Recenzja: Fostex TH900 Mk2

   Fostex, Fostex i znowu Fostex – co rusz o tym Fosteksie. Niedawno była recenzja wzmacniacza HP-V8, dopiero co słuchawek TH610, a teraz jeszcze jeden…I czy w ogóle warto o nim pisać, skoro model TH900 dawno został opisany, a o nowej wersji nic szczególnego nie mówią? Lecz może dla świętego spokoju…

Migawkowo, gdyby ktoś wcześniej o Fosteksach nie czytał: Firma, powstała w Japonii, w 1973 roku, i początkowo zajmowała się sprzedażą cudzych głośników; później zaczęła robić własne, a jeszcze później także słuchawki, słuchawkowe wzmacniacze i konsole mikserskie. Wszystkie ich starsze nauszniki miały konstrukcję ortodynamiczną i zyskały dużą popularność. Sam bardzo chwaliłem model TR-50, który przy śmiesznej cenie kilkuset złotych oferował brzmienie wyjątkowo spójne, naturalne i sycące. Dość powiedzieć, że tak te TR-50 się spodobały, iż powstały i wciąż powstają liczne modyfikacje, a świeżo zrecenzowane, bardzo dla odmiany drogie, MrSpeakers Ether Flow właśnie od tamtych taniutkich TR-50 pochodzą, chociaż producent ze zrozumiałych względów specjalnie się tym nie chwali, na każdym kroku podkreślając innowacyjność własnych. Znawcy wiedzą jednak, że Ether Flow to pochodna TR-50.

Wspominam o tym jedynie dlatego, by podkreślić, że Fostex od zawsze umiał robić słuchawki, a nie by nobilitować poprzedników obecnie recenzowanych. Sprawy bowiem w nieoczywisty sposób się potoczyły i spadkobiercami dawnych Fosteksów są teraz wyroby nie powiązanego z nim amerykańskiego MrSpeakers, podczas gdy sam Fostex przesiadł się na dynamiczne. Musiało to ruszyć niedługo po 2010 roku, to znaczy wówczas musiały wystartować prace nad nową serią z wykorzystaniem przetworników dynamicznych, których efektem był debiut w 2013 roku modeli TH900 i TH600, wywołujący nie lada sensację.

Podsumujmy te zdarzenia w ten sposób: Słuchawki ortodynamiczne (albo inaczej planarne) Fosteksa wyrobiły sobie świetną markę i miały licznych zwolenników, jak również wielu modyfikatorów; na ogólnoświatowym forum słuchawkowym Head-Fi od lat ciągnie się i wciąż żyje wątek poświęcony takim modyfikacjom. Jednakże dopiero konstrukcje dynamiczne wyniosły firmę do miana jednego z czołowych producentów i dziś jego TH900 i TH600/610 to najściślejsza czołówka, jedne z najpopularniejszych słuchawek średniego i wysokiego zakresu – w przypadku flagowych także jedne z najbardziej elitarnych. Rynek rzadko kiedy tkwi jednak w miejscu i niewiele jest przykładów podobnych Sennheiserom HD 600, od dwudziestu lat oferowanym pod tą samą nazwą. Zapewne jakoś w międzyczasie zmienionym, ale nie na tyle, by nazwę trzeba było choć tknąć, zwłaszcza że stała się legendą. Model TH900 też miał szansę zostać taką konstrukcją-weteranem, ale producent nie wytrzymał; obrał inną taktykę i postanowił odświeżyć produkt, dodając kwitujący modyfikację przydomek Mk2. Te nowsze pojawiły się po raz pierwszy w styczniu 2016 na Winter NAMM Show w kalifornijskim Anaheim, miesiąc później na Show w Las Vegas, a w maju w Monachium.

Zachodzi wszakże pytanie, czy na pewno są warte recenzji? – pytanie dobrze motywowane, ponieważ twórcy jako jedyną modyfikację wymieniają odpinany kabel. Tego rodzaju wątpliwości nie nastręczyły blisko najprawdopodobniej spokrewnione Beyerdynamic T1 (też sygnujące swe przetworniki imieniem genialnego Nikoli Tesli); w podobnym czasie debiutujące i w tym samym prezentujące nowszą wersję, ale chwalące się nie tylko odpinanym kablem (symetrycznym bądź zwykłym), ale też modyfikacją przetwornika i przekonstruowaniem padów. Tymczasem Fostex o przetwornikach ani padach nawet się nie zająknął i stąd uzasadnione pytanie, czy warto się było chwalić nową wersją na okoliczność jedynie kabla? Internauci nie byliby jednak sobą, gdyby jakiegoś kombinowania przy przetwornikach nie zwąchali; i w efekcie gruchnęła pogłoska, że Mk2 mają złagodzoną górę, większą scenę, i w ogóle je przestrojono. Nie pozostaje więc nic innego, jak się samemu przysłuchać i rzecz spróbować ocenić.