Budowa

Mały ciałem, wielki duchem – PhaSt Headphone SE.

   Wzmacniacz jest nieduży i zgrabny. Zwyczajem swojej lampowej rasy wszystkie lampy stawia na lustrzanej tafli chromowanego blatu, aby światło się w nim odbijało podwojony blask czyniąc, a na panelu frontowym ma samą tylko gałkę potencjometru i stylizowany napis PhaSt oraz czerwoną lampkę aktywności o przyjemnie łagodnym świetle. Lecz nie panuje tam nuda ani zgrubna prostota, bowiem wypróbowanym chwytem zdobniczym z lampowego repertuaru umieszczono tam drewnianą, ozdobną winietę, na dokładkę ostrym, gotyckim półłukiem po jednej stronie domkniętą. Jest dzięki temu i retro, coś na wzór dawnych radioodbiorników czy nowszych, nieraz bardzo drogich urządzeń lampowych, a także trochę zawadiacko, poprzez owo zaczepne podcięcie. Ale spytacie zaraz: gdzie podziało się słuchawkowe gniazdo, skoro tam tylko pokrętło widnieje? Otóż jest oczywiście, ale tak nietypowo. Bo z góry, obok lamp, trzeba wtyk słuchawkowy ładować, a przy tym ładowanie to jest takie bardziej profesjonalne, bo w profesjonalne gniazdo Neutrika z czerwoną zapadką. Wzmacniacz dzięki temu nie będzie się suwał, ale niejako w zamian słuchawkowy kabel wystrzeli zrazu ku górze i zaraz się załamie, niczym jakaś mała fontanna. To gniazdo jest po prawej, a po lewej niewielki włącznik główny, i jeszcze znów na prawo skobelkowy przełącznik impedancji niska-wysoka. Trochę mam co do niego wątpliwości skutkiem niejasnego przekazu, ponieważ w materiałach firmowych stoi, że punkt przełączania ma wartość określoną na 150 Ω, podczas gdy na chromowanej powierzchni wytrawiono wartości powyżej i poniżej 100 Ω; ale to jest na pewno do wyjaśnienia, a przede wszystkim do usłyszenia.

Odnośnie lamp samych, to mamy tam jedną wysuniętą do przodu małą triodę sterującą ECC88 o nieznanym mi pochodzeniu, ale chyba amerykańską, a z tyłu parę za moc odpowiedzialnych rosyjskich 6H6P (podobnych ale nie identycznych z E182CC), oraz pojedynczą, EZ80 od węgierskiego Tungsrama, będąca nie zwykłym i zdawać by się mogło oczywistym w tym miejscu prostownikiem, tylko wysokonapięciową lampą telewizyjną, fachowo zwaną kenotronem. Sumarycznie mamy zatem nie do końca typowy obwód wzmocnienia, znamionujący to szczególne znawstwo ludzi z lampami od dawien dawna obytych.

Mały wzmacniacz rodem z Ukrainy mieści w sobie cały kwartet lamp elektronowych.

Ale tak czy inaczej jest to tor typu single-ended triode, pracujący w czystej kasie A i z wyjściem poprzez transformatory. Tylko  takim, ponieważ wzmacniacz posiada wyłącznie wyjście transformatorowe non-OTL, a same transformatory, jak prawie zawsze u wzmacniaczy lampowych, są umieszczone za lampami i są ich łącznie trzy sztuki; wszystkie za starannie wykonaną czarną klatką z metalu.

Na tylnym panelu okazuje się też być cokolwiek nietypowo, tyle że nie poprzez kenotron, tylko za sprawą małego zacisku, do którego, niczym w przedwzmacniaczu gramofonowym, można podłączyć zewnętrzne uziemienie. Poza tym jest tam w nawiązaniu do tego uziemienia skobelkowy przełącznik przecięcia pętli masy, a także para gniazd RCA oraz gniazdo dla bezpiecznika i klasyczne dla zasilania.

Ale na tym nie koniec, bo do kompletu dostajemy także zwisający na kablu zakończonym po drugiej stronie dużym jackiem batonik z zaciskami kolumnowymi, co znaczy ni mniej, ni więcej, że wzmacniacz może także obsłużyć niewielkie głośniki albo słuchawki z możliwym do wyjść głośnikowym podpinaniem. A zatem robi się bardzo ciekawie i dużo rzeczy zostaje do sprawdzenia.

Pozostały jeszcze sprawy techniczne. Poza oczywistą lampowością w nieoczywistej klasie A i w stylu single-ended oraz dwoma zakresami impedancji wyjściowej, wzmacniacz może się pochwalić niskim szumem własnym, na poziomie poniżej -95 dB, jak również szerokim pasmem przenoszenia, obejmującym zakres od 20 Hz do 50 kHz. Ze ściany prądu zasysa malutko, bo tylko 15 Watów, a producent zaleca przed rozpoczęciem słuchania dziesięciominutową rozgrzewkę. Jak jednak wypraktykowałem, swą prawdziwą lampową naturę pokazuje dopiero po paru godzinach, przy czym przyrost jakości jest naprawdę wyraźny. Dla rasowego zjadacza słuchawek ważna będzie też moc, wynosząca dla impedancji sześćset Ohm 140 mW, a dla stu 180 mW. Pozwala to spokojnie wysterować każde normalne słuchawki, a spróbowałem także jak będą się spisywały wyjątkowo prąd żrące HiFiMAN HE-6 i nie było z nimi najmniejszego kłopotu, o czym szerzej za chwilę.

Mamy tu chociażby dobrze znane ECC83 oraz…

Od strony czysto estetycznej wzmacniacz jest jak mówiłem niewielki, sympatyczny i zgrabny. Wykończony starannie i jak najdalszy od produkcji masowej w postaci blaszanych pudeł. Czuć dobre rękodzieło oraz staranność formy, tak by się szybko nie znudził i by nie zalatywał tandetą. Porządna rzecz, ładnie zrobiona i zaprojektowana ze smakiem, mająca też swoją wagę (4,5 kg) i postawiona na czujnie chwytających podłoże podstawkach. Coś jak na kocich łapkach o miękkich poduszeczkach, tutaj dodatkowo zdobionych chromowanym oringiem. Pleksiglas, chrom oraz drewno ładnie się komponują z matową czernią klatki i blaskiem świecących lampek. Tylko co z tego dla słuchacza po kablu słuchawkowym wynika?