Budowa

Mały Audioform nie taki znów mały.

   Adventure 100 są podstawkowe, ale u Audioformu są takie wszystkie – nawet te podłogowe. Każde mają bowiem krótszą lub dłuższą nogę o kaczej stopie ze zwrotnicą, a te mimo taniości mają tę nogę dość krótką, bo w części głośnikowej są wyraźnie podługowate i wcale nie jakieś małe. Mieszczą się w tej podłużnej sekcji cztery rzeczy: dwa głośniki szerokopasmowe o średnicy 12 cm każdy, pojedynczy tweeter pomiędzy nimi i poniżej, na samym dole, jeszcze niewielki bass-refleks. Cała sekcja jest lekko odchylona do tyłu i nieodmiennym zwyczajem Audioforma nie jest pudłem, tylko tuż za samymi głośnikami zaczyna się zwężać do tyłu, by przejść na koniec w łukowaty finał. Nie ma natomiast charakterystycznego dla większych głośników firmy podziału szczelinowego z różnymi kątami odgięcia dla poszczególnych głośników, co przejął potem sławny Focal. (Bynajmniej nie żartuję, są na to świadkowie i dowody, że Audioform był pierwszy.) Tu jednak oddzielono fizycznie jedynie niższy głośnik szerokopasmowy, odpowiedzialny wraz z subwooferem za bas, natomiast sekcję górną wyposażono w mały wentyl tylny – i jest to jedyna rzecz z tyłu poza samym tyłem, bo bass-refleks ma wylot z przodu.

Mocy ten układ akustyczny może wygenerować 100 W przy nominalnej impedancji 6 Ω i paśmie przenoszenia 40 Hz – 23 kHz. Punkty podziału na zwrotnicy to 325 i 2600 Hz, a skuteczność to przyjazne niezbyt mocnym wzmacniaczom 87 dB. Całość waży 20 kg na sztukę i prezentuje się lepiej niż dobrze. Nie będę pisał rewelacyjnie, bo i tak przy tym audio za dużo rewelacji, które potem topnieją w oczach i jeszcze bardziej w uszach. Tak więc bardziej wstrzemięźliwie pochwalę, a są do pochwał powody. Od strony estetyczno-praktycznej takie, że kolumny nie zabierają dużo miejsca – i to zarówno faktycznie, jak w postrzeganiu. Dystans pomiędzy stopą a obudową uwalnia przestrzeń na tyle dużą, by poczuć lekkość a nie zwalistość, a odchylenie do tyłu wraz ze zwężaniem się obudowy i łukowatym finałem daje poczucie fachowości i dopracowania. Bo jak już kiedyś pisałem, obudowy w postaci prostych pudeł to nie jest przejaw zaawansowania, a chociaż się nieraz sprawdzają dzięki wewnętrznym dodatkom, sam ich wygląd już budzi wątpliwości, nie mówiąc o tym, że wyglądają jak mebel pańszczyźnianego chłopa.

Czerń głośników i tła.

Ucieczkę przed takim wrażeniem u Adventure 100 daje także w wysokim gatunku matowy fornir, bardzo fachowo położony i ładnie korespondujący obwiedniami po obu stronach z lśniącoczarnym akrylowym frontonem, zdobnym połyskliwymi czerniami karbonowych głośników. Uzupełnienie to wykończenie wysokogatunkową imitacją czarnej skóry powierzchni płaszczyzn górnych stopy i sekcji głośników. Ładnie to razem wygląda – lekko w całościowym odbiorze, fachowo i przyjemnie kolorystycznie. Nie zaprząta zbytnio sobą uwagi, a kiedy już zaprząta, to jesteśmy zadowoleni. To wszystko nie może dziwić kiedy przypomnieć sobie, że autor to nie tylko inżynier i jednocześnie muzyk, ale równocześnie dyplomowany artysta plastyk ze specjalnością wzornictwa przemysłowego.

Zadowoleni możemy być także z samej techniki, bo przyłącza głośnikowe są podwójne i od WBT, a w dodatku umieszczono je od strony wierzchniej na pięcie stopy, co skraca długość potrzebnego kabla i bardzo ułatwia proces łączenia. Zwłaszcza że każdy typ zaczepu się nada, na równi widełki, banan, krokodylek i goły drut.

Nie od macochy są też same głośniki, pochodzące od uznanego STX i z membranami karbonowymi. To jednak odnośnie obu szerokopasmowych, z których jeden pełni rolę basowca z odcięciem na 325 Hz, natomiast głośnik wysokotonowy to już konstrukcja własna Audioformu, choć oczywiście posiłkująca się zewnętrznymi podzespołami.

I elegancka całość.

Bardzo konstruktor jest z niej dumny i trudno nie podzielać jego zdania. W trakcie bytności u mnie ten głośnik był parokrotnie zastępowany coraz lepszymi konstrukcjami i mogłem na własne uszy być świadkiem ewolucji ku coraz bardziej trójwymiarowym i eleganckim sopranom.