Recenzja: Audiobyte Black Dragon

Budowa

Czarna owca? A skąd – smok! Audiobyte Black Dragon.

   Urządzenie jest dość obszerne, chociaż nie aż formatu tradycyjnego klocka. Obudowę ma wyciągniętą w głąb, szerokość umiarkowaną, a wysokość dość pokaźną. W efekcie większe jest nieco od opisywanego niedawno Aurendera, ale zarazem sporo lżejsze. Ścianki ma wprawdzie też z aluminium – jak przystało na Czarnego Smoka czarne – ale we wnętrzu tylko jedną dużą płytę montażu powierzchniowego, bardzo schludnie wyglądającą, i dwa niewielkie trafa wspierane przez jedenaście stabilizatorów o łącznej pojemności filtrującej 50.000 uF, co razem okazuje się ważyć niewiele ponad cztery kilogramy.

Na płycie są cztery układy scalone, z których większy to Spartan-6 FPGA od Xilinxa, a drugi to jakiś Atmel; wspólnie z dwiema kostkami (po jednej na kanał) AK4396 od Asahi Kasei Microdevices realizujące projekt autorskiego DAC-ka o częstotliwości wejściowej 500 MHz, wspieranego przez zegar o dokładności 300 femtosekund. Urządzenie posiada własnego pomysłu filtr do czyszczenia sygnału, który można aktywować bądź wyłączyć, przekonując się na własne uszy, że naprawdę działa, a sygnał wejściowy akceptuje do poziomu 384 kHz/24-bit, jak również w standardzie DSD 64/128, czyli pojedynczym i podwojonym SACD. Wzmacniacz słuchawkowy temu wszystkiemu wewnątrz podłączony pracuje w czystej klasie A bez sprzężenia zwrotnego, podobnie jak przedwzmacniacz operując sygnałem w pełni zbalansowanym, co o tyle jest dziwne, że brak jednocześnie symetrycznego gniazda dla słuchawek, które w tej sytuacji samo o siebie się prosi. A ponieważ go brak, to jak chodzi o symetryczność i słuchawki, pozostaje posłużyć się zewnętrznym symetrycznym wzmacniaczem.

Obudowa jest bardzo solidna. Może to nie Burson Conductor, ale i tak jest bardzo dobrze.

Tak jak u Aurendera trafa nie są izolowane, i tak jak u niego na panelu przednim króluje duży, prostokątny wyświetlacz. Podświetla się na czerwono wielkimi pikselami, informując w zależności od używanej regulacji o jej nastawach. Do regulacji tej służą trzy chromowane przyciski, a czwarty, większy, jest włącznikiem głównym. Poza tym na panelu przednim jest tylko pojedyncze gniazdo duży jack oraz okienko dla pilota. Bo jest i pilot, a jakże, spory nawet i w funkcje obfity, z poziomu którego wszystko obsłużyć możemy i jednocześnie tylko za jego pomocą można regulować głośność. Można także pilotem wygasić wyświetlacz, co da ulgę oczom.

Na panelu tylnym znajdziemy po parze wyjść XLR i RCA, a za porty wejścia służą gniazda USB, S/PDIF, AES/EBU, DSD i optyczne. Na wierzchniej pokrywie jest z tyłu trochę szczelin wentylacyjnych, a aluminiowa obudowa rozgrzewa się podczas pracy raczej średnio, nie powodując konieczności lokowania Black Dragona w przestrzeni całkowicie otwartej.

Pozostaje jeszcze kwestia oprogramowania, która bardzo jest ważna. Oprogramowanie to wgrywamy przez port USB ze strony producenta, a pobranie nowszego niż dostarczone wraz z urządzeniem okazało się bardzo pomocne, uwalniając od dość często pojawiających się podczas regulacji zwisów.

Za to co do zaplecza złączy nie można mieć żadnych zastrzeżeń.

Od strony estetycznej Czarny Smok prezentuje się bez zarzutu, zwracając przede wszystkim uwagę elegancką, aluminiową obudową i starannością wykonania. Nie przepadam wprawdzie za czerwonymi wyświetlaczami, ale przyjmuję do wiadomości, że stają się normą, a czerwono łypiący czarny smok to w sumie niezły komplet.