Recenzja: Sennheiser HD 630VB

Budowa

Zaczyna się jak to u Sennheisera – od klasycznego, eleganckiego opakowania.

   Słuchawki HD 630VB dla firmy Sennheiser budowę mają przełomową – i wcale nie przesadzam, choć ktoś mógłby nie przyjrzawszy się tak twierdzić. Bowiem popatrzcie uważnie – to pierwszy spośród droższych i bardziej ekskluzywnych modeli tej marki, u którego muszle są okrągłe. Tak więc gdyby nie napis na pałąku i firmowe znaki na chwytakach regulacyjnych, w ciemno by można zgadywać, że to  jakiś Beyerdynamic. Podłużne, jajowate przetworniki to był dotąd znak firmowy Sennheisera, powtarzany we wszystkich wysokich modelach, a tu – trach! – i jesteśmy wykołowani. A kołują nas te HD 630VB nie tylko kształtem muszli i przetwornika, ale także dodatkowym kółkiem wraz z orientacją. Kółko umieszczono na prawej muszli i jest czarne, a orientacja okazuje się zmyłkowa, gdyż kabel też dochodzi do prawej. Dotąd wszystkie słuchawki o pojedynczym podpięciu miały wiodący do lewej, a tu jest na odwrót i dopiero kształt mocowań pałąka pozwala się w tym zorientować. Do lewej czy prawej, to w końcu nie jest aż tak ważne, chociaż przeciętny człowiek woli mieć prawą rękę swobodniejszą, wszakże poza długością i stroną podpięcia mam do tego kabla jeszcze jedną uwagę. Wykończono go bowiem szorstkim oplotem, co w sytuacji gdy jest tak krótki, musi powodować przy wielu okazjach ocieranie o ubranie, a wówczas odgłosy tarcia przeniosą się do wnętrza muszli. Panowie i panie od Sennheisera – szybciutko wymieńcie ten kabel na odpinany z dodaniem dłuższego, albo chociaż sam dłuższy zainstalujcie ze skracającą nawijką – i tak czy owak zawsze w gładkim, jak najbardziej śliskim oplocie, bo nie uchodzi. No, nie uchodzi.

Uchylmy więc rąbka tajemnicy. W końcu Sennheiser pokazał długo oczekiwane HD.630VB

Jak często u słuchawek do aparatury wędrownej jest na tym kablu zainstalowany mikrofon do obsługi połączeń telefonicznych, wspierany tym czarnym kółkiem na prawej muszli i niewielkim suwakiem też na na niej, za pomocą którego wybieramy tryb pracy dla urządzeń applowskich, bądź którychkolwiek innych. Na kółku są trzy przyciski (dół, góra, środek), pozwalające  regulować głośność i przyjmować bądź odrzucać połączenia, jednak dla audiofila na pewno najważniejsze będzie, że kręcąc pierścieniem na jego obwodzie dozujemy siłę basu. Zakres tej regulacji jest bardzo znaczny, oszacowany na +/- 5 dB, a z pełnym basem słuchawki grzmocą aż miło.

Całość konstrukcji, to znaczy muszle, prowadnice i sam pałąk, są ze stopów  aluminium, co nadaje wyglądowi sympatycznego, srebrzystego połysku i elegancji. Pady i pałąk są z kolei obszyte popielatym tworzywem o miłym dotyku, nie powodującym pocenia. Wygoda jest analogiczna do też okrągłych słuchawek Beyerdynamica, względem których obwód u Sennheisera jest chyba nieznacznie większy, ale za to pady szersze. Waga okazuje się średnia i wynosi 400 g, a siedzą te HD 630 na głowie solidnie. Regulacja zawieszenia także nie nastręcza problemów, a słuchawki można odkładać na płask, ale pokrętnie, bo zdejmując z głowy do góry muszlami, co sugeruje, że początkowo projektowano kółko i kabel po lewej. Można je również składać i pakować do dołączonego etui, a ponieważ muszle chodzą w trzech osiach i wszystkie wymiary dobrano poprawnie, to poza tym kablem reszta jest jak najbardziej pozytywna i godna pochwały.

Rzut oka na opakowanie

Od strony czysto technicznej dowiadujemy się tyle, że impedancja wynosi 23 Ω, pasmo przenoszenia 10 Hz – 42 kHz, maksymalne ciśnienie dźwięku 114 dB, a zniekształcenia harmoniczne lądują poniżej 0,08%. Jasne jest też, że to konstrukcja zamknięta i napomknięto także, że cewki nawinięto drutem aluminiowym, natomiast wszystko pozostałe schowało się w cieniu. Nie wiadomo zatem jaka jest średnica membrany, jaka bliżej konstrukcja przetwornika, ani nie znamy skuteczność. Lecz że inni także często tym się nie chwalą, przeto nie ma się czego czepiać. Cena natomiast jest znana i dużo wyższa niż u mających podobne własności słuchawek Beyerdynamic Custom One Pro, które są także zamknięte i bas mają regulowany, a przeznaczenie zarówno wędrowne jak stacjonarne. Na pewno surowce i wykończenie pochodzą u HD 630VB z wyższego poziomu, a wygląd bardziej jest ekskluzywny, co zaś do brzmienia, to jeszcze obaczym, jak mawiał Onufry Zagłoba.

Całość pakowana jest w charakterystycznie dla Sennheisera lakierowany karton, tyle że nie w postaci obwoluty, tylko samego pokrycia zgrabnego pudełka wyścielonego pianką, na której spoczywa to koliste etui z czarnego, usztywnionego płótna ochraniające słuchawki. Zapinana się je na zamek, a w środku już czekają na nas sprytnie złożone HD 630VB.