Budowa

Lata proszenia nie poszły na marne.

   Modyfikacja nie tknęła jednak wyglądu więc wciąż jest on niemal identyczny względem modelu niższego AD1000X, a patrząc z oddalenia można nawet słuchawek tych nie odróżnić. Są wprawdzie drobne różnice, ale nierzucające się w oczy. Pady u 2000 są z lepszego weluru i – co dość dziwne – okazują się bardziej spłaszczone. Patrząc od zewnątrz widać także, że napis Audio-Technica umieszczono na złotej a nie srebrnej plakietce, a łącznik między pałąkiem a muszlą ma nieco inny kształt. Zaglądając od środka widać też, że grill wewnętrzny nad przetwornikiem jest nieznacznie odmienny; i na tym koniec – cała reszta jest taka sama. Z kolei gdy sięgniemy do danych technicznych, również napotkamy tylko na dwie różnice: model wyższy przenosi górę pasma do 45 a nie 40 kHz i ma skuteczność 103 a nie 102 dB. Cała reszta jest taka sama, łącznie z wagą i impedancją. Tak naprawdę mamy więc do czynienia z jedną tylko pokaźną różnicą, mianowicie model AD1000X kosztuje 3400, a ATH-AD2000X 4150 złotych. Nim zatem zwrócimy się ku różnicom brzmieniowym, które być może zechcą to uzasadnić, przypomnijmy jak ta Audio-Technica całościowo wygląda i jak się ją nosi.

Słuchawki są lekkie i wygodne. Waga zaledwie 265 gramów to u modeli z najwyższej półki rzadkość i audiofile zdążyli już przywyknąć do super słuchawek mających dużą wagę. Lekkość i pady z dobrego weluru pociągają oczywiście wygodę, której w niewielkim tylko stopniu przeszkadza typowy dla Audio-Techniki styl rozmiarowy „unisize”, pozbawiony jakiejkolwiek regulacji. Ma on w przypadku akurat A2000X pewien niestety mankament, mianowicie owe zaskakująco płaskie pady powodują słabszy docisk, w związku z czym słuchawki osiadają na głowie lekko i nieco luźno przy uszach. Nic poważnego, ale flagowe W5000 układają się pewniej i pasowniej.

Do ogólnej wygody przyczynia się też długi, trzymetrowej długości kabel; bardzo lekki i elastyczny, zakończony małym jackiem, do którego dostajemy dokręcaną przejściówkę na duży. Wzmocniono go kevlarowym oplotem, tak więc pomimo cienkości pozostaje odporny na uszkodzenia i nie ma obawy o przypadkowe rozerwanie albo zgniecenie. Wygodny, zwłaszcza w upale, okaże się też pałąk w postaci dwóch ażurowych skrzydełek bez łącznika nad głową, nie dewastujący fryzur i pozwalający skórze oddychać. Trochę natomiast szkoda, że ten lekki kabel nie jest odpinany i nie jest też symetryczny, jako że moda na symetryzację wkroczyła ostatnio w świat słuchawek bardzo szerokim frontem. Pociechą może być to, że jak zapewnia producent jest czterożyłowy, tak więc zastosowanie symetrycznej końcówki nie nastręczy kłopotu. Jedno cięcie, lutownica przez parę minut i po robocie. Dodatkowym bonusem jest jakość, przynależna do klasy premium, co oznacza wykonanie „z wysokiej jakości hybrydy szlachetnej odmiany miedzi PCOCC i stopu tytanowego”.

Otwarta referencja z Japonii w końcu dotarła.

Same muszle są natomiast ze stopu aluminiowo-magnezowego i umieszczono w nich cewki oznakowane skrótem C.C.A.W. (Copper-Clad Aluminium Wire), których mocno akcentowane nowatorstwo polega na nawinięciu specjalnie spłaszczonym drutem aluminiowym pokrytym długokrystaliczną miedzią czystości 7N, co umożliwia  ciaśniejsze uzwojenie nie zwiększające ciężaru a oferuje identyczną zdolność przewodzenia na jednostkę długości. Daje to sumarycznie mniejszy ciężar a większą siłę działania, jak również precyzję kształtowania sygnału; czyli same najlepsze rzeczy, którymi można się chwalić.

W efekcie słuchawki przenoszą obszerne (a już szczególnie na dole) pasmo 5 – 45 000 Hz przy przyjaznej dla sprzętu o małej mocy impedancji 40 Ω i skuteczności aż 103 dB/mW. Pomimo takiej czułości dopuszczalna moc sygnału wynosi aż 2 W, tak więc przetworniki muszą być nie tylko czułe i wysokiej klasy, ale także odporne na sygnałową destrukcję i zdolne generować ogromną moc dźwięku, której ciśnienie akustyczne nie zostało jednak określone. Podana jest natomiast średnica membrany – jak u wszystkich szczytowych modeli Audio-Techniki wynosząca 53 mm – i jak u wszystkich z napędem przez magnesy neodymowe.

Całość ląduje w tekturowym pudełku, którego skomplikowane otwieranie jest sporym a niepotrzebnym wyzwaniem, nie przystojącym słuchawkom za ponad cztery tysiące. Japończycy przyzwyczaili nas do szlachetniejszych niż tekturowe opakowań, adekwatnych do ich pietyzmu dla małej estetyki i obrządkowo traktowanej codzienności, ale tym razem takiego popisu nie będzie i elegancki kejs zarezerwowany został jedynie dla szczytowych W5000.

Zwie się: Audio-Technica ATH-AD2000X.

Pozostaje się odnieść do ceny. Jest spora, lecz relatywnie wyraźnie spadła, jako że obecnie słuchawki za cztery tysiące stały się dolnym skrajem spośród szczytowych. Przy szacowaniu musimy też wziąć pod uwagę szczególnie niekorzystny przelicznik dla cen towarów japońskich, obciążonych wszelkimi możliwymi podatkami i wysokim kursem jena. W tym świetle żądane 4150 PLN nie wydaje się dużą kwotą, zwłaszcza gdyby słuchawki okazały się grać tak rewelacyjnie, jak to niektórzy głoszą.