Budowa

La Roccia – czyli „ze skały”.

   Stanęła więc maszyna i teraz wróćmy do jej jednoczącej wzornictwa genezy. Gramofon ma wygląd klasyczny, ale z elementami charakterystycznymi dla obu szkół, to znaczy duże, prostokątne chassis, ale nie metalowe z drewnianą oprawą,, tylko kamienne, z metamorficznej skały łupkowej, wydobywanej w kamieniołomach opodal siedziby Transrotora – Bergisch Gladbach niedaleko Kolonii. Zarazem towarzyszy temu komieniowi dużo chromu, ponieważ każda z trzech okrągłych podpór to od spodu okrągła, chromowana wielka stopa, od wierzchu sprzężona z niemal równie wielkim chromowanym pokrętłem, w postaci mniej spłaszczonego walca. Pokrętłami ustawia się poziom, co bardzo jest wygodne i się naprawdę przydaje, gdyż majstrowanie pod spodem przy małych nóżkach i kolcach, to w porównaniu mitręga. A tu kładziesz na talerz poziomicę (z niemiecka wasserwagę), parę obrotów pokrętłami i już talerz z ramieniem w poziomie. Poziomicę akurat mam bardzo dużą i angielską (po angielsku nazywa się level), co mi z dawnych czasów została, a wojna niemiecko-angielska przy tym kładzeniu nie wybuchła, bo to jedynie zimne metale. Jeszcze bardziej rzucającym się w oczy akcentem chromowym jest obwiednia talerza, bo talerz jest grubaśny, wysoki na sześć centymetrów, i na dokładkę ozdobiony dużym, chromowanym dociskiem na wsuw a nie przykręcanie. Samą tylko powierzchnię ma czarną, z akrylowo-węglowej maty zasysającej płytę i pochłaniającej drgania, i czarne też jest karbonowe ramię; w standardzie SME 5009, o zgodnej z nazwą długości dziewięciu cali przy cenie blisko trzech tysięcy euro, wliczonej w tym wypadku w należność za gramofon. (Miłe.)

Ramię waży wraz z okrągłą i chromowaną, a jakże, podstawą kilogram, talerz szesnaście kilogramów, a cały gramofon czterdzieści. Gabaryty ma więc wyrośnięte, a prostokątna, kamienna baza kontrastuje z dziesięcioma łącznie chromowanymi kołami. Wygląd całości ma wyraz modernistyczny oraz chłodny, bo metamorficzna skała jest ciemnoszarej barwy zestawianej z karbonem i chromem.

I faktycznie.

Od wierzchu umyślnie jej nie wygładzono, zostawiając przyrodniczy akcent gruzełkowatej powierzchni z jaśniejszymi smugami, co jeszcze wzmaga kontrast względem toczonego gładko ramienia i gładkich chromowanych walców, których łącznie jest dziesięć. Trzy wierzchnie i trzy spodnie przy zawieszeniu plus obwiednia talerza, do czego dołącza docisk, podstawa pod ramieniem oraz kolisty, chromowany korpus silnika, stawianego wprost na podłożu, ale przechodzącego wcześniej przez precyzyjnie do niego dopasowany otwór w kamiennej płycie nośnej, dzięki czemu konstrukcja może być bardziej zwarta.

Producent chwali się przede wszystkim sposobem zawieszania talerza, podkreślając jego wyjątkową jakość w oparciu o łożysko hydrodynamiczne ze sprzęgłem magnetycznym TMD (Transrotor Magnetic Drive). W praktyce oznacza to izolację magnetyczną części ciernych, wspomaganą specjalnym olejem do łożysk, oraz czekanie na opadnięcie talerza do poziomu współgrającego z poziomem ramienia, skutkiem powolnego zasysania wlanego uprzednio oleju poprzez cieniutkie kanaliki rozprowadzające, co trwa ładnych parę minut.

Do kompletu dołącza osobny zasilacz z regulatorem obrotów; pokaźnej wagi, cały w chromie, z gładkim panelem przednim i ozdobnym żebrowaniem na wierzchu. Jedynymi jego funktorami są z tyłu włącznik główny przy gnieździe zasilania (brak zintegrowanego kabla), użycie którego zapala niebieską diodę z przodu, oraz na froncie centralnie ulokowana chromowana gałka wyboru prędkości obrotowej 33ʼ lub 45ʼ. Znowuż oznacza to wygodę, uwalnia od uciążliwego przestawiania paska napędu z wyższej przekładni na niższą i vice versa.

Gramofon jest sprzedawany w stanie gotowym do użycia, to znaczy z ramieniem i wkładką, co odróżnia go od niektórych konstrukcji wyższych w ofercie, na przykład drugiego od góry modelu Tourbillon. O ramieniu już wspominałem, a wkładka to standardowo MC Merlo Reference, czyli tak naprawdę MC Goldring Elite Cardridge po modyfikacji u samego Transrotora.

Chociaż też z chromowanego metalu.

Tanie wkładki wcale nie muszą być złe, a Goldring jest jedną z firm, które to udowadniają, ale z uwagi na chciejstwo i wybredność postarałem się o wkładkę szacowniejszą – ZYX  Bloom 3 (4 tys. PLN) i postarałem też o dłuższe od standardowego, 12-calowe ramię SME 5012 12″ Black (droższe o 800 €), aby móc przebadać osiągi bliższe maksymalnym.

Przed daniem nura w odsłuchy słowo jeszcze o wizualizowaniu się całościowym. Gramofon budzi respekt wagą i rozmiarem, lecz mimo obfitości chromu nie jest dogłębnie modernistyczny ani w postrzeganiu męczący. Ani angielsko powściągliwy, ani niemiecko barokowy, ani modernistycznie wysilony, tylko zgodnie z wstępną sugestią łączy ascetyczny klasycyzm z modernizmem, w szczególny sposób syntetyzując nie tylko zasadniczą formę, ale też dobór ozdobników.