Recenzja: Audio-Technica ATH-W3000ANV

Odsłuch cd.

Chociaż subtelny lakier polerowany na wysoki połysk naprawdę cieszy oko.

   Z tą nietypową, nie widywaną u innych słuchawek sytuacją, model W3000 radzi sobie w dużym stopniu samodzielnie właśnie swym ociepleniem. Ciepłe lampowe tory przestają być konieczne, bo ciepło jest już w samych słuchawkach. Pozostaje jednak problem pogłosu, choć jak mówiłem skromniejszy. Można wszakże zapytać, czy to w ogóle jest problem, bo tak naprawdę to pewien styl, który może się bardzo podobać. Można woleć granie zwyczajne, a można woleć z uruchomionym efektem Hall, podobnie jak można woleć koncerty plenerowe od takich odbywanych w kościołach czy koncertowych salach – ale można też vice versa, szczególnie lubić muzykę organową i chorał gregoriański. Tu i tu atmosfera jest inna, a czy się woli zwyklejszą, jak przy normalnej rozmowie, czy bardziej odrealnioną, jak w katedrze czy grocie, to nie mnie o tym za kogoś decydować. Zwykle poszukując miejsca na muzyczne zdarzenie poszukuje się takich o dobrej akustyce, choć teraz największe koncerty odbywają się na stadionach lub błoniach, a dobrą akustykę zastępuje efektami technicznymi, jednym naciśnięciem klawisza uzyskując efekt katedry czy groty. Tymczasem słuchawki Audio-Techniki mają taką „dobrą akustykę” już wbudowaną, a porównując je kiedyś do nie serwujących tego rodzaju doznań sławnych Sony MDR-R10 doszedłem do wniosku, iż styl Sony sam zdecydowanie wolę, co nie zmienia sympatii dla Audio-Techniki. Na pewno wolałbym mieć Sony, ale na pewno świetnie słuchało się też W5000, a teraz także W3000. Te nowsze pogłosowość mają mniejszą, chociaż zauważalną i całość spektaklu budującą, a brzmienie cieplejsze, a więc bardziej swojskie, tamtą echową obcość wyraźnie łagodzące. Te rzeczy mają jednak zawsze, a my mówimy o niezwykłości ich brzmienia w systemie Phasemation. W systemie tym owa echowość zanikła niemal całkowicie, naturalne ciepło zostało podtrzymane, a przy tym zdarzyła się jeszcze jedna rzecz bardzo ważna, a nawet dwie. Jedna to bliskość pierwszego planu, który się ewidentnie przybliżył; bo trzeba tu jeszcze nadmienić, że na tę całościową obcość u słuchawek Audio-Techniki wpływają nie same tylko echa i światłocienisty chłód jakim darzą ATH-W5000, ale także ogrom sceny i duży dystans do pierwszego planu.

A czy dźwięk wydobywający się z pomiędzy wygodnych na usznic jest równie satysfakcjonujący?

A muzykę i w ogóle wszelki kontakt odbiera się w wymiarze emocjonalnym inaczej w zależności od dystansu. Rzeczy dziejące się tuż obok stają się inne niż te widziane z wielu metrów i dzieje się to niezależnie od naszej woli. Odruchowo to co bliskie jest też bliższe w sensie uczuciowym, a to co dalekie bardziej obojętne, bardziej do machnięcia ręką. Także dlatego wolałem z W5000 ustawienie non-OTL, które wyraźnie przybliżało plan pierwszy i powiększało źródła.

Ten pierwszy plan jest w modelu W3000 już sam z siebie nieco bliższy, ale jednak zazwyczaj odleglejszy niż w przeciętnych słuchawkach, jednakże duet Phasemation uczynił go całkowicie bezpośrednim, czym zostałem w dużej mierze zaskoczony. Czuć wprawdzie było echa i wiadomym stawało się natychmiast, że scena jest duża, w niektórych nagraniach nawet ogromna, ale pierwszy plan przysunął się bardzo wyraźnie i stał całkiem bezpośredni. A skoro stał się taki, to i bardziej bezpośrednio na emocje oddziaływał, a w rezultacie cała muzyka nabrała bardziej osobistego charakteru i kazała się mocniej przeżywać. A tak przeżywana muzyka w wydaniu szczytowego modelu Audio-Techniki, dysponującego fantastyczną szczegółowością, popisową wyrazistością  i niezwykle plastycznym, doskonale potrafiącym przekazywać cechy indywidualne źródeł dźwięku obrazowaniem, była ucztą dla uszu. A jeszcze wszystko to ze specyficznym, zawsze jakoś obecnym poczuciem ulokowania w całościowej akustyce, przy udziale przyjemnego ciepła głosów i barw, a także przy wspaniale rozciągniętym paśmie, którego rozciągnięcie to kolejna ważna odmienność i punkt do odnotowania. Ważna wprawdzie tylko po jednej stronie, ale naprawdę ważna. Bo jak pisałem recenzując model W5000, słuchawki te mają imponującą sopranową ekstensję, ale bas skromny, niełatwy do wydobycia. W dodatku nawet kiedy wydobywany, to i tak nie w dużych porcjach, tylko tak aby jedynie nasycić najskromniejszy apetyt. I szkoda się z tego bierze ogromna, bo słuchawki mają wielki potencjał i wielkie możliwości, ale do ciężkiego rocka pasują jak ślimak do wyścigów.

Nasz lampowy czarodziej czeka tylko na sygnał.

Samo w sobie jest to wielce zastanawiające gdy wziąć pod uwagę, że wyposażona w ten sam system kontroli basu Audio-Technica ATH-L3000 sławiona była od początku właśnie za potęgę basu, podczas gdy ściśle z nią spokrewnione W5000 tego basu szczególnie miały niewiele. Tak to się dziwnie u Audio-Techniki ułożyło, ale pisanina recenzentów nie poszła najwyraźniej na marne, bo w modelu jubileuszowym tego basu okazuje się być zdecydowanie więcej, a przez to i słucha się milej, i do zastosowań liczniejszych się te słuchawki nadają. Nadają się w sumie do każdych, bo basu mają w sam raz – i ani on nie wychodzi przed resztę, ani nie zostaje z tyłu. Solidnie potrafi przygrzmocić, cały czas się go odczuwa, a jeszcze rozdzielczość i opisanie akustyki instrumentów perkusyjnych posiada wyjątkowe, gdyż akustyka jest bardzo mocną stroną wszystkich słuchawek Audio-Techniki.