Recenzja: Oppo BDP-105D

Obraz cd.

Funkcja Darbee na szczęście nie okazała się pustym sloganem reklamowym. Efekt potrafi być spektakularny!

   Oba Oppo z literą D na końcu mają wprawdzie ten sam moduł wizyjny, dający identyczny obraz, ale nie dotyczy to dźwięku, którego wyższy model zapewnia o wiele wyższą jakość. To powód jego o wiele wyższej ceny i tym się zaraz zajmiemy. Nim to jednak nastąpi, zaznaczmy, że Oppo nie tylko obdarzy nas obrazem poddanym obróbce Visual Darbee Processing, lecz także w razie potrzeby przetworzy sygnał SD (540i) bądź HD (1080i) na HD progressive (1080p), a wszystko to w odniesieniu zarówno do sygnału telewizyjnego jak i zaaplikowanych mu płyt DVD i Blue-ray. Te pierwsze stają się o tyle lepsze, że w ogóle nie ma porównania, a drugie, same z siebie mające standard 1080p, wzbogacone o teksturowanie Darbee także zyskają bardzo wiele, wręcz szokującą jakość. Potrafi też Oppo 105D samodzielnie konwertować obraz 2D do 3D, ale to potrafi także wiele telewizorów. Potrafi również dowolny sygnał wizyjny konwertować do standardu 4K, nie posiadam jednak telewizora o takiej rozdzielczości, tak więc efektów tego rodzaju konwersji nie miałem okazji sprawdzić.

Gdyby cokolwiek tu krytykować, to to tylko, że tak zwany deinterlancing, czyli progresywne skanowanie, albo wyrażając się po polsku – usuwanie przeplotu – nie odbywa się perfekcyjnie, toteż powierzchnie odznaczające się drobnym prążkowaniem, zwłaszcza gdy wyświetlane są pod pewnym kątem, potrafią mimo wszystko migotać, czego w przypadku skutecznego usuwania przeplotu być nie powinno. O tyle nie jest to wadą, że inne urządzenia oferujące usuwanie przeplotu w sygnale telewizyjnym też tego nie potrafią, zarówno te funkcjonujący w samych telewizorach, jak w przypadku Panasonica układ Intelligence Frame Rate, jak również te obecne w wysokiej klasy tunerach satelitarnych. Sam w każdym razie takiego naprawdę skutecznego usuwania przeplotu z sygnału telewizyjnego nie miałem jeszcze okazji podziwiać. Reszta to recytacja pochwał. Jeżeli już nie oferującego lepszy dźwięk PDP-105D, to przynajmniej oferującego sam lepszy obraz PDP-103D, każdy kogo na niego stać powinien sobie sprawić. Trzeba tylko uważać na owo D z końca nazwy, bo oba odtwarzacze oferowane w tańszych wersjach bez niego są pozbawione procesora Visual Darbee Processing, a wówczas ze spektakularnej poprawy nici.

Dźwięk

Telewizor marki Panasonic niestety nie pozwolił przekonać się o jakości produkowanego dźwięku. Pora na klasyczną część testu.

Opis dźwięku należałoby zacząć jak najzwyczajniej, czyli od głośników samego telewizora. Te są jednak tak niskiej jakości, że nic sensownego nie da się z nimi zrobić. Brzmienie mają wyraźne, ale spłycone i podostrzone, a żadne zabiegi z korektorem graficznym nie pomagają. Owszem, ostrość można nieco skorygować i uczynić brzmienie nieco naturalniejszym, ale i tak będzie to bardzo dalekie od czegokolwiek, co nawet bardzo mało wymagający audiofil mógłby uznać za wystarczające. Na tym polu odtwarzacz Oppo pokazał tyle, że z nim dźwięk był jeszcze bardziej wyraźny niż z samym tunerem satelitarnym; brzmienie wciąż miało jednak nieprzyjemny, metaliczny posmak, wynikający z bardzo niskiej jakości samych głośników. W porównaniu z tym to co mam w samochodzie to high-end.

Kopnijmy przeto do kąta takie telewizyjne granie i podłączmy do Oppo coś zdolnego wyartykułować rzeczy bardziej akceptowalne. Dajmy na to słuchawkowy wzmacniacz Bryston ze słuchawkami Audez’e LCD-3 i HiFiMAN HE-6 oraz zestaw głośnikowy złożony z ASL Twin-Heada, Crofta i głośników Kudos.