Recenzja: Sennheiser HD 820

Brzmienie

I zyskały szklane osłony.

   Zacząłem od porównań całej trójki z ósemką w nazwie za pośrednictwem dedykowanego HDV 820, spiętego z PC-tem kablem USB ifi Gemini poprzez iDefendera i iUSB3.0. Windows 10 Professional natychmiast rozpoznał urządzenie, więc słuchać można było od razu, lecz że to usłyszane tak nie do końca mnie zadowoliło, to jeszcze spróbowałem podłożyć pod tego HDV 820 stopki antywibracyjne Avatar Audio Nr1 – i natychmiast duża poprawa. Naprawdę duża, więc spraw tych nie radzę lekceważyć.

Z Sennheiser HDV 820: Kabel vs kabel

1.) Zacząłem od porównywania HD 820 z różnymi kablami, najpierw najpospolitszym własnej firmy na duży jack 6,35 mm.

Dźwięk się zjawił przyjemny, naturalnie ciepły, wysoce muzyczny i ładnie ubarwiany pozbawionym obcości pogłosem. Bez śladu przegrzania i jakiejkolwiek natarczywości, a także bez przesadnego optymizmu – uczuciowo indyferentny. Dokładnie też wyważony, nie oscylujący ku jakiemukolwiek ekstremum; w tym z sopranami traktowanymi spokojnie, bez żadnej próby żyłowania. Ogólnie dobrze nasycony, średnio gęsty, niewątpliwie mający cielesne podścielisko i z basem rozległym, nisko schodzącym, nie zlanym. W ramach tej równowagi też równowaga pasma, bez żadnego czegoś uwypuklania. Lecz równowaga tonalna nieznacznie w stronę dołu, ale tylko na tyle, by właśnie ta substancja, spokojny sopran i ogólna przyjemność. Wszystko to, jak przystało na słuchawki z serii 800, na scenie bardzo dużej – szerokiej i głębokiej. Głębszej jednak niż szerszej, co sam zdecydowanie wolę. I także, tak jak lubię, z horyzontem na linii wzroku i odczuwalną magią wielkiego obszaru. Co może w tym najciekawsze, to te soprany spokojne, nie forsujące się, choć słyszalne jako szum tła, a jednocześnie wszelkie sopranowe misteria znakomicie oddane; z koronkowością, srebrzeniem, wibracją, gracją, trylem. I tym efektowniejsze, że wszystkie brzmienia długo podtrzymywane, żadnego rwania, niedoróbek.

Nad znanym przetwornikiem.

2.) Czy coś wniósł do tego symetryczny 4-pin? Owszem – większą nieco głośność, większą bezpośredniość i większą natarczywość. Dźwięk poprzez niego podany zdecydowanie mocniej atakował pierwszym planem, pogłosem i ożywieniem tła. Zarzucił spokojny charakter skupiony na przyjemności, na rzecz parcia i mocniejszego wciskania słuchacza w muzykę. Mocniejsze osaczanie, silniejsze brzmieniowe kontrasty, więcej też nieco szorstkości i jaskrawości tekstur. Sopran bardziej atakujący, wokaliści bardziej ku nam zwróceni i chcący powiedzieć więcej, dobitniej. A sama przestrzeń też bardziej natarczywa – mniej melancholijna i tajemnicza, a bardziej dotykająca i rozwibrowana, aż momentami kłująca. I przy tej natarczywości mniej nieco kultury brzmienia. Mniej poetyki, więcej wyczynu – pragnienia zaimponowania. I rzeczywiście imponowanie, ale nie wszystko całkiem w porządku. Co można zwalić na karb tego, że przy tym kablu symetrycznym o wiele bardziej doszły do głosu słabości poprzedzającego go kabla USB, a ściślej tego nie dość dobrego transferu, uwydatniającego wady komputerowej muzyki. I Foobar 2000 był na to za słabym remedium.

3.) A teraz  kwintesencja i nowość jednocześnie – kabel ze złączem Pentaconn, opracowany niedawno przez Sony. Pierwotnie jako lekarstwo na słabość złącza symetrycznego 2,5 mm stosowanego w sprzęcie przenośnym, ale poczytywany coraz częściej za najlepszy w ogóle. Nie wiem czy lepszy niż 2 x 3-pin – to będzie mógł pokazać dopiero poprawiony wzmacniacz iFi PRO wyposażony w oba złącza – ale jak rzecz się ma w odniesieniu do 4-pinu? Powiem tak: większa bezpośredniość skutkiem mocniejszego ataku dźwiękiem przy Pentaconnie została, jednak dźwięk poprawił kulturę. Zaoferował w pewnym stopniu syntezę wyższej z kabla niesymetrycznego z ofensywą postawą symetrycznego 4-pinu. Mniej poezji i mniej tajemniczości, a za to więcej ciepła. I wraz z tym ciepłem także większa bliskość pierwszego planu, słabsze widzenie perspektywy, mocniejsze osaczanie – pozbawione dystansu, dotykowe. Ale też większa niż z 4-pinem płynność, dłuższe wybrzmienia i lepsze łączenie trójwymiarowości z przestrzenią. Inny na pewno styl aniżeli ze złączem niesymetrycznym i moim zdaniem nie lepszy. Zresztą, zależnie od muzyki. Bo wokalna z tą niewątpliwie lepszą bezpośredniością, choć nieco skażona nadmiernym pogłosem, ale ta bazująca na ogromie scenicznym mniej niezwykła i z nie tak piękną linią horyzontu. Niewątpliwie zatem złącze Pentaconn udowodniło przewagę nad 4-pinem, ale względem dużego jacka pokazało jedynie odmienność.

Osadzonym w tej większej komorze.

4.) I na koniec kabel Tonalium; trzy razy droższy od oryginalnych i zakończony 4-pinem. Nie wiem jak grałby z Pentaconem i raczej się zaraz nie dowiem, ale jemu 4-pin nie przeszkodził w podaniu o wiele lepszej muzyki. Gorętszej, bardziej złożonej, zdecydowanie bardziej zaangażowanej i dużo bardziej prawdziwej. Także, a może nawet przede wszystkim, z o wiele lepiej ukształtowanym pogłosem, który tylko wzbogacał, a nie sam siebie wysuwał. W sumie jednak najbardziej ważyło to, że muzyka z tym kablem o wiele była bogatsza i bardziej była sobą. Ciepłym strumieniem topiącym w swym pięknie słuchacza, tak że przestaje on myśleć o czymkolwiek poza muzyką. Coś takiego może być niewłaściwe dla belfra albo dla starych ciotek, ale słuchacz lubiący muzykę na pewno takie coś woli. Być zatopionym w niej i tylko muzykę przeżywać, a nie tak sobie słuchać czegoś dziejącego się bardziej obok. Co ciekawe, Tonalium grając poprzez własną przejściówkę na duży jack też odrobinę zwiększał kulturę w sensie poetyki dźwięku, zwłaszcza jego płynności, ale w zdecydowanie mniejszym stopniu i też oczywiście tracąc na cennej bezpośredniości. To jednak sprawa wzmacniacza, jego organizacji wewnętrznej, a sprawa kabla taka, że dużo więcej wyciskał, o wiele bardziej oszałamiał. I jeszcze malkontentom rzucę, że nie miałbym nic przeciw temu, żeby jakiś kabel temu Tonalium spuścił lanie, ale na razie takie lanie jedynie w retrospekcji. Lepszy był Entreq Atlantis, ale formalnie go już nie ma; a kiedy był w normalnej ofercie, to dziesięć tysięcy kosztował. (Tak, właśnie tyle kosztował sam kabel dla HD 800.)