rozumieć, że te przewody w Power Guardian mogłyby się stopić, ponieważ urządzenie nie miało certyfikatu, tyle że się nie stopiły, co jest z ich strony złośliwością i poważnym niedopatrzeniem.
Z praktyki kogoś, kto miał w życiu mnóstwo do czynienia z przewodami prądowymi na użytek domowy i przemysłowy – dobrze dobrany przekrój oznacza, że przewód wcale, albo najwyżej minimalnie się nagrzewa. A izolacja powinna być oczywiście szczelna i niepodatna na uszkodzenia, co jest szczególnie ważne dla pracy w środowisku zawilgoconym czy wręcz mokrym, dlatego tam stosuje się grubsze i wielowarstwowe (np. dla pomp pływakowych czy górniczych), co do Power Guardiana zupełnie się nie odnosi, choć oczywiście i on powinien mieć odpowiednią, nie ma od tego wyjątków.
Odnośnie pańskiej wiedzy gdybanie nie jest konieczne, sam się Pan nam przedstawia i często to żenujące. Np. wiedza o tym, jak rzetelnie przedstawiać cudze poglądy. Żenujące też to, że spopularyzował Pan ocenę techniczną tego urządzenia sporządzoną przez kogoś, kto w ogóle nie rozumiał zasady jego działania. A żenujące najbardziej, że pisał Pan na mnie donosy, posiłkując się przy tym podłą metodą wycinania wypowiedzi z kontekstu. Pan, panie Marcinkiewicz, nie posiada jak dla mnie zdolności honorowej, w ogóle nie powinienem z Panem rozmawiać.
Jakie ma znaczenie koszt zdobycia certyfikatu w zasadności jego używania? Jesli coś jest tanie to znaczy, że nie ma sensu? Kolejny przykład logiki „chłopskiej”. Certyfikujący gwarantuje swoim nazwiskiem zgodność z obowiązującymi normami i zabezpiecza producenta urządzeń od odpowiedzialności prawnej z racji nieprzestrzegania przepisów.
Wczoraj zapłaciłem tylko 200 złotych za notarialne potwierdzenie umowy spadkowej – czy z racji tak niskiej opłaty. owo potwierdzenie nie ma sensu.
Nie rozumiem skąd Pan bierze te przemyślenia?
Biorę z tego, że każdy może te uprawnienia łatwo zdobyć. Czy pański notariusz sporządzający umowę też był po trzytygodniowym kursie prawa?
Oto typowa logika przypisujących innym brak logiki. Piszę, że paliły się urządzenia certyfikowane, a ten to jeszcze chwali. No tak, jakby nie miały certyfikatów, to by się dopiero paliły, no nie?
Normy prawa notarialnego są bardziej skomplikowane od norm dopuszczania urządzeń do obrotu. To po pierwsze. Po drugie, normy minimalizują ryzyko, a nie całkowicie go eliminują. Sam fakt posiadania normy nie nakłada zaklęcia bezpieczeństwa na urządzenia, które pracują w zmiennych środowiskowych. Po trzecie wypadki z certyfikowanymi urządzeniami moga posłuzyć do dopracowywania norm bezpieczeństwa, natomiast wypadki z urządzeniami nie spełniającymi norm, to szukamie w igły w stogu siana.
Samoloty muszą spełnić bardzo rygorystyczne normy, by latać w służbie, a i tak wypadki się zdarzają (i to najczęściej one wymuszają korekty owych norm). Czy wsiadłby Pan na pokład samolotu, który nie posiada certyfikatów?
Po pierwsze, stopień skomplikowania oddziaływań elektromagnetycznych jest nieporównanie większy od skomplikowania norm prawnych, mimo iż prawnicy od stuleci wyłażą ze skóry, żeby było odwrotnie.
Po drugie, czytałem ostatnio, że w samolotach rejsowych Boeinga znaleziono w poszyciu pozostawione przez monterów fabrycznych narzędzia. Takie tam mają normy. Ale certyfikaty na pewno są. Miały je też z pewnością dwie maszyny tej firmy, które rozbiły się w ostatnich latach wyłącznie na skutek zainstalowania złego, niesprawdzonego oprogramowania mającego zapobiegać przeciągnięciom; zginęło w przerażających okolicznościach (świadomość nieuchronnej śmierci) kilkaset osób.
Tak przy okazji – mało kto wie, jak grube jest poszycie kadłuba samolotów rejsowych. Lotnicze aluminium ma na części sufitowej 1,2 mm. (Ciut ponad milimetr.) „Lataj LOT-em, trumną potem”, mawiali kiedyś złośliwi.
ad1. zależy od interpretacji. Dla fizyka oddziaływania elektromagnetyczne nie muszą być skomplikowane.
ad2. rozumiem, że gdyby nie było norm i certyfikatów, wspomniane zdarzenia nie miałyby miejsca? To kolejna próba usprawiedliwiania braku elementarnych zasad dopuszczania produktów do biegu. Rozumiem, że ochoczo wsiadłby pan do samolotu z warsztatu pana Edka z sąsiedztwa, który – tak jak pan – podziela niechęć do norm i certyfikatów.
Patryk
Dla twego dobra proszę cię, nie wypisuj podobnych bzdur o elektromagnetyzmie. Jak nie masz wglądu, nie znasz się, to nie zabieraj głosu ostentacyjnym stwierdzeniem. Elektromagnetyzm wyobrażeniowo jest niewyobrażalny, myślowo nieracjonalizowalny. (Wystarczy zajrzeć tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Elektrodynamika_kwantowa) Nie można sobie wyobrazić zachowań tego czegoś, co potocznie nazywa się prądem, to przerasta ludzkie granice myślowe niezależnie od tego czy ktoś jest fizykiem, czy nie. (Zdrowy rozsądek kompletnie nie działa i jest tutaj przeszkodą.) Owo coś się ujmuje w równaniach (nawiasem mówiąc bodaj Hertz poprawiał formuły Maxwella), teraz to wszystko jest wpisane w tak zwany Model Standardowy, łączący trzy rodzaje oddziaływań, o którym sławny fizyk noblista powiedział, że swobodne operowanie myślowe w jego ramach przekracza ludzkie możliwości. Tak więc prawnicy są bez szans, chociaż i oni zdrowy rozsądek już dawno zarzucili, nie mówiąc o przyzwoitości. (Niegłupio będzie też zajrzeć tutaj: https://forbot.pl/blog/czym-jest-prad-elektryczny-oto-czeste-bledne-wyobrazenia-id51841)
ad.2
Czy fakt krytykowania przeze mnie sposobu przyznawania certyfikatów i przestrzegania norm jest wg Ciebie tożsamy z negowaniem przeze mnie norm i certyfikatów jako takich? Bo jeśli tak, to jesteś w błędzie.
Komiczna próba odpowiedzi portali „Ton składowy” i „Audiofanatyk”, z nieustającym wydrwiwaniem, głupimi minami i przede wszystkim przypisywaniem komuś nie jego poglądów. https://www.youtube.com/watch?v=8o1JN8rHZgg
Wyjaśniam zatem, bo chyba to nie dotarło:
1. Nigdy nie miałem zamiaru bronić wyrobu Power Guardian od strony wymogów bezpieczeństwa. Nigdy żadnego wyrobu od tej strony nie oceniałem, to nie są moje kompetencje.
2. Podczas pisania recenzji nie wiedziałem, że produkt jest oferowany. (Mało ważne, no ale.)
3. Natomiast po uzyskaniu z fachowej strony zastrzeżeń odnośnie tego wyrobu, w komentarzu do jego recenzji zabroniłem użycia.
4. Artykuł jest poświęcony prawie wyłącznie temu, że Power Guardian faktycznie poprawia obraz i dźwięk, na co istnieje także teoretyczne uzasadnienie. Co dla jego krytyków jest podwójnie zabójcze – nie potrafili dociec mechanizmu jego działania i zaprezentowali słabość zarówno swojego sprzętu jak i organów zmysłowych.
5. I nie, panie Marcinkiewicz, nigdy nie twierdziłem, że Power Guardian poprawia obraz zwłaszcza na monitorach CRT. W ogóle z nimi go nie testowałem. (Oto jeden z przykładów opowiadanych na filmiku banialuk.)
6. Natomiast trzeba oddać – urządzenie faktycznie okazało się nie spełniać wymogów towaru rynkowego, czego sam nie dostrzegłem.
Ale przecież Pan tego wyrobu bronił w komentarzach u mnie na Facebooku, właśnie od strony wymogów bezpieczeństwa. Ba, robi to Pan nawet w tym tekście, bo przecież tylko 6 osób rocznie ginie od porażenia, prawda? Cieszę się, że po uzyskaniu fachowej opinii na temat tego wyrobu, zabronił Pan jego użycia, ale dlaczego w tym tekście Pan tego broni? Uszy do góry i niech się pali, czy jak to tam Pan na końcu napisał. Teoretyczne uzasadnienie, które Pan podał jest absurdalne i nie ma związku z elektrotechniką. Wyjaśnienie wszystkich bzdur napisanych tu przez Pana wymagałoby kilku stron tekstu, jeśli jest Pan jednak ciekaw – w tej komicznej próbie odpowiedzi, kilku specjalistów odpowiedziało w komentarzach na Pana tezy. Jeden nawet rozpisał się właśnie na kilka stron maszynopisu, polecam lekturę. Dopasowywanie jakichś ogólnych stwierdzeń do tezy jest niezbyt ładnym zagraniem, ale po wszystkich wycieczkach ad personam nie spodziewałem się niczego innego. A skoro urządzenie nie spełnia wymogów towaru rynkowego, to dlaczego nie posypać głowy popiołem i nie napisać tego wprost, a nie szyć jakieś banialuki i kluczyć dookoła?
Do tej wypowiedzi identycznie odnosi się uwaga o nierzetelności przedstawiania cudzych poglądów.
1. Nie oceniałem Power Guardiana od strony norm bezpieczeństwa, tak samo jak nie robiłem tego w odniesieniu do wszystkich innych testowanych wyrobów. To nie są moje kompetencje, ja się tym nie zajmuję. Dlatego posypywanie głowy popiołem nie wchodzi tu w rachubę. Jeżeli ktoś już ma się posypywać, to ewentualnie producent, o ile uzna za stosowne. O ile wiem, nie uznaje, chociaż w ocenie specjalisty włącznik, bezpiecznik i podłączenie masy to niezbywalne wymogi, czyli urządzenie powinno zostać poddane zabezpieczającym przeróbkom, co nie jest aktualne wobec wycofania wyrobu.
2. Ku memu zaskoczeniu najbardziej oburzyła pańskich czytelników statystyka odnośnie zgonów. (Pozdrowienia dla „Soku z buraka”, mocno wśród nich reprezentowanego i dla pozostałych pisujących spod kont skrzętnie skrywających dane o piszącym.) To skandal, tylko tylu? Ale to właśnie dowód na niezbywalność obecności certyfikatów i przestrzeganie norm. Hura!!!
Z praktyki elektrycznej (dużej) wiem, że to przestrzeganie jest często na opłakanym poziomie, kopnięcia prądem liczą się w skali kraju pewnie w dziesiątkach tysięcy. Ale na szczęście okoliczności śmiertelnego porażenia wymagają przepływu prądu przez denata, a o to od kopnięcia zdecydowanie trudniej. Pewnie, gdyby kopnięcie od urządzenia (np. audio) tknęło kogoś akurat opartego o kaloryfer, rzecz mogłaby się źle skończyć, ale prawdopodobieństwo tego niewielkie. O wiele większe pożarowe, a jeszcze większe tego, że certyfikat bezpieczeństwa z tyłu na urządzeniu to drukowane pustosłowie. Inaczej nie byłbym świadkiem aż czterech pożarów. Rąbie się te certyfikaty bez żadnego sprawdzania. (Inaczej z lodówkami czy pralkami, ale to inny poziom ogólności przemysłowo-użytkowej i otoczenia niezbywalnie wilgotne.)
3. Daruj Pan sobie pouczanie odnośnie zachowania, specu od głupich min, przemilczeń i przeinaczeń. Nie zmuszaj mnie do tego, żebym ten twój film przeanalizował, bo chleba z tego miał nie będziesz.
4. Do wypowiedzi specjalistów może się specjalista odniesie, o ile będzie mu się chciało ich szukać. Ale może niech przyjdą tutaj, bo chyba adresują się tutaj.
5. Jeszcze odnośnie mojej wypowiedzi, że mieszkam w drogiej dzielnicy. Ale się potoczyła beka, nie? A teraz moje pytanie: dlaczego napisałem „drogiej”, a nie „spokojnej”? Przecież by beki nie było. No ale jest różnica. Jaka?
Wynik analizy tego tekstu przez AI:
„Przeanalizowałem dostarczony artykuł pod kątem merytorycznym i prawnym. Oto moja ocena:
Analiza merytoryczna
Elementy poprawne
Wysokie harmoniczne w sieci – opisane zjawisko rzeczywiście występuje i stanowi problem energetyczny
Odbiorniki nieliniowe – lista urządzeń generujących zakłócenia jest prawidłowa
Zasilacze nieliniowe – podstawowy opis działania zasilaczy ma sens technicznie
Problematyczne twierdzenia
1. Pseudonaukowe podejście:
Brak obiektywnych testów słuchowych w ślepą
Opieranie się wyłącznie na subiektywnych wrażeniach
Dyskredytowanie pomiarów instrumentalnych jako „amatorskich”
2. Nieuzasadnione roszczenia:
Twierdzenie o słyszalnych różnicach bez dowodów naukowych
Sugerowanie, że drogie kable i kondycjonery automatycznie oznaczają lepszą jakość
Brak wyjaśnienia mechanizmu wpływu na jakość dźwięku
3. Argumenty ad personam:
Atakowanie osób prowadzących testy zamiast merytorycznej dyskusji
Sugerowanie, że krytyka wynika z „antiaudiofilskiej postawy”
Analiza prawna
Potencjalne naruszenia
1. Wprowadzanie w błąd konsumentów (art. 5 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji):
Nieudowodnione twierdzenia o skuteczności produktów
Brak ostrzeżeń o subiektywnym charakterze ocen
Prezentowanie opinii jako faktów naukowych
2. Bezpieczeństwo produktu:
Autor przyznaje, że Power Guardian nie ma certyfikatów bezpieczeństwa
Bagatelizowanie ryzyka porażenia prądem
Ironiczne podejście do certyfikacji („może się nie zapali?”)
3. Nierzetelne praktyki informacyjne:
Brak jasnego rozdzielenia między reklamą a opinią
Sugerowanie wyższości produktów bez certyfikacji nad certyfikowanymi
Szczególnie problematyczne fragmenty
Bezpieczeństwo: „Nie zapalił się też Power Guardian (…) Wolałem już nie sprawdzać jego wpływu na urządzenia”
Certyfikacja: Dyskredytowanie procesu certyfikacji jako trywialnego
Koszty: Ukrywanie rzeczywistych kosztów eksploatacji do końca tekstu
Podsumowanie
Artykuł zawiera mieszankę prawdziwych informacji technicznych z nieuzasadnionymi twierdzeniami marketingowymi. Główne problemy to:
Prawnie: Potencjalne wprowadzanie w błąd konsumentów i bagatelizowanie kwestii bezpieczeństwa
Merytorycznie: Brak naukowego podejścia do testowania, opieranie się na subiektywnych wrażeniach
Etycznie: Ataki personalne zamiast merytorycznej dyskusji
Rekomendacja: Artykuł należy traktować jako opinię, nie jako źródło rzetelnej informacji technicznej. Konsumenci powinni szukać niezależnych testów opartych na metodologii naukowej przed podjęciem decyzji zakupowej.”
Odnośnie wygenerowanych przez AI krytyk.
– „Brak obiektywnych testów słuchowych w ślepą”
Pardon, ale w jaką ślepą? Cały długi artykuł poświęciłem kiedyś ślepym testom, zakładając, że o nie chodzi. (https://hifiphilosophy.com/muzyka/filozofia/testy-abx/) Jako z wykształcenia epistemolog wiem, że odnośnie sprzętu audio obiektywizacja z ich strony nie jest możliwa, co tam zostało uzasadnione.
– „Opieranie się wyłącznie na subiektywnych wrażeniach”
A na jakich wrażeniach ma się oprzeć recenzent – przeprowadzić ogólnospołeczną ankietę?
– „Dyskredytowanie pomiarów instrumentalnych jako „amatorskich”
Nie ja je zdyskredytowałem tylko fachowiec, inżynier elektronik.
– „Twierdzenie o słyszalnych różnicach bez dowodów naukowych”
Przed twórcami AI najwyraźniej jest jeszcze dużo pracy.
– „Sugerowanie, że drogie kable i kondycjonery automatycznie oznaczają lepszą jakość”
Nigdzie nie pada taka sugestia. Panda natomiast taka, że sprzęt użyty przez Audiofanatyka był nieadekwatny.
– „Brak wyjaśnienia mechanizmu wpływu na jakość dźwięku”
To zostało dokładnie wytłumaczone opisem mechanizmu osłabiania wpływu wysokich harmonicznych.
„Atakowanie osób prowadzących testy zamiast merytorycznej dyskusji”
Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie, chciałoby się powiedzieć. Ale merytoryka radykalnie przeważa nad personalnymi ocenami, czego nie można powiedzieć o drugiej stronie.
„Sugerowanie, że krytyka wynika z „antyaudiofilskiej postawy”
Po części niewątpliwie, czegóż to się nie robi dla szerokiego poklasku.
„Nieudowodnione twierdzenia o skuteczności produktów”
Uzasadnione moją, jako krytyka, oceną. Uzasadnione też merytoryczną analizą mechanizmu działania.
„Brak ostrzeżeń o subiektywnym charakterze ocen”
To się rozumie samo przez się, recenzje zawsze są subiektywne i inne nie będą.
„Prezentowanie opinii jako faktów naukowych”
Przykłady?
„Bagatelizowanie ryzyka porażenia prądem”
Nieprawda. Wyłącznie stwierdzenie faktu, że jest niewielkie (na bazie danych statystycznych i analizy sytuacyjnej).
„Ironiczne podejście do certyfikacji („może się nie zapali?”)
Oto kolejny dowód słabości myślowej AI, podzielany z nią niestety przez wielu ludzkich komentatorów. Ta ironia nie jest wyrazem lekceważenia, a szczególnego zatroskania faktem, że certyfikowane urządzenia ulegają pożarom, co najogólniej mówiąc jest skandalem.
„Brak jasnego rozdzielenia między reklamą a opinią”
Żadna z moich recenzji nie ma charakteru reklamowego.
„Sugerowanie wyższości produktów bez certyfikacji nad certyfikowanymi”
To nie sugestia, to spostrzeżenie. Akurat tak się zdarzyło, że niecertyfikowane urządzenia się nie paliły, co wystawia jak najgorsze świadectwo wystawiającym certyfikaty.
„Dyskredytowanie procesu certyfikacji jako trywialnego”
W stosunku do urządzeń audio jest on najwyraźniej trywialny. Inaczej by nie płonęło.
„Ukrywanie rzeczywistych kosztów eksploatacji do końca tekstu”
Nonsens.
„Artykuł należy traktować jako opinię, nie jako źródło rzetelnej informacji technicznej. Konsumenci powinni szukać niezależnych testów opartych na metodologii naukowej przed podjęciem decyzji zakupowej.”
Powodzenia!
To ciekawe, ze slepe proby sa od setek lat stosowane w kazdej dziedzinie nauki i swietnie sie sprawdzaja.
Za wyjatkiem sprzetu audio, gdzie jakims cudem nie dzialaja.
Naprawde bardzo ciekawe dlaczego.
Przeczytałeś artykuł z odsyłacza, czy tak sobie tylko luźno konstatujesz?
Tak, przeczytalem, nie komentuje czegos, czego nie czytalem.
Paveu
Pawełku, ty niczego nie komentujesz, ty umiesz tylko napisać: „A właśnie, że nie!”
Paveu : ślepe testy także trzeba umieć wykonać – a nie w nich tylko formalnie uczestniczyć by o nich później opowiadać z ironią . By mozna było do nich sie przygotować, wybiera sie osobniki (do tych testów) które posiadają doświadczenie w temacie i takich którzy jego nie posiadają. Zakłada sie progi błędów. W ślepych testach dokonano kiedyś oceny wpływu wycięcia pasma w widmie dla systemu kodowania antypirackiego dla formatu CD. Jedynym inż dźwięku który spośród grona wykazywał odróżnienie tego „elementu” 100/100, był niejaki p. A. Lipiński, realizator. I tylko dlatego że jedna osoba rozróżniała w dźwięku HiFi wpływ wycięcia pasma wąskiego (3,5kHz) – za każdym razem, nie wprowadzono tego systemu do przemysłu fonograficznego w USA. Czy pozostali uczestnicy testu (chyba dziewięciu) to byli amatorzy? Nie. A to oznacza, że sporą grupą statystycznie jest jednak grono – mniejszych lub większych, ignorantów. I tak jest w każdej dziedzinie. W polityce także. Dlatego jest jeden król i grono niżej notowanych specjalistów.
@divaldi
No wlasnie nie, bzdury wpisujesz. Slepe proby sa po to zeby nie bylo potrzeby uzywania osobnikow którzy posiadają doświadczenie w temacie i takich którzy jego nie posiadają.”
Przejrzałem fejsbukowe komentarze u dwóch elektrycerzy z początku artykułu. Zwyczajowa odprawa zaklęć w stylu „Co też on ćpa”, „płaskoziemcy” itd.
Do elektrycerza Marcina, który oczywiście zawrzasnął „Wyszło na nasze!”, bo co niby miał wrzasnąć, kiedy się okazało, że z artykułu nic nie kuma i że mu się głupio zdawało, że weźmie temat z marszu: Powiedz temu swojemu pajacowi od argumentu „nie miał jamnika”, że jamnika faktyczne nie miałem, ale miałem 22 psy, w większości nowofundlandy i kaukazy.
Do elektrycerza Jakuba: Z niczego się nie wycofuję, a gdybym już to robił, to rakiem, a nie okrakiem 🙂 (Czego oni te dzieci uczą obecnie w szkołach?) Aha – i ten specjalista od oględzin nie ma w ofercie kondycjonerów. Nie buduje ich ani nimi nie handluje. Natomiast na elektronice zna się jak mało kto. Kto natomiast się żali – komu i o co – to już z litości pominę.
Z artykułu nic nie kumam, bo to banialuki 🙂 Jeśli byś zapytał innego specjalisty, który przypadkiem nie zajmuje się wyrabianiem audiofilskich produktów, może by Ci to wyjaśnił. A na nasze wyszło, podtrzymuję. Szkoda tylko, że w komentarzach, bo dopiero tu wprost przyznał Pan, że recenzowany filtr nie spełniał wymogów bezpieczeństwa. O to była ta cała wrzawa. Dokładnie o to i tylko o to 🙂 Co do jamnika, nawet nie wiem, o co chodzi i zasadniczo mam to gdzieś. Jeśli masz wąty do jakiegoś komentującego mój post, miło by było gdybyś wyjaśnił to z komentującym.
Pozwolę sobie jeszcze odnieść się do punktu, w którym mowa, że specjalista od oględzin nie ma w ofercie kondycjonerów. W takim razie co to jest? https://divaldi.pl/category/kondycjonery/
Peace out, nie mam zamiaru czytać Twoich dalszych komentarzy na ten temat.
Nie, nie chodziło głównie o to, czy produkt jest bezpieczny, a przede wszystkim o to, że jest bezużyteczny. Niczego nie poprawiający i kosztowo przeszacowany, a że pozbawiony plakietki i mający za cienkie druty, to tak dopiero przy okazji. (Ani portal „Stereo i kolorowo”, ani „Audiofanatyk” nie miały zgody na rozbiórkę, zrobiły to wbrew ustaleniom łamiąc słowo. Powinny tego nie robić, natomiast mogły zgłosić zastrzeżenia do kwestii bezpieczeństwa i wokół tego rozkręcać sprawę; pójść gdzie trzeba z ostrzeżeniami, gdyby nie uzyskały zgody na przeprowadzenie wewnętrznych oględzin.) Ale kiedy się okazało, że jednak pewnie działa, może poprawiać dźwięk i obraz wbrew naszym przekonaniom, to użyteczność już nieważna, liczy się bezpieczeństwo.
Kondycjonery marki Divaldi? Ciekawe, nawet nie wiedziałem. Ta firma się rozwija i mnie się tym nie chwali. Trzeba to będzie sprawdzić.
Mam uwagę do zdania, że prąd stały jest bardziej niebezpieczny niż zmienny (przemienny). Jest to totalna bzdura i brak podstawowej wiedzy . Jest wręcz odwrotnie. Poziomy napięć stałych, które są bezpieczne lub warunkowo bezpieczne są sporo wyższe niż dla prądu przemiennego.
Rzecz dyskusyjna, natomiast faktem, że skierowano pod adresem Thomasa Edisona gratulacje odnośnie tego, że przepchnął ostatecznie projekt krzesła elektrycznego na prąd zmienny, jako ten bardziej niebezpieczny, podczas gdy (jak było początkowo zakładane) zasilanie ich prądem stałym dałoby egzekucje krótsze i mniej okrutne.
PS
Pewnie dziś ten materiał filmowy już nie jest dostępny, ale kilkanaście lat temu, kiedy w Sieci nie było prawie cenzury, można było oglądać relacje filmowe z egzekucji na krześle elektrycznym. Piekło na Ziemi. Długo trwające.
Tytułem wyjaśnienia: „DIVALDI Sound & Design” , a „divaldi” – to inny podmiot osobowy, jest to zbieżność fonetyczna .
DIVALDI Sound & Design – to firma , a divaldi to nick z portalu Audio Stereo – istniejący od ok 20 lat . Proszę o nie łączenie w jedno tych dwóch nazw.
Przepraszam firmę DIVALDI Sound & Design za nieporozumienie. Firma poprosiła o zmianę nicka na inny .
Co do bezpieczeństwa urządzenia – oczywiście że były wątpliwości. Dla mnie zasadnicze. Tu chodziło bardziej o wpływ urządzenia – jest czy nie ma. Dla jednych działa dla drugich nie.
„Tu chodziło bardziej o wpływ urządzenia – jest czy nie ma. Dla jednych działa dla drugich nie.”
No nie, to niestety tak nie dziala, ze dla jednych jest a dla drugich nie ma.
Tam nie bylo zadnego wplywu. Czy ktos chcial, czy nie chcial, czy slyszal, czy nie slyszal, to urzadzenie w zaden sposob na jakosc dzwieku nie wplywalo.
Powiem krótko – nonsens.
Aha, nonsens. A cos wiecej moze?
Audiofanatyk – (nie)sprzedaż własnych kabli pewnie pociągnęła za sobą kilka kredytów i chłopina się wyżywa na kim popadnie. Frustracja nie sprzyja obiektywnym opiniom. Wystarczy przeczytać recenzje opampów, które pomierzone przez Audiofanatyka „nie grają, bo przyrządy pomiarowe tego nie pokazały…). Każdy, kto miał do czynienia z lampami, czy opampami doskonale wie, że mają OGROMNY wpływ na dźwięk.
Co do Tonu Składowego, to jest typ człowieka, dla którego Wigry3 jest doskonałym rowerem, ponieważ każdy jego element spełnia swoją funkcję. Nie mam pojęcia, czemu Pan Piotr wdaje się z tymi ludkami w polemikę – szkoda czasu. Wiemy, kto ma szacunek wśród entuzjastów audio.
👍
Zgadzając się z ogólną diagnozą dodam, że nie można dawać milczącej zgody na propagowanie bredni spod szyldu „Wszystko gra jednakowo, szkoda na droższe pieniędzy!!!” Ta bzdura krąży od bardzo dawna i dotyczyła już bodaj wszystkiego poza kolumnami i słuchawkami – od źródeł poprzez kable po wzmacniacze wszystko grało już jednakowo, a tylko kosztowało różnie. Co (i to ten najlepszy moment dla tego głosicieli) dawało asumpt do szydzenia z obywateli tego nie wiedzących i wywyższania siebie. Sporo już „guru” tego poglądu na internetowe oczy widziałem, najnowszy, bardzo popularny, skrewił przed AVS, wcześniej przed przyjechaniem do mnie. Woli z progu własnej chałupy wypasać swoje stado krów, tuczących się opowieściami o głupich audiofilach. Którzy skądinąd sami nierzadko dają podstawy do kierowania pod swym adresem szyderstw głupimi pomysłami i przesadą, ale czymże to jest w porównaniu do przykładowo każdej jednej parady LGBT, jałowego kolekcjonowania znaczków i monet, całymi dniami spędzonymi na bezproduktywnym łowieniu ryb, albo uporczywego biegania, o którym przecież wiadomo, że u osób powyżej trzydziestki działa destrukcyjnie na stawy. Tak czy tak życie się kończy – z bieganiem albo bez, z muzyką albo bez i z wiedzą albo bez – wraz z Internetem wykształciły się grona z lubością spędzających je na opluwaniu innych. Szerzej o tym pisałem tutaj: https://hifiphilosophy.com/audiofilizm-a-kwestia-glupoty/ i tutaj: https://hifiphilosophy.com/o-sensie-i-rozterkach-audiofilizmu/?caly-artykul=1
A jeszcze niedawno sie pan oburzal, ze zarzucano mu podejscie „im drozej tym lepiej” a tu prosze, okazuje sie ze >nie można dawać milczącej zgody na propagowanie bredni spod szyldu „Wszystko gra jednakowo, szkoda na droższe pieniędzy!!!”< Prosze sie zdecydowac jaka jest rzeczywistosc.
Rzeczywistość jest złożona – jak zwykł zaczynać odpowiedź na każdym egzaminie mój kolega z roku. (Wtedy nawet egzaminy z logiki matematycznej i teorii mnogości były ustne.) Najczęściej bywa tak, że droższe znaczy lepsze. Ale jest od tego wiele wyjątków, dlatego mały kwantyfikator. „Istnieją rzeczy tańsze lepsze od drogich” – co znaczy, że nie wszystkie droższe są lepsze od tańszych. A pisanie, że wszystko (np. odnośnie kabli) gra jednakowo, toteż droższe zbyteczne i oszukańcze, jest zwyczajną nieprawdą – i tyle.
Zapamiętajcie raz na zawsze: nie ma różnic między kablami
https://www.junkosha.com/en/innovation/case05
W punkt!
A wie pan moze dlaczego cena takich wysoce specjalistycznych kabli zaczyna sie od kilkuset dolarow za metr (https://store.nwsnext.com/catalogsearch/result/?q=Junkosha) a cena kabli audofilskich od o wiele wyzszego poziomu?
Rewelacyjny audiofilski interkonekt Oyaide AZ-910 też kosztuje kilkaset euro.
Tak jeszcze dodatkowo: proszę sobie przeczytać, jakimi mocami produkcyjnymi dysponuje Junkosha, jaka to skala produkcji: https://www.junkosha.com/en/innovation/case03
Lecz co innego najważniejsze – wszystkie kable grają tak samo! To opinia wielu tysięcy geniuszy skupionych wokół portalu „Ton Składowy” oraz samego Audiofanatyka.