Recenzja: Leben CS-300F

Brzmienie cd.

HD 800 u kresu możliwości

   Na koniec sięgnąłem po słuchawki najbardziej dla Lebena popisowe, i choć nieco tańsze od Audio-Techniki, stanowiące w tym zestawieniu deser i finał finałów. Mowa oczywiście o Sennheiserach HD 800.

Źródła dźwięku momentalnie się powiększyły, a pierwszy plan, podobnie jak u T90, przybliżył. Jednak wejście w nagranie już tak głębokie jak u Audio-Techniki nie było. Brzmienia okazały się zdecydowanie mniej akustyczne i w pewnym sensie mniej szczegółowe. Być może skutkiem niedostatecznego jeszcze tych Sennheiserów wygrzania, jako że miały one w tym momencie na koncie zaledwie kilkadziesiąt godzin, a być może nie. Zapytacie natychmiast: – Co to znaczy „mniej szczegółowe w pewnym sensie”? Przecież to nonsens.

Okazuje się jednak, że niekoniecznie. Chodzi o to, że pewne szczegóły i pewne dźwięki Audio-Technica ukazywała lepiej, a inne lepiej uwydatniały się z HD 800. Przykładowo, szum podkładu na jednych płytach był wyraźniejszy z jednymi, a na innych z drugimi. Na jednych soprany wyżej ciągnęła Audio-Technica, a na innych Sennheiser. Muzyczne drobinki raz były wydatniejsze u tych, a raz u tych. Ale zwykle nieco więcej szczegółów pokazywała Audio-Technica, mająca z Lebenem tendencję do zachowań wybitnie profesjonalnych. O wiele słabiej od HD 800 wypełniała dźwięk i dużo mniej miała basu, w zamian czytając zawartość płyty z chirurgiczną precyzją i w silnej akustycznej otoczce. Istotna różnica względem HD 800 dotyczyła także wysokości sceny. Audio-Technica grała wyraźnie horyzontalnie, a HD 800 zdecydowanie bardziej w pionie. Nie miały przy tym żadnych problemów z dźwiękowym zagospodarowaniem środka sceny, co obok większej dynamiki, silniejszego basu i większej ekspresji jest najważniejszą zmianą w brzmieniu ich najnowszych egzemplarzy względem tych z początku produkcji. Gdy zaś chodzi o całościowe podobanie się, jedne utwory bardziej podobały mi się z Sennheiserami, a inne z Audio-Technicą, ale rock zawsze wypadał dużo lepiej z Sennhieserami, a w miarę wygrzewania się wzmacniacza i samych HD 800 te ostatnie przeważały coraz bardziej. Ich bas i katedralny ogrom strzelającego w niebo pięknego dźwięku stawały się coraz lepsze, aż po bycie niemal skończoną doskonałością.

Twin-Head jako preamp?

Odnośnie basu, ktoś mógłby wszakże zauważyć, że dla słabszej pod tym względem Audio-Techniki ratunkiem powinien być bass booster. No przecież po to on chyba jest, no nie? Ale nic z tych rzeczy. A powód – niespodziewany. Jego odpalenie, choćby tylko na pół gwizdka, powodowało brum. Ale nie tylko brum. Także buczenie i przestery. Już prędzej można było używać go z HD 800, ale tylko w przypadku nagrań z małą ilością basu i przy liberalnym podejściu do zniekształceń w dźwięku.

Muszę teraz opisać kolejną rzecz, która uległa diametralnej przemianie wraz z dwudniowym dodatkowym wygrzewaniem. Chodzi właśnie o ten sławetny brum, co to go wzmagał bass booster. Stanowi on zmorę wielu wzmacniaczy lampowych i sporo pisałem o nim choćby przy okazji przypomnianej parę dni temu recenzji Lebena CS-600. Ledwo napisałem w zapowiedziach, że recenzję Lebena CS-300F będę sporządzał, a już padło pytanie, czy on też brumi. Odpisałem, że nie z Audio-Technicą, a tak z Sennheiserami. I w sumie jest to prawdą, ale nie tak do końca. W pierwszej wersji recenzji był na ten temat obszerny passus, pełen wyrazów ubolewania, że no niestety, ale tak to już bywa i nie ma rady. Tymczasem rada jest. Wystarczyło potrzymać wzmacniacz dwa dni dłużej pod prądem. W efekcie wyraźny, ale jeszcze w miarę znośny brum z Sennheiserami HD 800 stał się prawie niesłyszalny, jeszcze silniejszy z HD 600 i 650 zrobił się  bardzo słaby, mogąc przeszkadzać jedynie osobom szalenie pod tym względem przewrażliwionym, a najsilniejszy z T90 pozostał trochę słyszalny, ale choć sam brumu nie znoszę, jakoś mi nie przeszkadzał. Oczywiście z Audio-Technicą jak brumu nie było, tak go nie ma, i nie ma go też z żadnymi słuchawkami o niskiej impedancji. Zero, null.  Ale jak napisałem, już z mającymi wysoką impedancję HD 800 jest on tylko cieniem cienia i zupełnie nie przeszkadza. Zupełnie.