Recenzja: Audiobyte Black Dragon

Odsłuch

Wnętrze naszego smoka wypełnione jest naprawdę solidnymi komponentami. Siarki czy też audiofilskiego powietrza nie stwierdzono.

   Urządzenie przyjechało opatrzone kluczowym znakiem zapytania. – Brać, czy nie brać? – pytał przyszły dystrybutor, zdając się w tej kwestii na moją opinię. Dumny z siebie, że tak mnie cenią, podpiąłem Black Dragona do komputera, wetknąłem mu AKG K712 (bo jak je zeżre, wampir jeden, to strata będzie niewielka) i – o cholera! – gra to, że niech mnie smoki porąbią! No może nie aż tak jak sam Dinu Lipatti, ale uderzająco jakością. A zatem łap za telefon i dzwonię żeby brać. No bo faktycznie – okazja.

Tak, jasne, oczywiście – wzmacniaczy słuchawkowych z DAC-kami i przedwzmacniaczami jest teraz na pęczki i dnia każdego pączkują następne, ale jak za sześć tysięcy to jednak niezgorzej zagrało, a w następnych dniach przekonałem się, że przede wszystkim jest to popisowy DAC.

Jako przetwornik ze słuchawkami

Zwykle zaczynam opisy od słuchawek i słuchawkowych wzmacniaczy, i tym razem też tak będzie, ale w mierze opisywania DAC-ka a nie słuchawkowego wzmacniacza. Wpiąłem Black Dragona do PC-ta kablem USB od Tellurium i do wyjść niesymetrycznych podpiąłem mu Acrolinkiem lampowego Lebena. Tak na próbę, żeby jego funkcję przetwornika w doborowym towarzystwie przetestować. Do testu użyłem trzech par słuchawek z wysokiego pułapu, to znaczy Audeze LCD-3, Pandor Hope VI i Fostex-ów TH-900, pędząc je plikami różnych formatów i różnej jakości.

Czas, aby black Dragon pokazał, jak zieje ogniem!

Tak, owszem, całkowicie się zgadzam –  pisanie o tym, iż coś dobrze zagrało, staje się nudne i sztampowe. Na rynku recenzenckim niby aż roi się od rebeliantów, wywrotowców i partyzantów, a każdy z nich gotów jest podawać się za buntownika – wszakże jak co do czego przychodzi, to żadna awantura ani tym bardziej rebelia z tego nie wynika, tylko wszystko sznureczkiem, jak za panią matką, ku znakomitości brzmieniowej zmierza. Wszystko gra cacy i wszystko jest dobre. Jak nie tak, to inaczej. Jak nie tędy, to owędy. Nie zawsze niestety w prawdziwym życiu tak bywa, ale że nic przyjemnego kiedy tak bywa to nie jest, to i pisać o tym się nie chce, bo z tego same płyną przykrości. Zdarzają się jednak urządzenia naprawdę zaskakująco dobre, a nie tylko dobre bo tak wypada, gdyż dystrybutor to nasz dobry znajomy i po co w ogóle wchodzić w jakiekolwiek utarczki?  A dystrybutorzy to narodek nerwowy, o dobro oferowanych przez siebie dóbr bardzo dbający. I nie ma się czemu dziwić, bo wszak jest to linia transmisyjna do ich własnego dobra. Ostatnio się jeden taki nawet na mnie obraził i do laryngologa zaczął odsyłać, za co mu odpowiednio podziękowałem. Tym razem jednak żadnej awantury ani rebelii nie będzie, bo Audiobyte Black Dragon jest przetwornikiem co się zowie. A gra przy tym normalnie, to znaczy niczym nie zaskakuje poza samą jakością. Nie ma żadnych narowów, nic specjalnego mu nie trzeba podstawiać i nie ma grymaszenia w stylu „z tym tak, a z tamtym nie chcę”. Audiobyte jak smok prawdziwy wszystko łyka i niczym się ani trochę nie krztusi. A że w dzisiejszych czasach w grodzie Kraka goszczonych tam smoków nie częstują już baranami faszerowanymi siarką, ponieważ barany do czego innego tam służą, tak i ja przyjaźnie goszczonemu Czarnemu Smokowi co się godzi podpinałem.

I proszę, taki niepozorny, a włada ogniem piekielnym!

Podpięte Audeze LCD-3 zagrały po swojemu, albowiem swojskość swą jęły łaskawie skutkiem kilkusetgodzinnego wygrzewania nareszcie przejawiać, a swojskość ta obejmuje, jak wiadomo, granie cieplejsze od przeciętnego, bardzo zmysłowe, chropawe, bliskie i esencjalne. Sączyła się przeto ich muzyczna esencja esencjalną strugą, prosto do ucha, lubieżnie. Nie tylko są one wszakże zmysłowe i lubieżne, ale jeszcze potężne. Kiedy się zastanowić, to w odniesieniu do tworów biologicznych takie zestawienie byłoby mało sensowne, przypominając, nomen omen, smoczycę z bajki o Shreku. (Zatrzęsienie tych smoków się jakieś zaczyna robić.) Ale w odniesieniu do słuchawek jest prima. Kapitalnie to w tych Audeze się łączy, a w każdym razie sam bardzo to zestawienie lubię. Jest blisko, intymnie – ciepło i słodko, gruchają ci prosto do ucha – a tu naraz jak nie gruchnie naprawdę, jak nie łupnie, jak nie wyskoczy bas wielkości wieloryba (by nie powiedzieć znowu, że smoka), aż ciary po grzbiecie latają. Zejście ekstremalne wraz z gęstością i masywnością przeplatają się tutaj z ciepłem i słodyczą, tworząc jedyny taki klimat na całym obszarze słuchawkowego grania. I to wszystko przetwornik Audiobyte podsunął Lebenowi, a ten napędził słuchawki tak właśnie jak się je napędzać powinno, by wszystko to się splotło i nas bez reszty wchłonęło. Aż szkoda mi było czyniąc porównania te Audeze z głowy ściągać, ale czasu na długie rozkoszowanie muzyką  nie było, bo Black Dragon na Audio Show koniecznie chciał się pokazać, a więc czas naglił.