Recenzja: Silent Angel Bonn N8

   Słowo Bonn kojarzyło mi się dotąd ze stolicą dawnych Zachodnich Niemiec, tego znienawidzonego przez kraje socjalizmu i postępu NRF, które potem, w 1970-tym, szyk liter zmieniło i stało się RFN, by na koniec stać Zjednoczonymi Niemcami i przenieść stalicę do Berlina. Trzystutysięczne miasto nad Renem zaczynało dwa tysiące lat temu jako forteca rzymskiego legionu i wówczas nazywało się Bonna, a nas, audiofili, dużo bardziej obchodzi, że 17 grudnia 1770 przyszedł tam na świat Ludwig van Beethoven. Ono więc i austriacki Salzburg, gdzie urodził się Mozart, to miejsca narodzin największych kompozytorów, miejsca dla muzyki szczególne. Bonn N8 pochodzi jednak z całkiem innych okolic i nieco innej, choć także muzycznej bajki: z miasta Zhuhai w prowincji Guangdong w Chinach, którego nazwa w naszym języku oznacza Morze Perłowe, które całe jest specjalną strefą ekonomiczną i które liczy prawie półtora miliona mieszkańców. Niedaleko jest z niego do Hong Kongu i Kantonu, a do nas bardzo daleko, niemniej różne rzeczy z Chin przecież i tu docierają. Tak i Bonn N8 dotarł i trafił do Krakowa, który zaczynał jako osada łowców mamutów i nosorożców włochatych, a teraz może się poszczycić jednym z najgęstszych na planecie smogów. Nic ten smog sobie nie robi z ostatniego dramatycznego spadku ruchu kołowego, wywołanego  przez innego przybysza z Chin – dokładniej z miejscowości Wuhan, odległej w linii prostej od Zhuhai o przeszło 1100 km. Oto zagwozdka dla ekologów: dlaczego tak się dzieje? Tej kwadratury samochodowego koła via rura wydechowa nie będziemy tutaj rozbierać, nabyłem natomiast na tę śmierdzącą okoliczność jakiś czas temu (na długo przed obecnymi zawirowaniami), japoński oczyszczacz powietrza  Daikin MC70L, który nie hałasuje i skutkuje. Dużo lepiej się słucha nie wdychając krakowskiego spleenu, innym też radzę popróbować, o ile mają smog za oknem.

Pogadawszy sobie na różne tematy i bywszy tu i ówdzie, przejdźmy nareszcie do tego N8, które odróżnia Bonn niemieckie od chińskiego. Niemieckie zostawiamy w spokoju, niech kwiaty tam składają pod domem Beethovena, a my weźmy najpierw do ręki, a potem włóżmy sobie w ucho ten chiński wynalazek o nieco zaskakującej, ale miłej dla ucha – wyciszonej i z lekka przeciągniętej, o jedno n wydłużonej nazwie. Wpierw jeszcze tylko pisnę, że stworzyła go chińska firma Silent Angel, czyli w wolnym przekładzie coś jakby Anielska Cisza.  A tak dokładnie, to nie tyle oddzielna firma, co marka należąca do Thunder Data Co. Ltd., gdzie Thunder to przecież z angielskiego „grom”, a zatem przeciwieństwo ciszy… Tu się zaczyna splątanie niczym w fizycy kwantowej, że przeciwstawne stany mieszają się i rozdzielają. Cisza przenika z burzą… – ale to słowa, słowa, słowa…

Firma Thunder została założona przez dr Huanga Jiana i konstruktora Chorusa Chuanga, specjalistów od inżynierii i oprogramowania. Pamięci masowe i elektronika użytkowa to jej specjalności, w tym sieci domowe i hi-fi. Macierze dysków i chmury do składowania danych są tego Thunder ofertą, a pod marką zależną Silent Angel oferuje serwer muzyczny Rhine Z1, naszego Bonn N8, system operacyjny dla mikrokomputera Raspberry Pi 4 i różne akcesoria.

Konstrukcja

   Urządzenie producent dostarcza w sporym pudełku z grubej, na satynową czerń pociągniętej tektury, zdobnej złotym logiem na środku wieczka. We wnętrzu bardzo pasowny profil piankowy o trzech magazynowych zatokach, w których spoczywa grubo zafoliowane samo N8, odnośny nagniazdkowy, ale stosunkowo duży i na dodatek markowy zasilacz, oraz przyzwoitej jakości półmetrowy kabel ethernetowy. Kabel ma za zadanie łączyć N8 z routerem – koniecznie poprzez gniazdko nr 1 spośród ogólnie ośmiu ulokowanych jedno tuż przy drugim na tylnej ściance, a zaraz obok tego pierwszego dla routera jest wtyk przewodu zasilacza – i jak chodzi o gniazda, to tyle. Pozostałych siedem o numerach 2-8 to wyjścia o charakterystyce dużo lepszej niż te w najlepszych nawet wielogniazdkowych routerach i zaraz się wyjaśni, dlaczego takie dobre. W odróżnieniu od drogich kabli lanowskich, ten na wyposażeniu N8 nie jest kierunkowy, ale stosunkowo gruby, porządnie zaizolowany i z osłonowymi zatyczkami na końcach, koniecznymi do zdjęcia przed użyciem.

Na tylnej ściance, jak już mówiłem, niczego poza tymi dziewięcioma, łącznie z zasilającym, wtykami nie ma, od przodu zaś same lampki. Tych jest o jedną więcej, bo dziesięć. Licząc od lewej pierwsza, zielona, informuje o aktywacji, którą prokuruje samo wetknięcie zasilania, zaraz obok niej druga czerwona, zapalająca się jedynie, gdy coś jest nie w porządku, na przykład nie ma łączności z routerem. A osiem pozostałych odnosi się do gniazd lanowskich  i jeśli któreś nie zostało obciążone, jego lampka nie świeci. A kiedy owszem, to gdy prędkość transmisji przekracza 1000 Mbps, migało będzie na zielono, a jeśli nie, na bursztynowo. (Lampki nie tylko świecą, ale także mrugają, w efekcie czego mruganka.)

Poza samą obudową, to wszystko. Odnośnie niej – cała jest metalowa i na dodatek solidnej ów metal grubości, że żadnej gnącej się pod palcami blachy. Słusznej grubości metal jest po całości objechany uprzyjemniającym dotyk matowoczarnym pokryciem w drobniuteńki baranek – totalny zatem brak tandety. Pod spodem cztery elastomerowe z połówek kuleczek podkładki do pochłaniania drgań, a z rzeczy bardziej technicznych – parametr zasilania to 5V DC/1A, waga całości 1,2 kilograma, wymiary 154,5 x 85 x 26 mm, a także konsumpcji prądu maksimum 5 W. Ogólnie rzecz zaś oceniając, ma to być coś na wzór licznych drobiazgów od angielskiego iFi – wielce pożyteczny i niedrogi znikomek, czyli rzecz bardzo aktualna, w sam raz na czasy czerpania sygnału audio-video z Sieci.

Co w ramach tego, poza oczywiście aż siedmioma dodatkowymi gniazdami Gigabit Ethernet, oraz konkretnie za ile? Najprościej odpowiedzieć, za ile – za 1749 złotych. To rzeczywiście nie jest dużo, bo takie poprawiacze sygnału ethernetowego (na przykład Melco S100) potrafią kosztować koło dychy. Daje ten prosto z producenckiej igły N8 też autentyczny powiew świeżości, ponieważ urządzenie  datowane na koniec zeszłego roku właśnie wchodzi na rynek, z niedwuznacznym zamiarem zniszczenia konkurencji. Ale najważniejsza jest, oczywista sprawa, nowej zabawki część szpikowa, czyli zastosowane technologie. Na tę porcję nowości składa się całościowa poprawa transmisji, startująca już od nagniazdkowego zasilacza, który okazuje się być klasy medycznej, filtrując energetyczne zakłócenia podobno w stopniu niebagatelnym nie tylko dzięki samej separacji magnetycznej podczas zamiany AC/DC (prądu zmiennego na stały).

W głównym obwodzie prądowym, dzięki różnym wynalazkom własnego chowu zgrupowanym w dwa reduktory, hałasy zakłócające zmniejszone zostają o prawie 18 dB, po nich pałeczkę przejmuje także własnej konstrukcji moduł zegara w technologii TOXO (Temperature Compensation Crystal Oscillator) taktujący z dokładnością  do 0,1 ppm (milionowych części sekundy). Także układy korekcji  SANA (Silent Angel Noise Absorber), również dwuetapowy. To bowiem dwa kolejne reduktory, na wejściu i wyjściu zegara, dokładające łącznie z nim redukcję o kolejnych 20,8 dB. Ogólny zatem spadek pasożytniczych  szumów to prawie – 40 dB i jednocześnie bardzo zdecydowana poprawa liniowości sygnału, ostrości pików uwolnionych od „rozmazywacza” jittera oraz wyrównanie sinusoid. Dochodzi do tego ulokowana pod płytą główną z obwodami i filtrami specjalna folia redukująca zewnętrzne zakłócenia EMI (elektromagnetyczne), wpływająca korzystnie na stabilność pracy całego urządzenia. Trzonem jednak te trzy poprawy: prądu zasilania, który staje się idealnie liniowy, jittera, który bardzo się zwęża i oscylacji, które stają się bardziej harmoniczne. Wszystko to można pooglądać na obrazkach i krótkiej animacji na stronie producenta, a my przejdźmy do konkretnych korzyści ze sfer audio i wizji.

Obraz

   Do tunera C+ ULTRABOX 4K wchodzi u mnie długaśny kabel ethernetowy Hamy, biorący początek w routerze Netii i służący do obsługi Netfliksa oraz YouTube. Porównałem działanie dla obu tych źródeł sygnału w tej własnej, podstawowej konfiguracji do alternatywnie wzbogaconej o przejście przez Bonn N8, podłączony do routera własnym kablem z jego kompletu. Jedyne przy tym zewnętrzne wyposażenie dodatkowe stanowił w obu wypadkach moduł iFi DC iPurifier 2, przeznaczony do poprawy zasilania prądem stałym routera – robiący jak zawsze dobrą robotę, tym razem taką samą dla wszystkich.

Zacznijmy od YouTube i specjalnie wybranego bardzo starego, skrajnie kiepskiego nagrania „Gallux Show № 5” z pierwszej połowy lat 70-tych. Ogólnie biorąc mydliny, w wersji bez Bonn naprawdę niewiele pozwalające zobaczyć, już prędzej ewentualnie usłyszeć. Trudno w czymś takim o poprawę w czasie rzeczywistym, czyli bez użycia profesjonalnego sprzętu masteringowego w specjalnym studio na zasadzie długiej, wielomiesięcznej cyfrowej obróbki. (Przykładowo podobnie kiepski obraz startującego promu kosmicznego Columbia w ramach dochodzenia przyczyny jego katastrofy specjalne studio obrabiało przez dwa miesiące i dopiero po takim czasie udało się wyraźnie zobaczyć, jak odrywający się fragment piankowej izolacji zbiornika ciekłego tlenu uderza w krawędź natarcia lewego skrzydła.) Z udziałem Bonn w czasie rzeczywistym poprawa mimo to zaistniała – pojawił lepszy kontrast między czernią a bielą – czerń stała się czarniejsza, biel bielsza. Na dodatek ta biel przyjemniejsza w odbiorze, bo nie tylko mniej szara, ale także pozbawiona ewentualnej jaskrawości, towarzyszącej często wybielaniu. Wyraźniejsze także kontury, lepsze wydobywanie postaci z tła, dużo też lepszy, wyraźnie czytelniejszy i poprawiony harmonicznie dźwięk. Ale to wszystko w odniesieniu do rozdzielczości 480p, czyli chyba nie muszę tłumaczyć, jak słabej. A mimo to poprawa, poprawa ewidentna. I nie tylko lepsza widoczność, ale obraz bardziej plastyczny i miły dla oka zarazem.

 

 

 

 

Odnośnie teraz Netfliksa, który podobno na czas epidemii obniżył jakość transmisji, ale ja tego nie zauważyłem. Skupię się na jednym przykładzie, na klasycznej kreskówce Shrek. Zastosowanie Bonn N8 spowodowało wyraźną zmianę obrazu, odniesioną do wszystkich podstawowych czynników. Wyostrzyły się wszystkie kontury, włącznie z rysunkiem źdźbeł trawy, liści, tekstury tkanin itp. Wyostrzyły do tego stopnia, że obraz zawisł na granicy tego, co nazywamy przerysowaniem, pomimo że telewizor miał wprawdzie ustawioną maksymalną szczegółowość, ale zarazem maksymalne zmiękczanie konturów. (To daje u mnie najbardziej plastyczny obraz.)

Kolejna rzecz – nasycenie barw. Te też pogłębiły się wyraźnie, ale nie przede wszystkim poprzez ściemnienie skutkiem zagęszczenia pigmentu – ta rzecz tylko w pewnym stopniu i w sumie bez przesady, choć niewątpliwie dalekie to było od ujednolicania palety barwniej nie dość intensywną pigmentacją, wręcz przeciwnie – kontrasty kolorystyczne jak na papudze ara. Zintensyfikowane nie tylko dołożeniem pigmentu, czyli zgęszczaniem barwy bez połysku, ale też wzrostem saturacji, czyli także połyskliwości. Nieprzesadnym, wręcz skromnym, niemniej widocznym i pogłębiającym międzykolorystyczne przejścia, intensyfikującym cały obraz.

Następna rzecz – stopień wnikania w głębię obrazu, i to takiego samego z siebie trudnego do przejrzenia. Zdecydowanie przy użyciu Bonn N8 poprawiła się widoczność rzeczy mniej widocznych, na przykład scenerii za twarzą magicznego lustra. Na pewno więcej tam było do zobaczenia niż wcześniej niż bez użycia chińskiego switcha z zegarem i filtracją, owego czegoś co producent nazywa Data-switchem.

Wreszcie ostatnie – lepsza gradacja barw i tekstur, szczególnie dobrze widoczna na zbrojach i innych metalowych przedmiotach o niejednolitej fakturze. Ogólnie biorąc duża intensyfikacja barwna i wzrost wyraźności aż po ostrość niemalże bez umowności „brzytwy”, gdy już używać tego zwrotu.

Tak działa Bonn N8 w sferze wizji. Dodam, że obejrzałem szereg obszernych fragmentów filmów niedawno na Netflix oglądanych, w tym Zaginione dziewczyny, Ojciec Chrzestny, The Highwaymen, Pali się moja panno, Pralnia. W każdym przypadku zmiany były analogiczne, a szczególnie przyjemnie oglądało się wyostrzone i pogłębione plenery z udziałem obfitej szaty roślinnej.

 

Dźwięk

   A zatem znów YouTube, tym razem z dodatkiem nie Netfliksa a Tidala. I bez segregacji jakościowej utworów, bowiem nie zależnie od tego jak były złe albo dobre, zawsze przemiany szły w tych samych kierunkach. Wszystkie były przy tym wyraźne, że nie granice percepcji z zastrzeżeniem, że w razie ślepego testu niekoniecznie każdorazowo prawidłowe wskazanie.

Pierwsza rzecz (chociaż kolejność w tym wypadku zupełnie bez znaczenia, gdyż sprawy się zazębiające), to wzrost żywości. Powodowany skokiem wyraźności, dynamiki, tempa, przenikliwości i innych czynników żywość brzmieniową powodujących.

Druga – mocniejsze oświetlenie. Podobnie jak telewizyjny obraz, pejzaż dźwiękowy też się doświetlił, wydobywając z tła niedopowiedzeń bytujące w nim na poły anonimowo dźwięki, przez co przyrosły też szczegóły, więcej szumu zaczęły generować igły w płytowych rowkach, zredukowała się tajemniczość i powodowany ciemną aurą relaks, wzrosła wyraźność, także obecność wszystkiego, oraz narzucający się charakter tej obecności.

Trzecia sprawa – to wszystko w niemałym stopniu za sprawą poszerzenia góry pasma. Sopranów zwyczajnie przybyło, a wraz z nimi też oczywista wspomnianej żywości, tego muzycznego nasycenia światłem i całościowej wyraźności. Wszelkie cykania, szumy, wibracje, wżeranie się w muzyczną tkankę, ożywianie przestrzeni – rzeczy filigranowe, mikre, szumiące i ćwierkające – tego wszystkiego stało się więcej.

Po czwarte więc – zanikła nuda, obojętność, precz poszedł mdły nastrój i nijakość. Zaangażowanie – chcesz czy nie – stało się obowiązkiem, nie można było tej muzyki przepuszczać mimo uszu.

Kolejna rzecz – to wszystko nie stało się kosztem muzycznego la. Może nie było ono dominantą, ale pozostawało ważnym czynnikiem sprawczym i nie było powodu by się dopatrywać w tej mierze jakichś braków, nawet słuchając bardzo skromnych jakościowo produkcji z YouTube muzykalność była obecna.

I następna – pomimo intensywnego przyrostu sopranów nie zwiększyła się pogłosowość, a odwrotnie, utwory przesadnie nią okraszone powróciły do normalności.

Także to, że w jakiejś mierze za sprawą tych sopranów, ale na pewno nie tylko, poprawiła się swoistość głosów. Doświetlone, bardzo wyraźne i sopranowo lepiej wyrażane zyskiwały wyraźnie na naturalności, obecności i smaku własnym.

Ale znowu nie żadnym kosztem – konkretnie nie kosztem sybilacji. Złowroga jak zawsze, surowo oceniająca ten aspekt Sweet Jane Cowboy Junkies przeszła gładziutko, bez wężowego syku.

Tak samo jak sopranów i smakowej soli, na środku pasma przybyło gatunkowego basu. Lepiej pokazującego swój kontur, a jednocześnie pozbawionego irytującego dudnienia w miejsce prawidłowego dźwięku.

I na koniec dodatkowa uwaga odnośnie tego z punktów, który powiada, że przejście od grania wprost z routera do podanego przez Bonn N8 zmuszało do skoncentrowania na dźwięku, wyrywało z audiofilskiej drzemki, wszak nieraz przecież miłej. Więc może szkoda tych prawie dwóch tysięcy? Tu wątpliwości rozwiewała próba powrotu do bez N8. Bolało – i oszczędności wraz z tym bólem przestawały być dobrym pomysłem.

I jeszcze coś, tym razem niejako awansem. Mam u siebie takie audiofilskie zwierzątko, które nazywa się I-O Data Soundgenic HDL. To serwer o pojemności 4 TB z wysokiej jakości muzyką. Wymagający podpinania w towarzystwie innych łączy także kablem ethernetowym (w każdej z paru użytkowej konfiguracji), bo steruje się nim bezprzewodowo. W jego przypadku użycie Bonn N8 też powodowało poprawę; normalizując brzmienia, podnosząc ich realizm, czyniło jeszcze lepszymi i tak już bardzo dobrze brzmiące pliki o wysokim standardzie jakościowym.

I może jeszcze jedna uwaga. Wraz z Bonn i I-O Data Soundgenic HDL wrócił do mnie na chwilę zrecenzowany w październiku  kabel ethernetowy Fidata LAN HFCL (3 799 PLN/1,5 m). W recenzji stoi, co potrafi, a tu tylko napiszę, że jego ponowne wpięcie w miejsce własnego Neytona znów mnie zirytowało, bo znowu pokazało, jak dużo łączówka Fidaty umie. Piszę o niej jednakże nie dlatego, tylko żeby podkreślić, iż wszystkie wymieniony poprawy brzmienia dzięki Bonn N8 uskuteczniały się poprzez ten kabel, działanie jego niejako podwajając. Przy okazji sam siebie pytałem, co jeszcze można by dla sygnału branego z plików zrobić? Na pewno niejedno, a rzecz najprostsza, to mieć dwa kable ethernetowe Fidaty, a jeszcze lepiej trzy. Pierwszy pomiędzy router a N8, drugi między N8 a komputer, trzeci dla I-O Data Soundgenic HD. I jeszcze najlepiej długaśny czwarty, między N8 a satelitarny tuner. Żyć nie umierać z tymi kablami…

Podsumowanie

   Chyba nie powinienem tak pisać, ale można się poczuć zmęczonym zalewem najróżniejszych drobiazgów do poprawiania dźwięku. Tych wszystkich iDefenderów, iPurifierów, lepszych zasilaczy, wyższej klasy cyfrowych i nie cyfrowych kabli, podkładek, dociążników, generatorów fal Schumanna (które akurat na mnie nie działają), jonizatorów płyt. Ale zmęczenie zmęczeniem, a są pośród tego zalewu różności, najczęściej pożytecznych, niepozwalających się lekceważyć, akcesoria i urządzonka ważniejsze i mniej ważne.  W dzisiejszej dobie czerpania plików z Internetu i oglądania serwisów filmowych tego Bonn N8 pominąć się nie da, zwłaszcza że jego zamienniki – wcześniejsze takie propozycje – to koszt wielokroć większy. Na kuszący dodatek produkt znad brzegów Rzeki Perłowej wykonano bardzo starannie, przyoblekając go w znamionujący rzecz porządną metalowy pancerzyk o eleganckim wykończeniu. A tak w ogóle, to kompletnie nie ma się czego przyczepić, za to wiele powodów, by chwalić. Poczynając od owej ceny, na tle konkurencji nad wyraz atrakcyjnej. Napisałbym więc, że Chińczycy dają popalić, ale w obecnej sytuacji zabrzmiałoby to dość dwuznacznie.

Sprzęt do testu dostarczyła firma: Audio Atelier

Dane techniczne Bonn N8:

• 8 x Audio Grade 100 / 1000 Base-T
• LED 1 x Power LED (Green)
• 1 x Alarm LED (Red)
• 8 x Port Status LEDs (Link / Activity)
• Main Clock Accuracy: 0.1 ppm at 25 °C
• EMI Absorber: Silent Angel Noise Absorber (SANA)
• Noise Isolator:
• – Main Power Circuit: 17.78 dB @ 100MHz x2,
• – Clock Gen. Circuit: 20.79 dB @ 100MHz x2
• Power Adaptor: Medical Grade Power Adaptor
• External Power: 5VDC at 1A
• Power Consumption: Max. 5W
• Dimensions:  154.5 x 85 x 26 mm
• Case Material: Metal in Black
• Safety CE
• Weight: 1.2 KG
• Cena: 1749 PLN

 

System:

• Źródła: PC, I-O Data Soundgenic HDL .
• Przetworniki: Audiobyte Hydra Vox, Auralic Vega G2, Prima Luna Evolution.
• Przedwzmacniacz ASL Twin-Head Mark III.
• Wzmacniacze słuchawkowe: ASL Twin-Head Mark III, Ayon HA-3, Phasemation EPA-007.
• Słuchawki:  Meze Empyrean (kabel Tonalium-Metrum Lab), Ultrasone Tribute 7 (kabel Tonalium-Metrum Lab).
• Końcówka mocy: Croft Polestar1.
• Kolumny: Zingali 3.15 Evo.
• Interkonekty: Acoustic Zen Absolute Cooper, Sulek Edia & Sulek 6×9, Tellurium Q Black Diamond XLR.
• Kabel głośnikowy: Sulek 6×9.
• Kable zasilające: Acoustic Zen Gargantua II, Acrolink MEXCEL 7N-PC9700, Harmonix X-DC350M2R, Illuminati Power Reference One, Sulek Edia i Sulek 9×9 Power.
• Rozgałęźnik sieciowy(filtr cyfrowy: Silent Angel Bonn N8.
• Kable LAN: Fidata LAN HFCL Hama, Neyton.
• Listwy: Power Base High End, Sulek Edia.
• Stolik: Rogoz Audio 6RP2/BBS.
• Kondycjoner masy: QAR-S15.
• Podkładki pod kable: Acoustic Revive RCI-3H, Rogoz Audio 3T1/BBS.
• Podkładki pod sprzęt: Avatar Audio Nr1, Acoustic Revive RIQ-5010, Divine Acoustics KEPLER, Solid Tech „Disc of Silence”.