Testy ABX

Moje zarzuty odnośnie testów ABX cd.

 Zarzut czwarty – techniczny.

Łatwo napisać, że ktoś będzie dokonywał zmian sprzętu, trudniej temu sprostać. Testy słuchawek z miejsca tracą tu sens, bo łatwo rozpoznać je na podstawie fizycznego kontaktu. Nie ma zatem sposobu uczciwego porównania w teście ABX na przykład Grado GS-1000 z AKG K701. W tym miejscu ponownie ujawnia się nieco diaboliczna tym razem przewaga głębokich odsłuchów, podczas których można zatracić poprzez akomodację sensoryczną poczucie dotykowe, a jeśli w ferworze porównań zapomnimy, które słuchawki żeśmy ubrali, tak jak mi się to kiedyś zdarzyło przy porównywaniu SR-Omegi z Orfeuszem, można właśnie podczas głębokiego odsłuchu doświadczyć zmagań z własną percepcją, próbując odgadnąć co się ma na głowie. Tak nawiasem ten właśnie odsłuch ujawnił, jak słuchawki w jednym systemie natychmiast rozpoznawalne, w innym mogą się upodobnić. Z moim odtwarzaczem różnica brzmieniowa między Orfeuszem a SR-Omegą była bardzo dobitna, a przy odtwarzaczu Ayon CD-5 bardzo się zatarła.

Podobnie jak słuchawki nie podpadają pod testy ABX wszelkie urządzenia lampowe. Wymagają one wielogodzinnej rozgrzewki, a trudno ryzykować przepinanie kabli pod prądem. Udało mi się kiedyś tym sposobem uszkodzić własnego Twin-Heada, więc stanowczo odradzam. Oczywiście można wykonać taki test mając do dyspozycji zdublowane systemy, ale logistycznie może to być trudne, zwłaszcza w odniesieniu do urządzeń rzadkich i drogich. Podobnie ryzykowne jest przepinanie pod prądem kolumn głośnikowych. Niektórzy twierdzą także, a i ja odniosłem wielokrotnie podobne wrażenie, że również urządzenia tranzystorowe pozostawiane długo pod napięciem zaczynają funkcjonować lepiej. Sam doświadczyłem tego rodzaju impresji z urządzeniami marki Accuphase. Nie było to żadne odczucie z gatunku bezpardonowo obiektywizujących, jednak na tyle sugestywne, że warte brania pod uwagę. Wszystko to czyni testy ABX bardzo skomplikowanymi technicznie, zwłaszcza w odniesieniu do porównywania pojedynczych urządzeń a nie całych osobnych torów, oczywiście przyjmując założenie, że podejmiemy ryzyko przepinania pod prądem głośników, bo te muszą przecież pozostać w tym samym miejscu, chyba że użyjemy dwóch par głośników na ruchomych platformach. Poza tym celem sprostania wymogowi podwójnej ślepej próby testowany musiałby na jakiś sygnał, powiedzmy dzwonka, opuszczać pomieszczenie na czas suwania głośnikami i przepinania kabli, a z kolei obsługa techniczna na czas odsłuchu musiałaby wychodzić do trzeciego pomieszczenia i z niego zdalnie uruchamiać aparaturę. Banalne? Być może, ale jakoś tego nie widzę. Jednak zwolennicy testów ABX podobno robią takie rzeczy już parę razy jeszcze przed śniadaniem.